کوروش احمدی دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل، در گفت وگو با سایت خبری- تحلیلی انتخاب گفت: حدس و گمان هایی نیز در مورد یک سری موضوعات احتمالی مانند موافقت با اعطای وام از صندوق جهانی و نیز لغو تحریم برخی اشخاص و مقامات ایرانی مانند آقای ظریف یا رهبری مطرح است و هنوز نمی‌توان خیلی صریح و قطعی درباره آن ها حرف زد ولی اینها از جمله گزینه‌های احتمالی هستند که شاید در آینده از سوی آمریکا عملی شوند.
یک دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل متحد اعتقاد دارد که اعمال فشار در خلا معنا ندارد؛ تنها زمانی این مسئله مفید است که شما برای استفاده از آن وارد یک پروسه شده باشید.
کوروش احمدی در گفتگو با «انتخاب» در واکنش به پرسشی درمورد احتمال پذیرش دعوتنامه اروپا توسط ایران، گفت: آقای عراقچی اعلام کرده است که ایران در حال بررسی این پیشنهاد است که این گزاره می‌تواند هم به معنای احتمال پذیرش و هم به معنای احتمال رد این پیشنهاد باشد.
این دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل متحد ادامه داد: البته پیشنهاد اروپا حاوی یک نکته مهم است؛ و آن اینکه در فرمت پیشنهادی برای مذاکرات، صحبت از این است که آمریکا به عنوان ناظر یا مهمان در نشست غیررسمی ۱+۴ شرکت داشته باشد. چون آمریکا مادامی که تعهدات برجامی خود را اجرایی نکند، شرکت کننده در برجام محسوب نمی‌شود و لذا نمی‌تواند در کمیسیون برجام شرکت کند و من اعتقاد دارم که این پیشنهاد جلسه غیررسمی کمیسیون برجام با حضور ایران و آمریکا به عنوان مهمان می‌تواند گزینه مطلوب و مناسبی در مقایسه با سایر گزینه‌ها در این چارچوب باشد؛ چراکه سایر راه حل‌های قابل تصور هر یک مشکلی دارند که ایران مشکل می‌تواند آن‌ها را بپذیرد.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که چقدر بحث آزادسازی پول‌های مسدود شده ایران در کشورهای خارجی از سوی آمریکا می‌تواند جدی باشد، تصریح کرد: مذاکراتی در تهران بین بانک مرکزی و سفارت کره جنوبی انجام شده و خبرهای خوبی انتشار یافته، اما با توجه به تجربیاتی که داریم باید منتظر اعلام مقامات بانکی در سئول هم باشیم.
احمدی اضافه کرد حدس و گمان‌هایی نیز در مورد یک سری موضوعات احتمالی مانند موافقت با اعطای وام از صندوق جهانی و نیز لغو تحریم برخی اشخاص و مقامات ایرانی مانند آقای ظریف یا رهبری مطرح است و هنوز نمی‌توان خیلی صریح و قطعی درباره آن‌ها حرف زد، ولی اینها از جمله گزینه‌های احتمالی هستند که شاید در آینده از سوی آمریکا عملی شوند.
احمدی با اشاره به تحولات اخیر در کشور گفت: حرف مجلس و پیشنهاد اعمال فشار به اعضای برجام از طریق تعلیق پروتکل الحاقی یک وجه ماجراست. طبعا طرفین هر تعامل دیپلماتیک، سعی می‌کنند از اهرم فشار برای امتیازگیری از طرف مقابل استفاده کنند، ولی ما باید به این نکته توجه کنیم که اعمال فشار در خلا معنایی ندارد و شما برای استفاده از آن باید وارد یک پروسه شده باشید.
این دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل متحد ادامه داد: در واقع اهرم فشار ابزار خوبی برای امتیازگیری از طرف مقابل است که کشورها در جریان مذاکرات از آن استفاده می‌کنند، ولی باید شرایط استفاده از آن فراهم باشد. اگر کشوری نخواهد دست به اقدامی بزند، عملا امکان استفاده از اهرم فشار را هم از دست می‌دهد و در آن شرایط آن اهرم فشار معنایی جز ضرب الاجل و اتمام حجت ندارد که معمولا در این شرایط کشورها به دلایل شرایط داخلی خودشان از ضرب الاجل طرف‌های مقابل استقبال نمی‌کنند، چراکه به تسلیم و عقب نشینی متهم خواهند شد.
وی با اشاره به توافق ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، گفت: من با توجه به صحبت‌های اخیر آقای ظریف و آقای عراقچی و همین طور توافق خلاقانه ایران و آژانس که هم قانون برجامی مجلس را مدنظر قرار داده و هم وضعیت را تحت کنترل گرفته است، تصور می‌کنم که به صورت جدی مقامات تهران به فکر آن هستند که طوری رفتار کنند تا مبادا ایران در پرونده برجام به بن‌بست برسد. واقعیت این است که برای این پیشنهاد اروپا مشکل می‌توان بدیل دیگری یافت و در این میان ایران به دلیل آنکه مورد تحریم‌های مختلفی است، بیشتر از سایرین از به درازا کشیدن تحریم‌ها متضرر خواهد شد.
احمدی ادامه داد: مضاف بر اینکه اگر این اتفاق رخ ندهد، آنگاه این خطر وجود دارد که زمینه برای تبلیغات علیه ایران به عنوان اهل همکاری و دیپلماسی نیست، فراهم شود و اهمیت این موضوع زمانی دوچندان می‌شود که بدانیم آمریکا در دوران ریاست جمهوری بایدن توانسته همراهی اروپا و شماری از کشورها منطقه و جهان را جلب کند و این ممکن است در غیاب یک ابتکار دیپلماتیک از سوی ایران شرایط را مشکل کند.
این دیپلمات سابق در سازمان ملل متحد همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا گام‌ها و اقدامات اخیر و احتمالی آمریکا می‌تواند ایران را مجاب به بازگشت به برجام و مذاکره با ایالات متحده کند، گفت: این اقدامات هرچند کوچک، اگر گامی در جهت کاهش تحریم‌های سیاسی و اقتصادی ایران باشد می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد، ولی باید در نظر گرفت که آمریکا و اروپا در قبال این قدم‌ها و اقدامات از ایران چه انتظاراتی دارند؛ اگر آمریکا و اروپا در ازای این اقدامات کوچک از ایران توقع بازگشت به برجام قبل از لغو تحریم‌ها و بازگشت آمریکا به برجام را داشته باشند، منطقا مورد پذیرش تهران واقع نخواهد شد؛ بنابراین مهم است که این اقدامات در ازای چه انتظاراتی انجام شود.