به گزارش ایرنا، در پی درگذشت آیت الله سید محمد ضیاء آبادی از عالمان شهر تهران که روز ۲۰ بهمن ماه جاری بر اثر ابتلا به کرونا روی داد مرتضی نجفی قدسی فعال و روزنامه نگار حوزه قرآنی و مدیر سابق دارالقرآن علامه طباطبایی در تبیین سیرة عملی آن مرحوم یادداشتی نوشته است.
وی در این یاد داشت آورده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَمَا کَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنفِرُواْ کَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُواْ فِی الدِّینِ وَلِیُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ» (سوره توبه، آیه ۱۲۲)
لازم نیست مؤمنان، همگی به راه افتند و لکن چرا از هر جماعتی، عده ای کوچ نمی کنند تا به فهم دین دست یابند (فقیه شوند) و وقتی که به نزد قوم خود باز می گردند، آنان را بیم دهند، باشد که از نافرمانی خدا حذر کنند.
یکی از آیاتی که فلسفة وجودی روحانیت و تشکیلات حوزه های علمیه را اثبات می کند همین آیه است که دستور می دهد از مؤمنان کسانی باید بروند و در فهم دین فقیه شوند و سپس به اوطان خود برگردند و مردم را هدایت کنند.
قدسی نجفی می افزاید: مرحوم آیت الله سید محمد ضیاء آبادی (رحمت الله علیه) دقیقاً به همین آیه شریفه عمل کرد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در قزوین در سال ۱۳۲۸ شمسی به حوزه علمیه قم آمد و به مدت ۱۲ سال از محضر بزرگانی چون آیت الله العظمی بروجردی، آیت الله العظمی امام خمینی و علامه طباطبایی مفسر کبیر قرآن بهره مند شد و پس از ارتحال آیت الله بروجردی راهی تهران شد و دیگر در قم ماندن را برای خود جایز ندانست و تصمیم گرفت که به همین آیة شریفه (فلولا نفر) عمل کند و اکنون که فقیه در دین شده است به میان مردم برود و آنان را با معارف الهی آشنا کند و وظیفة اصلی و ذاتی یک روحانی که تبلیغ دین است را به صورت علمی و عملی به انجام رساند.
نویسنده می گوید: برای یک روحانی که در حوزه تحصیل کرده است، تسلط به تفسیر قرآن امر لازم و ضروری است و مردم هم انتظار دارند که روحانیون در منابر و سخنرانی ها از آیات قرآن و احادیث مسلم اهل بیت (ع) که مبین قرآن هستند، آنان را بهره مند سازند یعنی کاری که شهید بهشتی و شهید مطهری انجام می دادند و تمام بیاناتشان را عملاً تفسیر قرآن فرا می گرفت و مرحوم آیت الله ضیاء آبادی هم از ابتدا محوریت تبلیغش را بر بیان تفسیر قرآن گذاشت و در این راه حق شاگردی علامه طباطبایی احیاگر تفسیر قرآن در عصر حاضر را بخوبی ادا کرد و بسیار خوش درخشید.
وی توضیح می دهد: نکتة مهم دیگری که لازم است به آن اشاره کنم این است که چرا آیت الله ضیاء آبادی در قم نماند؟! آیا او نمی توانست به فکر آیندة خود باشد؟! باید بگوئیم که او وظیفه شناس بود، برای تحصیل فقاهت به قم آمد و وقتی به قدر کفایت رسید دیگر در قم نماند و به تهران رفت و مشغول وعظ و منبر و مسجد و تبلیغ و بیان تفسیر قرآن شد، کاری که باید همة روحانیون انجام بدهند و به قدر لازم در قم بمانند و به فکر تبلیغ دین باشند.
او می افزاید: متأسفانه امروزه بسیاری از شهرها حتی شهرهای بزرگ از وجود عالمان دینی خالی شده است! از جمله اقدامات بسیار ارزشمند مرحوم آیت الله العظمی بروجردی اعزام علماء حوزه به بلاد مختلف ایران بود، مثلاً مرحوم آیت الله میرزا عبدالکریم حق شناس به دستور حضرت آیت الله بروجردی به تهران آمدند و در آن هنگام دل از قم کندن هم برای ایشان سخت بود و در این موضوع با حضرت امام خمینی هم که در آن زمان در دستگاه و تشکیلات مرجعیّت آیت الله بروجردی فعال بودند، مشورت می کنند و حضرت امام هم می فرمایند اگر آیت الله بروجردی به من هم فرموده بودند من اجابت می کردم و دستور ایشان را انجام می دادم و پس از این مشورت بود که حضرت آیت الله حق شناس تأمل را جایز ندانسته و بلافاصله به تهران می آیند و بحمد الله در طول سالیان متمادی چراغ پرفروغی برای طلاب، مردم، بازاریان، جوانان و علاقمندان به معارف اسلامی در تهران بودند.
این نویسنده از کمبود حضور عالمان دینی در برخی شهرهای ایران یاد کرده و گفته است: امیدوارم که خدای متعال تفضل کند و به دل بعضی از بزرگان در قم بیندازد تا مهاجرت به شهرها را در کشور آغاز کنند تا انشاء‌الله بخشی از خلایی که پیش آمده جبران شود.
آیت الله ضیاءآبادی اخیراً به بیماری کرونا مبتلا و مدتی در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان خاتم‌الانبیاء بستری شد و روز 20 بهمن دعوت حق را لبیک گفتند.
آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی در سال ۱۳۰۷ شمسی در روستای ضیاءآباد، واقع در ۴۵ کیلومتری شهرستان قزوین و در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشود. از شهریور سال ۱۳۲۰ برای تحصیل علوم اسلامی به شهرستان قزوین رفت و پس از طی کردن دروس مقدماتی از درس علما و مراجع صاحب‌نام از جمله آیت‌الله طباطبایی، آیت‌الله سدهی اصفهانی، آیت‌الله بروجردی، امام خمینی و علامه طباطبایی بهره برد.
ایشان در سال ۱۳۴۰ به تهران هجرت کرد.
تفسیر سوره انفال، تفسیر سوره یونس، شرح و تفسیر دعای توبه از صحیفه سجادیه و در جست‌وجوی دین از جمله آثار این استاد اخلاق است.
وی به تدریس سطوح و تفسیر و جلسات اخلاقی اشتغال داشت.