به گزارش عصر یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، سیدعباس صالحی در ادامه پیام خود در صفحه توئیتر خود آورده است: دیروز عموهاشم را دیدم، با روایت نمایشی از استاد هاشم فیاض. روزشمار شبیه خوانی خودنوشت او (۱۳۸۲_۱۳۲۷) نشان می‌دهد که در بیش از نیم قرن، جای جای ایران و تک تک محلات تهران، سرای نمایشی او بوده است. با سپاس از استاد فتحعلی بیگی که او را با نگارش و نمایش بیشتر به ما شناساند.
به گزارش ایرنا، نمایش عمو هاشم، به نویسندگی و کارگردانی داود فتحعلی‌بیگی، ساخته شده و به بخش هایی از زندگی هاشم فیاض؛ تعزیه‌خوان مطرح سده اخیر می‌پردازد، منیژه داوری،حمیدرضا معدن کن و امیر آزاد روستا ایفای نقش می کنند.
سینا ییلاق‌بیگی نیز طراح صحنه و نور، پریسا سیمین مهر طراح لباس ، سامان تیرانداز طراح پوستر این نمایش را برعهده دارند
در خلاصه این نمایش آمده است: عموهاشم مخالف خوان تعزیه که برای اجرا به آمده مهمان یکی از اهالی آبادی می شود، مرد خانه ابتدا فکر می‌کند عمو هاشم شهادت‌خوان است،اما متوجه می‌شود اشقیاخوان است و با بهانه‌جویی کاری می‌کند که عموهاشم خانه شان را ترک کند و شب را در تکیه بخوابد و فردای آن روز با دیدن خوابی عجیب توسط ننه رباب همسر مرد اتفاقی می‌افتد که...
درباره هاشم فیاض
محمدعلی(هاشم) فیاض معروف به عمو هاشم در ۳۰ بهمن ۱۳۰۰ در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. از زمان تولد مادرش او را نذر تعزیه کرد و این مقدمه‌ای فعالیت او در تعزیه، شد.
هاشم فیاض تعزیه خوانی را از تکیه دولت و از سن ۵ سالگی با بچه‌خوانی آغاز کرد و در کنارمیرغم، فرزند میرعزا، از نسخه‌نویسان معروف تعزیه، این کار را آموخت و با آسیدمصطفی، نوه میرغم تعزیه خوانی را ادامه داد و در دوران ممنوعیت‌های تعزیه (عصر رضاخان) برای احیای تعزیه تلاش کرد.
هاشم فیاض به عنوان تنها بازمانده از تعزیه خوانان تکیه دولت استاد مجالس غریب تعزیه محسوب می‌شد و با گردآوری ۲۵۰ عنوان نسخه تعزیه و ملزومات و تکنیک‌های اجرایی آنها حافظه‌ای آشنا با روش‌های اجرا و موسیقی تعزیه به حساب می‌آمد.
فیاض نه تنها یکی از برجسته‌ترین تعزیه گردانان (معین البکاء) تاریخ تعزیه به شمار می‌آمد، بلکه با پشت سر گذاشتن دوره کودکی و بچه خوانی در زمینه‌های موافق خوانی و مخالف خوانی نیز مهارت داشت و در محلات قدیمی او را با عنوان هاشم شمر می‌شناختند. هاشم فیاض، در دوران مختلف زندگی‌اش به بسیاری از شهرها و روستاهای کشور سفر کرد و به گفته خودش به عنوان ذاکر امام حسین(ع) در تمام کشور او را می‌شناختند.
از مجالسی که هاشم فیاض در اختیار داشت، چندین نسخه در دفترهای تعزیه فصلنامه تئاتر و فصلنامه هنر به چاپ رسید. همچنین تعدادی از نسخ موجود در موزه واتیکان به مهر هاشم شمر تهرانی ممهور است.
هاشم فیاض، نه تنها در تعزیه‌گردانی و تعزیه خوانی مهارت داشت، بلکه به عنوان یکی از بزرگترین اسباب‌داران و جامه‌داران تعزیه به شمار می‌آمد و در اتاقی از منزل وی (که خود آنجا را حسینیه می‌نامید) آرشیو کاملی از لباس‌ها و ادوات و ماسک‌ها و سرهایی که برای مجالس مختلف تعزیه ساخته شده بود، نگهداری می‌شود.
هاشم فیاض، تربیت‌کننده تعزیه‌خوانان بسیاری در نسل‌های مختلف است که در مخالف‌خوانی، موافق‌خوانی و بچه‌خوانی و موسیقی فعال هستند و بسیاری از شمرخوانان امروز را به نوعی می‌توان شاگرد هاشم فیاض به شمار آورد، رضا حیدری، اسماعیل محمدی، علاءالدین قاسمی، حاج رضا لنکرانی، ابوالفضل احمدی، احمد عزیزی و... از آن جمله‌اند.
هاشم فیاض از ابتدای تاسیس کانون نمایش‌های سنتی و آئینی در زمینه تعزیه این کانون را یاری داد. مجالس تعزیه حربن‌یزید ریاحی و امام رضا(ع)، به معین البکایی و تعزیه‌خوانی وی در سال ۱۳۷۰ در فستیوال آوینیون فرانسه اجرا شد و مورد توجه هنرمندانی چون پیتر بروک و ژان کلودکاریر قرار گرفت.
فیاض در بسیاری از کشورهای جهان از جمله فرانسه، آمریکا، ایتالیا و... به اجرای مجالس مختلف تعزیه پرداخت و توانست توجه بسیاری را به تعزیه معطوف کند. هاشم فیاض در چند دوره برگزاری همایش تعزیه‌خوانان جوان به عنوان داور حضور داشت و به عنوان یکی از اعضای موسس انجمن تعزیه خوانان ایران به فعالیت مشغول بود.
هاشم فیاض، روز جمعه ۲۱ اسفند ماه ۱۳۸۳ بر اثر بیماری دیابت در بیمارستان شماره ۲ تهران درگذشت.
آخرین تصویر هاشم فیاض در فیلم تمرین آخر، ساخته ناصر تقوایی باقی مانده است، فیاض در این فیلم نقش همیشگی‌اش در تعزیه (معین‌البکاء) را با پوششی سپید به ثبت رساند.