عبدالرضا مهاجری روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: در عملیات حفاظت از این منابع طبیعی ورود دام به آنها ممنوع شد و محصورسازی برخی از این ذخیره‌گاه‌های جنگلی بوسیله سیم خاردار انجام گرفت.
وی با بیان اینکه اجرای طرح‌های حفظ ذخیره‌گاه‌های جنگلی باید افزایش یابد ادامه داد: در بسیاری از این عرصه‌های طبیعی گونه‌های گیاهی در حال انقراض وجود دارد بنابراین حفاظت از آنها ضروری و لازم است.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان اضافه کرد: ۹ هزار هکتار ذخیره‌گاه جنگلی این استان که طرح حفاظتی برای آن انجام گرفت در شهرستان‌های فریدونشهر، سمیرم، لنجان، دهاقان و نطنز قرار دارد.
مهاجری با تاکید بر اینکه کمک به پایداری انواع گیاهان و درختان مانند گونه‌های جانوری لازم و برای بقای محیط زیست ضروری است تصریح کرد: تاکنون ۶۰ گونه گیاهی آسیب پذیر در استان اصفهان شناسایی شده و این اداره کل آنها را تحت حمایت قرار داده است.
وی به فعالیت مرکز تحقیقات منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان اشاره و خاطرنشان کرد: مطالعات و نگهداری انواع بذر و گونه‌های در حال انقراض مانند انواعی از موسیر، گون و آویشن در این محل انجام می‌شود.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان اظهارداشت: حفظ پوشش گیاهی نقش شایانی در پایداری خاک و جلوگیری از فرسایش ایفا می‌کند و کاهش خطراتی مانند سیل و سیلاب را به همراه خواهد داشت.
نگاهی به وضعیت استان اصفهان از حیث عرصه‌های طبیعی حاکیست که این خطه به مرکزیت شهرستان اصفهان با ۲۴ شهرستان، مساحتی معادل ۱۰.۷ میلیون هکتار دارد که بیش از ۹۰ درصد از این مساحت را معادل ۹.۸ میلیون هکتار عرصه‌های منابع طبیعی و ملی و از این میزان حدود ۴۰۳ هزار هکتار جنگل معادل (۴ درصد)، ۶ میلیون هکتار مرتع معادل (۶۴ درصد) و سه میلیون هکتار بیابان معادل (۳۲ درصد) در بر گرفته است.
جنگل‌های استان اصفهان بطور عمده در ۲ شهرستان فریدونشهر با ۴۰ هزار هکتار و سمیرم با ۲۵ هزار هکتار پراکنده است و سرانه جنگل درکمتر از ۰.۱ هکتار است اما با وجود سطح به نسبت کم از تنوع گونه‌ای خوبی (۳۵ گونه درختی ودرختچه ای) برخوردار است.
این استان از نظر تقسیم بندی نواحی رویشی در ۲ ناحیه رویشی زاگرسی و ایران تورانی قرار گرفته که ناحیه رویشی زاگرسی غرب و جنوب استان را شامل می‌شود و بقیه مناطق استان جزو ناحیه رویشی ایرانی تورانی است.
این استان واقع در مرکز کشور دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است و از این پهنه ۳.۲ میلیون هکتار معادل ۳۲ درصد سطح استان را اراضی بیابانی و شنزار تشکیل داده است که به طور عمده در بخش‌های شمالی و شرقی آن پراکنده است.