به گزارش ایرنا، وقتی فوتبالیستی به ۳۳ یا ۳۴ سالگی می‌رسد کم کم به فکر خداحافظی از فوتبال می‌افتد. خیلی کم پیش می‌آید یک فوتبالیست تا ۳۷ یا ۳۸ سالگی بازی کند و در اوج هم باشد.
ماجرا اما برای «سیدجلال حسینی» کمی متفاوت است. کاپیتان پرسپولیس در حالی که ۳۹ ساله است، یکی از بهترین و سخت‌ترین فصول فوتبالی خود را سپری می‌کند. سیدجلال در این سن و سال تا الان ۳ گل برای پرسپولیس به ثمر رسانده که خودش رکوردی بی‌نظیر است؛ زیرا حسینی معمولا فصلی یک یا دو گل به ثمر می‌رساند.
منهای آمار گلزنی خوب حسینی و ۳ امتیازهای حساسی که او در ۲ دیدار مقابل تراکتور و مس رفسنجان برای پرسپولیس کسب کرده، کاپیتان تمام نشدنی پرسپولیس در این سن و سال یکی از مهم‌ترین و فشرده‌ترین سال‌های فوتبالی خود را پشت‌سر می‌گذارد.
سیدجلال در حالی در ۳۹ سالگی با این صلابت برای پرسپولیس بازی می‌کند که در این فصل به خاطر کمبود بازیکن در خط دفاع و مصدومیت «حسین کنعانی‌زادگان» در ۹۰ درصد از بازی‌های پرسپولیس هم بازی کرده تا عملا تمام بار خط دفاع پرسپولیس روی دوش او باشد.
در حالی که در حالت عادی در این سن و سال باید بیشتر روی نیمکت باشد و در مواقع ضروری به میدان برود. در دیدار با آلومینیوم که حسینی در قلب خط دفاعی پرسپولیس حضور نداشت، شاگردان گل محمدی از یک نقطه در نیمه اول دو گل مشابه خوردند تا تنها شکست آنها در دیدار رقم بخورد که سیدجلال حضور نداشت.
حسینی به شکلی عجیب به بنجامین باتنِ (شخصیت سینمایی که از پیری به جوانی و کودکی رسید) فوتبال ایران تبدیل شده است. او در این سن و سال طوری فوتبال بازی می‌کند که انگار ۲۲ ساله است. کما اینکه در حال حاضر بازیکنان جوانی هستند که نصف کاپیتان تمام نشدنی پرسپولیس دوندگی ندارند.
هرچه هست به نظر می‌رسد حسینی شاید در آخرین سال بازی کردنش کلی انگیزه برای درخشیدن و ماندگار شدن دارد. شاید حسینی می‌خواهد در سال آخر فوتبالش نشان دهد که به قول معروف دود از کنده بلند می‌شود.