در ادامه یادداشت ۱۷ اسفند ۱۳۹۹ روزنامه آرمان ملی به قلم جعفر گلابی روزنامه‌نگار آمده است: ادیان و مذاهب از بدو زندگی اجتماعی بشر در همه شقوق حیات انسان تاثیر جدی داشته‌اند و کثیری از جنگ‌های بزرگ و خونین جهان از اختلافات مذهبی و خصومت‌های متعصبانه سرچشمه گرفته است. جنگ‌های صلیبی که در چند نوبت و طی چند قرن صورت گرفت و از نظر زمانی و گستره جغرافیای کم‌مانند است و تلفات انسانی عظیم و آوارگی‌های بسیار به همراه داشت، تنها یک نمونه از اصطکاک‌های دینی جهان است. هنوز هم در بسیاری از جنگ‌ها و اختلاف‌ها میان کشورها بن‌مایه مذهبی کاملا قابل مشاهده است و از این منظر بشریت لطمات بزرگ به خود دیده و همچنان آسیب‌پذیر است. اساسا اختلافات مذهبی که گریزی از آنها نیست آنجا که با جهالت و برخی از منفعت‌های سیاسی و قدرت‌طلبی‌ها گره می‌خورد مستعد بروز خشونت‌های تند و فراگیر می‌شوند و تنها از طریق آگاهی و رواداری امکان جلوگیری از این آسیب‌ها وجود دارد. ظهور داعش همراه با خشونت‌های عریان و بی‌رحمانه که اتفاقا بیشتر آسیبش متوجه جهان اسلام بود، سرچشمه‌ای مذهبی داشت و تحت‌تاثیر برداشتی خشن و بدوی از اسلام بود و خدا می‌داند که تاچه حد از محرک‌های سیاسی منفعت‌جویان و فرصت‌طلبان بین‌المللی متاثر شد یا از ابتدای شکل‌گیری دست‌های پنهان و اغراض خاص قدرت‌ها در آن دخالت داشت. اتفاقا آنچه مایه نجات شد و این بلای موحش را مرتفع ساخت برداشت عقلانی و رحمانی از اسلام بود.
تصور کنیم که اگر این جریان منحرف و خشونت‌طلب از ناحیه رهبران مذهبی موجه مورد حمایت قرار می‌گرفت تا چه حد پیش می‌رفت و چه صدماتی به ملت‌های مسلمان منطقه وارد می‌کرد؟ هنگامی که رهبران دینی با درک مناسبات جهانی و اعراض و انتقاد به خشونت در همه ابعاد آن کوشش کرده‌اند انسان‌ها به آسایش بیشتر رسیده‌اند و عدالت دست‌یافتنی‌تر شده است. هرجا عقلانیت و تواضع و بینش صحیح دینی رواج داشته و برداشت رحمانی از ادیان توسط رهبران دینی تبلیغ شده است سایه جنگ و ناامنی دورتر شده و خشونت‌ورزان به‌سوی مستمسک دیگری رفته‌اند. پاپ فرانسیس در واقع زمان و مکان و مخاطب خود را هوشمندانه انتخاب کرده است و اگر در اهداف صلح‌جویانه خویش جدی باشد و اراده خود را مصرانه پیگیری کند، نتایج مثبت بلندمدتی حاصل خواهد شد.
جالب و مبارک آن است که در این گفت‌وگوی دینی یک مرجع تقلید شیعه از جهان اسلام با رهبر مسیحیان دیدار می‌کند و نزدیکی و تفاهم و تعامل ۲ مذهب جهانی از این طریق پیگیری شده است. بشریت کرونازده و جهان اسلام زخم‌خورده از جنگ‌ها و مخاصمات گوناگون خسته از هزاران درد و رنج و آوارگی و فقدان و فراق نیازمند دمی تنفس و صلحی فراگیر است. رهبر کاتولیک‌های جهان می‌تواند دولت‌های غربی که اکثریت شهروندانشان مسیحی هستند را برای برقراری صلح و کم کردن مداخلات در این منطقه پرآشوب تحت فشار قرار دهد و دعای صلح‌طلبانه خویش را که در حضور آیت‌ا... سیستانی قرائت کرده است در گوش رهبران غربی هم زمزمه کند.
عراق، سوریه، افغانستان، یمن و فلسطین زخم‌های جهان اسلامند و هر روز سیلی ترور و ناامنی را نوش‌جان می‌کنند، در بعدی دیگر درحالی‌که کشورهای ثروتمند عمدتا غربی به احتکار میلیون‌ها دوز از واکسن کرونا مبادرت کرده‌اند کشورهای فقیر در آخر صف دریافت واکسن قرار دارند! امید می‌رود پاپ صلح‌طلب و نوع‌دوست پیام دردهای مسلمانان را به غرب ببرد و موعظه جدی کند تا آتش فرصت‌طلبی‌ها و مداخله‌های منفعت‌جویانه اندکی فروکش کند. اتفاقا راه به‌درستی انتخاب شده است، سیاستمداران اغلب نه می‌خواهند و نه می‌توانند امور اخلاقی را در تصمیم‌های خود دخالت دهند و نسیمی از آرامش را متوجه مردم دردمند کنند، لذا این منادیان اخلاق در جهان هستند که با گفت‌وگو و تفاهم و تشریک مساعی عملیات امداد در نظام بین‌الملل را دچار جهش کنند. کوچه‌های تنگ نجف و خانه ساده آیت‌ا...العظمی سیستانی برای جهان پرزرق و برق مسیحیت پیامی جدید و صادقانه دارد.
با همین سادگی می‌توان سیاست را دور زد و به صلح و عدالت جانی دوباره داد. جنگ‌های صلیبی تمام شده‌اند و اسلام و مسیحیت به گفت‌وگو پرداخته‌اند تا به برادری انسان‌ها با هر عقیده و مذهب نزدیک‌تر شویم. مذهبیون عالم برای فربه ساختن ابلاغ خود راهی بهتر از اعمال اخلاقی ندارند. با اخلاق و گذشت و مهربانی و رواداری در عمل و نه در موعظه‌های تکراری انسان سرگشته و پریشان به فطرت خویش بازمی‌گردد. مذاهب در سراسر گیتی می‌توانند آستین بالا بزنند و هرجا هستند مبلغ جدی عدالت باشند. تنها از راه سیاست نیست که می‌توان در مناسبات جهانی تاثیر گذاشت. آیت‌ا... سیستانی ثابت کرده است که می‌تواند از خانه محقر خود و از راه قلب‌های مردم به آرامش و امنیت کمک برساند، خشونت را نفی کند و کفه اخلاق و درایت را سنگین نماید. دیدار پاپ و آیت‌الله بدون حضور سیاستمداران می‌تواند آغازی تاریخی برای پیمودن راه صلح و عدالت از طریق مذهب و مستقل از سیاست باشد. اگر مردم در عمل رهبران دینی دلسوزی و فداکاری و صداقت و تواضع و دانش ببینند همراهی می‌کنند و سیاستمداران مجاب به صلح‌طلبی و عدالت‌خواهی خواهند شد.