گنبدکاووس - ایرنا - شیوهی زیست مبتنی بر کوچ (کوچندگی) از متقدمترین اشکال حیات اجتماعی است که از واپسین دوران شکلگیری زندگی اجتماعی انسان ها تاکنون استمرار داشته است. از نظر الگوی زیست و استقرار، تعداد زیادی از جمعیت و جوامع عشایری، در زمره اجتماعات کوچنده و متحرک قرار می گیرند.
تصاویر شرایط زندگی عشایر کرمانج استان خراسان شمالی را نشان می دهد که اواخر پاییز به گلستان کوچ کرده و در دشت های ترکمن صحرا اتراق می کنند.
این عشایر با دامداری روزگار می گذرانند ولی کم شدن سالیانه مراتع به دلیل کاشت برخی زمین ها، کمبود سوخت و آب ارسالی به این خانواده ها و سهمیه کم آرد برای پخت نان از جمله مشکلات این افراد است که می تواند آن ها را در ادامه دادن این مسیر دلسرد کند.