«سمیرا جلیلوند» روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه معلولیت با خود محدودیت را به همراه دارد اظهار داشت: اگر فرد معلول تسلیم محدودیت های ناخواسته ناشی از معلولیت شود موجب خواهد شد تا وی به انزوا رفته و ارتباطش با جامعه کم شود اما معلولان برای رهایی از محدودیت‌ها به دنبال آن هستند تا با ابزارهای مختلفی مانند تحصیل و ورزش از این محدودیت‌ها فرار کنند. من به عنوان یکی ورزشکار باور دارم که ورزش یکی از مهمترین میانبرها برای عبور از محدودیت‌ها به شمار می‌رود.
کاپیتان تیم ملی گلبال زنان ایران با بیان اینکه در خانواده ورزشی زندگی را تجربه کرده است افزود: ۲ برادرم کم بینا هستند و در این رشته فعالیت دارند. فعالیت آنان موجب شد تا من نیز به گلبال علاقمند شوم. این رشته مخصوص نابینایان است. از سال ۱۳۸۵ که نخستین شاکله‌های تیم تشکیل شد در آن حضور داشتم و اکنون نیز کاپیتان تیم هستم. در سطح ملی و باشگاهی افتخارات زیادی کسب کرده و به دنبال انتقال تجربه به جوانان هستم.
وی ادامه داد: هوش، ادراک و تمرکز لازمه‌های اصلی موفقیت در گلبال است و اگر کسی تصور می‌کند که این رشته ساده است سخت در اشتباه می‌باشد. نابینایان و کم بینایان و افراد سالم هم می‌توانند در گلبال حضور داشته باشند اما چشم‌بند آن به گونه‌ای است که همه افراد حاضر در این بازی باید نابینا باشند. در ایران استعدادهای زیادی وجود دارد که می‌توانند گلبال را در سطح جهانی مطرح می‌کنند اما برخی از شرایط موجب شده تا آنان نتوانند آنگونه که لازم است پیشرفت کنند. تیم گلبال زنان ایران مدال برنز بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا را در کارنامه دارد اما قاطعانه می‌گویم که اگر امکانات تیم زنان در حد مردان باشد افتخارآفرینی ما بیشتر از آنان هم خواهد شد.
جلیلوند با اشاره به روند کُند توسعه گلبال در ایران افزود: در چند سال گذشته تنها چین حریف ایران در سطح آسیا بود اما اکنون شرایط خیلی فرق کرده است. در گذشته تایلند برابر ایران حرفی برای گفتن نداشت اما در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا رقابت تنگاتنگ بود و سخت. تمرینات تیم کم و در زمان‌های خاص برگزار می‌شود چگونه ما با این تمرینات حریف ژاپن شویم در گذشته رقابت ۲ تیم پایاپای بود اما رشد گلبال در زنان ژاپن به جهش تبدیل شده و رسیدن به آن ممکن است سخت باشد.