به گزارش ایرنا، خبرگزاری فرانسه با اعلام نتایج این تحقیق جدید افزود: گمان می رود منشا ویروس کرونا که تاکنون به جان باختن بیش از دو میلیون نفر و اختلال بی سابقه جهانی منجر شده ، خفاش هایی در جنوب شرق آسیا بوده است.
این رسانه افزود: محققان دانشگاه کمبریج با استفاده از آمار بارش و دما در ۱۰۰ سال گذشته، جمعیت ده ها نوع مختلف خفاش را بر اساس نیاز زیستگاه های آنها شبیه سازی کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که در یک قرن گذشته، ۴۰ نوع خفاش در جنوب چین، لائوس و میانمار سکنی گزیده اند؛ مناطقی که تحلیل های ژنتیکی نشان می دهد ویروس موسوم به SARS-CoV-۲ در آنها شناسایی شد.
با توجه به این که هر یک از گونه های خفاش ها به طور متوسط ناقل ۲.۷ ویروس کرونا هستند محققان می گویند که احتمالا ۱۰۰ نژاد ویروس کرونا اکنون در این منطقه متمرکز است.
رابرت مِیر از بخش جانورشناسی دانشگاه اکسفورد به خبرگزاری فرانسه گفت: تحقیقات ما تا دستیابی به این نتیجه فاصله دارد که اگر تغییرات آب و هوایی وجود نداشت همه گیری نیز به وجود نمی آمد. اما دشوار می توان تصور کرد که افزایش خفاش ها در نتیجه تغییرات آب و هوایی و ویروس های کرونای تولید شده در بدن خفاش ها در احتمال بروز چنین اتفاقی بی تاثیر بوده است.
میر افزود: هر چند زنجیره دقیق انتقال ویروس سارس- کوو۲ از حیوان به انسان هنوز مشخص نشده است اما به گفته محقق دانشگاه اکسفورد، تغییرات اب و هوایی و تخریب زیستگاه ها در آسیا باعث تماس نزدیک تر گونه های ناقل ویروس به جمعیت انسانی شده است.
این تحقیقات که در مجله علمی «توتال اینوایرونمنت» منتشر شده است از دولت ها می خواهد در زمینه اقداماتی همچون محدود کردن توسعه شهری و زراعی تلاش کنند که این امر می تواند به مدیریت همه گیری دیگری در حیات وحش کمک کند.
محققان همچنین خواستار تلاش های بیشتری برای کاهش تغییرات اب و هوایی برای جلوگیری از تجمع بزرگ گونه های حیات وحش در نزدیکی سکونت گاه های انسان شدند.
کامیلو مورا از دانشگاه هاوایی که به این تحقیقات کمک کرده است گفت: این حقیقت که تغییرات اب و هوای روند انتقال پاتوژن ها (بیماری زا) به انسان را سرعت می بخشد می تواند هشداری برای نیاز به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در جهان باشد.
با این حال به اعتقاد محققان همه گیری می تواند به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد.
کیت جونز استاد کالج لندن ضمن بیان این مطلب توضیح داد تغییرات آب و هوایی مسلما در تغییر توزیع گونه های مختلف جانوری و تاثیر آن در افزایش خطرات زیستی نقش دارد.
نابودی زیستگاه های جانوری نقش اصلی را در نزدیک شدن گونه های جانوری به جمعیت بشر داشته است.