تهران- ایرنا- نخستین ساخته بلند «عادل تبریزی»، با اولین سکانس در باشگاه کاراته، نوید فیلمی شوخ و سرخوشانه را می‌دهد. اما به تدریج مشخص می‌شود شوخی‌ها توانایی خنداندن را ندارند. روابط بین آدم‌ها از منطقی کودکانه پیروی می‌کند و حتی همان در کل فیلم تداوم نمی‌یابد. 

گیج‌گاه به عنوان یک فیلم ظاهرا کمدی، سعی دارد با نوستالژیک‌نمایی و ارجاع به فیلم‌های مهم تاریخ سینما حفره‌های داستانی‌اش را پر کند. ولی تلاشش تا لحظه آخر بی‌نتیجه می‌ماند.

فیلم قصه نصفه و نیمه‌ای دارد که خیلی دیر شروع می‌شود و زود هم به پایان می‌رسد. قصه یک خطی ازدواج معلم (حامد بهداد) با مهتاب (باران کوثری) ملات لازم برای گسترش را ندارد. بنابراین فیلمساز مجبور است بخش‌های خالی‌ قصه‌اش را با رقص و ساز و آواز پر کند. رقص حامد بهداد و امیرحسین رستمی با ترانه‌های لس‌آنجلسی برای دقایقی فیلم را سرپا نگه می‌دارد؛ ولی وقتی به پایان می‌رسد دوباره کارگردان می‌ماند و قصه بلاتکلیفی که پیش نمی‌رود.

عجیب‌ترین اتفاق گیج‌گاه حضور باران کوثری و حامد بهداد به عنوان دو بازیگری است که هر دو کارنامه درخشانی دارند. بازیگرانی چون بهنوش بختیاری، جواد رضویان و رضا شفیعی‌جم بیشتر با حال و هوای این نوع کمدی‌ها تناسب دارند. باران کوثری نقش زنی را بازی می‌کند که انگار عقب‌افتاده ذهنی است. نحوه حرف زدن و تهدید کردنش با آن تفنگ اسباب‌بازی شبیه آدم‌های خنگ و کند ذهن است. این ویژگی در تمام قصه حفظ نمی‌شود. او جاهایی خیلی هم باهوش و زرنگ می‌شود و این تناقض مخاطب را اذیت می‌کند. ترکیب کاراته و شعر و فردوسی در شخصیت حسن خشنود معجون عجیب و غریبی را می‌سازد که قابل باور نیست. 

خاطره بازی با عناصر قدیمی و نمایش موارد ممنوعه در دهه شصت مثل ممنوعیت برخی فیلم‌ها و ترانه‌ها فرمولی است که قبلا در گیشه آثاری چون مطرب (ساخته مصطفی کیایی، ۱۳۹۷)، هزارپا (ابوالحسن داودی، ۱۳۹۶) و نهنگ عنبر (سامان مقدم، ۱۳۹۳) جواب پس داده‌است. تکرار دوباره حرف‌هایی که قبلا گفته شده این‌بار بکر و هیجان‌انگیز به نظر نمی‌رسد.

گیج‌گاه نمی‌تواند مسیر موفق فیلم نهنگ عنبر را طی کند. فیلم سعی در نمایش عناصر نوستالژیک دهه شصت و هفتاد دارد؛ ولی چون مجموعه این عناصر را در قالب یک قصه منسجم دور هم جمع نمی‌کند شکست می‌خورد. نمایش ممنوعیت‌ها در فیلم نهنگ عنبر بامزه از آب درآمده بود؛ ولی در اینجا برخوردهای برادر ارزشی اغراق‌آمیز و بی‌منطق است. بسته شدن باشگاه کاراته به خاطر برگزاری مجلس عروسی اتفاقی نوستالژیکی نیست؛ چون همین الان هم اگر کسی چنین کاری کند باشگاهش بسته می‌شود.

فیلمنامه توانایی خلق موقعیت‌های کمدی و بامزه را ندارد. بازیگرها برای خنداندن بیشتر شکلک  درمی‌آورند و می‌خواهند با لودگی از مخاطب خنده بگیرند. در سینمایی که فیلم به نمایش درآمد، سکوت بر سالن حاکم بود و صدای خنده‌ای شنیده نشد. بیشتر شوخی‌ها سطح پایین هستند و به کمدی‌های شانه تخم مرغی پهلو می‌زنند. خواهر مهتاب می‌گوید تو باید با مردی که هم ماشین دارد و هم موبایل ازدواج کنی. ذوق‌ زدگی یک دختر از مواجهه با خواستگاری که ماشین و موبایل دارد، بیشتر از آنکه خنده‌دار باشد توهین آمیز است.

در پایان فیلمنامه‌ای که در ظاهر لحنش کمدی بوده، وارد فضای ملودارم می‌شود. نام آوردن از فیلم‌هایی چون عقرب (ناصر شاملو، ۱۳۷۵) و عروس (بهروز افخمی، ۱۳۷۰) بدون توجه به فضای کلی درام، اسمش ادای دین به سینما نیست. به کارگیری آقای معلم در نقش بدل جمشید هاشم‌پور هم یک کاملا بی‌ربط با مقدمه داستان است. انگار که بخش‌هایی از دو فیلم سینمایی مختلف را کنار هم چسبانده‌اند.

جمشید هاشم پور، حامد بهداد، باران کوثری، سروش صحت، فرهاد آییش، بهرنگ علوی، امیرحسین رستمی، نادر سلیمانی و بیژن بنفشه خواه دیگر بازیگران گیج‌گاه هستند.

داستان گیج‌گاه در دهه ۷۰ روایت می شود و در خلاصه داستان آن آمده است: حسن خشنود مربی کاراته کتاب تطبیق شاهنامه فردوسی با فنون رزمی را که تالیف کرده به یکی از هنرجویانش هدیه می دهد اما پشیمان می شود و در پی پس گرفتن کتاب است.

جشنواره فیلم فجر هرساله و همزمان با دیگر جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه میزبان علاقه‌مندان هنر سینماست. این جشنواره که از سال ۱۳۶۱ کار خود را آغاز کرد تا سال ۱۳۷۴ محل رقابت تولیدات سینمای ایران بود؛ اما از آن پس به صورت بین المللی برگزار می‌شود و در بخش بین الملل بر بررسی فیلم‌هایی از سینمای جهان به ویژه خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و آناتولی و آثار ملهم از آموزه‌های راستین پیامبران الهی، پیام صلح و دوستی تمرکزی ویژه دارد. بخش بین‌الملل جشنواره از دوره سی‌وسوم (سال ۹۳) از بخش ملی جدا شد و در اردیبهشت هر سال میزبان فیلمسازان مطرح جهانی است.

شرکت‌کنندگان جشنواره فیلم فجر در بخش‌ رقابتی اصلی؛ سودای سیمرغ برای دریافت سیمرغ بلورین با هم رقابت می‌کنند. طی سالیان اخیر مسابقه‌های سینمای مستند، فیلم کوتاه و مسابقه مواد تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی نیز به بخش‌های سینمای ایران اضافه شده‌ است.

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در چهل‌ودومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران (بهمن ۱۳۹۹)، به دبیری سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد در حال برگزاری است. فیلم‌های سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر در ۷۰ سینما در ۳۰ استان و ۵ منطقه آزاد به نمایش درمی آید. امسال نیمی از آثار جشنواره فیلم‌ اولی هستند. همچنین نشست های خبری بعد از این رویداد سینمایی در فضای مجازی و هم به صورت زنده پخش با حضور جمعی از اصحاب رسانه برگزار می شود. جشنواره امسال تحت تاثیر همه‌گیری کرونا و با تاکید بر شیوه‌نامه‌های بهداشتی تجربه‌ای جدید را پیش می برد.