نام سجاد مرادی، امیر مرادی، محمد ارزنده، روح‌الله عسگری و روح‌الله امانی برای دوستداران ورزش دوومیدانی یادآور روزهای طلایی این رشته ورزشی است، روزهایی که با مدال‌آوری برادران صمیمی در پرتاب دیسک، چهارمحال و بختیاری را به عنوان قطب پرورش استعدادهای دوومیدانی مطرح کرد.
هم‌اکنون در چهارمحال و بختیاری، ۹ پیست خاکی دوومیدانی وجود دارد که ورزشکاران نوجوان و جوان استان تمرینات خود را در آن‌ها دنبال می‌کنند، پیست‌هایی که مدت‌هاست حال خوشی ندارند و دوومیدانی کاران از دویدن در آن‌ها گلایه‌مند هستند.
گرچه زیرساخت‌های این رشته مهم المپیکی در استان به این ۹ پیست خاکی محدود نیست و سالن سرپوشیده تارتان بروجن نیز از نیمه سال ۹۶ به عنوان بزرگ‌ترین و مجهزترین سالن دوومیدانی کشور به جمع این زیرساخت‌ها پیوسته است، اما همچنان دوومیدانی چهارمحال و بختیاری با چالش‌هایی در این زمینه روبه‌روست.
پیست‌هایی که از مدار خارج شده‌اند
رییس هیات دوومیدانی چهارمحال و بختیاری می‌گوید: هفت پیست خاکی در مراکز شهرستان‌های شهرکرد، بروجن، فارسان، لردگان، بن، سامان و اردل وجود دارد که یا استاندارهای لازم را ندارند و یا خاک موجود در آن‌ها از بین رفته است.
داریوش صمیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه ۲ پیست خاکی در شهرهای هفشجان و فرخشهر به نسبت از شرایط بهتری برخوردار هستند، می‌افزاید: ارتفاع خاک قرمز مورد استفاده در پیست‌های استان به مرور زمان تحلیل رفته است و ورزشکاران این رشته نمی‌توانند با خیالی آسوده و بدون نگرانی از آسیب‌هایی که آن‌ها را تهدید می‌کند، در این پیست‌ها تمرین کنند.
این مربی تیم ملی، به قهرمانی دوومیدانی کاران نوجوانان چهارمحال و بختیاری در رقابت‌های داخلی سال گذشته و مدال‌آوری جوانان استان در مسابقات برون‌مرزی اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: این استعدادهای ورزشی در همین زمین‌های خاکی تمرین می‌کنند تا بتوانند آمادگی خود را برای راه‌یابی به تیم ملی و حضور در مسابقات آسیایی حفظ کنند.
صمیمی می‌افزاید: چهارمحال و بختیاری تنها استانی است که پیست تارتان روباز در مجموعه زیرساخت‌های اداره ورزش و جوانان خود ندارد و پرداخت هزینه‌های تامین خاک قرمز نیز برای بهسازی پیست‌های موجود از عهده هیات دوومیدانی استان خارج است.
نایب رییس هیات دوومیدانی چهارمحال و بختیاری نیز می‌گوید: طول پیست‌های دوومیدانی باید ۴۰۰ متر باشد اما بسیاری از پیست‌های موجود در استان بدون توجه به این استاندارد، ساخته شده‌اند.
محبوبه سلیمانی در گفت‌وگو با ایرنا با بیان اینکه خاک قرمز این پیست‌ها با گذر زمان کوبیده و سخت می‌شود، می‌افزاید: دوندگانی که در مواد استقامت فعالیت می‌کنند به طور معمول روزانه پنج تا ۶ کیلومتر تمرین دارند که بی‌شک در چنین زمین سخت و ناهمواری دچار آسیب خواهند شد.
خداحافظی زودهنگام با رؤیای قهرمانی
این مربی ورزشی در ادامه به افزایش آسیب‌دیدگی دوندگان در پیست‌های خاکی ناهموار اشاره و تصریح می‌کند: پیچ‌خوردگی مچ پا و کشیدگی رباط‌ها از شایع‌ترین این آسیب‌هاست که باعث شده است تعدادی از ورزشکاران به ویژه دوومیدانی کاران نوجوان پس از آسیب‌دیدگی با این ورزش خداحافظی کنند.
سلیمانی درباره تفاوت‌های تمرین در پیست خاکی با پیست تارتان نیز می‌گوید: پیست‌های تارتان انعطاف‌پذیر هستند و ورزشکاران با کفش‌های میخی بر روی آن تمرین می‌کنند ولی وقتی دونده‌ای به طور مرتب در پیست خاکی و با کفش معمولی دویده باشد به هنگام مسابقه نمی‌تواند به یک‌باره خود را با پیست تارتان تطبیق دهد که این موضوع در رکوردهای ورزشکار اثرگذار است.
وی یادآور می‌شود: در سال‌های اخیر دختران با استعداد و آینده‌داری در دوومیدانی چهارمحال و بختیاری شناسایی شده‌اند که مجبورند برای انجام تمرینات و حفظ آمادگی‌های خود از گوشه و کنار استان راهی بروجن شوند تا هفته‌ای چند ساعت در سالن سرپوشیده پیست تارتان تمرین کنند.
این بانوی دونده می‌گوید: اگر چه پیست تارتان بروجن برای فصول سرد سال و در زمان بارندگی‌ها کاربردی است اما بخش مهمی از تمرینات دوندگان نیمه استقامت و استقامت باید در فضای باز و در پیست مسطح انجام شود.
یکی دیگر مربیان دوومیدانی چهارمحال و بختیاری نیز که شاگردان نوجوانش در بروجن خود را برای حضور در رقابت‌های آسیایی کویت آماده می‌کنند، یادآور می‌شود: پیست دوومیدانی بروجن روزگاری میزبان مسابقات کشوری بود اما حالا تمرین در آن جز آسیب‌دیدگی ثمره‌ای ندارد.
پژمان مرادی می‌افزاید: از آخرین بهسازی این پیست سال‌ها می‌گذرد و در حال حاضر در قوس ۳۰۰ متر آخر آن سنگ‌ها و آجرهای زیرسازی شده نمایان شده‌اند که دویدن در آن قسمت امکان‌پذیر نیست.
وی تصریح می‌کند: با بهره‌برداری از سالن سرپوشیده تارتان بروجن، فرصت‌های خوبی برای توسعه دوومیدانی مهیا شده است اما قوس‌های بلند این پست برای تمرین روزانه دوندگان ماده استقامت و نیمه استقامت مناسب نیست و کار را برای آن ها سخت می‌کند.
پرورش برترین استعدادها در پیست‌های خاکی
وی که مربیگری و همراهی سجاد و امیر مرادی، ۲ برادر صاحب مدال دوومیدانی ایران را در کارنامه ورزشی خود دارد، می‌افزاید: در پیست خاکی بروجن، چندین قهرمان نیمه استقامت و پرش طول ایران پرورش یافتند که باید گفت تمرین در پیست خاکی گرچه سختی‌های خود را دارد اما از نظر قدرتی اثرگذار است.
مرادی تصریح می‌کند: ارتفاع از سطح دریا و دویدن در پیست خاکی، قدرت بدنی ورزشکاران چهارمحال و بختیاری را افزایش می‌دهد و وقتی دونده پایش به پیست تارتان باز می‌شود، پرواز و رکورد زنی او تماشایی است.
وی به تلاش برای تجهیز دوباره پیست خاکی بروجن اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: قرار بود با همکاری شهرداری، اقداماتی در این زمینه انجام شود اما این برنامه در سال گذشته و در مرحله پرداخت هزینه ۳۰ میلیون تومانی خرید خاک به بن‌بست رسید.
مرادی، نگران تمرینات شاگردان آینده دار خود است و می‌گوید: دوومیدانی‌کاران نوجوان و جوان استان توانایی‌های خود را در مسابقات کشوری نشان داده‌اند و داشتن یک پیست خاکی مناسب می‌تواند به پرورش نسل جدید قهرمانان این رشته در چهارمحال و بختیاری کمک کند.
نوجوان دونده بروجنی نیز در ادامه صحبت‌های مربی خود می‌گوید:۲ سال قبل برای نخستین بار دویدن در پیست تارتان را تجربه کردم ولی قبل از آن و در حال حاضر بیشتر تمریناتم در پیست خاکی است.
سعید جعفری اضافه می‌کند: پیست تارتان بروجن در ۴۰۰ متر قوس تندی دارد که چون تجربه چندانی ندارم ممکن است آسیب ببینم، به همین دلیل ترجیح می‌دهم در پیست خاکی که آن هم سفت و سخت است، تمرین کنم.
امید برای تصاحب قهرمانی
این دونده نوجوان که به کسب رکورد در مسابقات انتخابی تیم ملی بسیار امیدوار است، به خرید کفش‌های میخی دوومیدانی‌اش هم اشاره می‌کند و می‌افزاید: بعد از گذشت ۲ سال و نیم از زمانی که این ورزش را آغاز کردم توانستم با کمک خانواده، کفش دوومیدانی را برای تمرین بهتر و شرکت در رقابت‌ها تهیه کنم.
جعفری که تاکنون چند عنوان قهرمانی را در رقابت‌های کشوری به دست آورده است، یادآور می‌شود: ناهموار بودن پیست خاکی باعث شده است نتوانم به‌خوبی از کفش‌های جدید استفاده کنم و سالن سرپوشیده تارتان نیز برای تمرینات هوازی مناسب نیست ولی با این حال تمریناتم را ادامه می‌دهم تا به مدال‌های بیشتری دست پیدا کنم.
گلایه‌های ورزشکاران و مربیان استان از وضعیت نامناسب پیست‌های خاکی بی‌پایان است، سالن سرپوشیده تارتان بروجن نیز نتوانسته است انتظارات آنان را برای انجام برنامه‌های تمرینی استقامتی و نیمه استقامت به‌طور کامل برآورده کند و هنگامی که جویای وضعیت تمریناتشان در تنها پیست روباز تارتان در مرکز استان می‌شویم از اعمال شرایط خاص برای استفاده از این پیست صحبت می‌کنند.
این پیست روباز با قدمتی بیش از ۱۰ سال در مجموعه ورزشی شهدای دانش‌آموز آموزش‌وپرورش استان واقع شده است که بنا به نظر برخی مربیان و ورزشکاران دوومیدانی، استفاده از آن به‌راحتی امکان‌پذیر نیست و فقط در هنگام اجرای برنامه‌ها و مسابقات کشوری امکان دویدن و تمرین کردن در آن فراهم می‌شود.
مسؤولیت حوادث احتمالی برعهده دوندگان
معاون تربیت‌بدنی و سلامت اداره کل آموزش‌وپرورش چهارمحال و بختیاری در خصوص نظر تعدادی از مربیان و ورزشکاران دوومیدانی در مورد شرایط استفاده از پیست تارتان این اداره کل می‌گوید: ملی پوشان دوومیدانی و دانش آموزان استان همواره از این پیست به صورت رایگان استفاده کرده‌اند.
خدایار قاسمپور تصریح می‌کند: تنها شرط استفاده از پیست تارتان شهدای دانش‌آموز آن است که ورزشکاران کارت ورود به مجموعه را از آموزش‌وپرورش دریافت کنند تا بتوانند به راحتی در پیست تمرین داشته باشند.
وی با بیان اینکه عده‌ای نمی‌خواهند مسؤولیت‌های حقوقی را بر عهده بگیرند، می‌افزاید: در دوومیدانی نیز مانند دیگر ورزش‌ها حوادثی روی می‌دهد که ممکن است به آسیب‌دیدگی ورزشکار منجر شود به همین دلیل آموزش‌وپرورش از ورزشکارانی که تمایل دارند از این پیست استفاده کنند می‌خواهد که با ارائه درخواست خود، برگه‌های پذیرش تعهد را تکمیل کنند.
قاسمپور به کیفیت مناسب و استانداردهای قابل‌توجه این پیست نیز اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: در صورتی که تیم‌های باشگاهی بخواهند از این فضای ورزشی استفاده کنند طبیعی است که هزینه‌هایی از آن‌ها دریافت شود ولی تاکنون هیچ هزینه‌ای برای استفاده از این پیست از ورزشکاران دریافت نشده است.
موضوع دیگری که در میانه گفت‌وگو با مسوولان دوومیدانی استان و مربیان این رشته مطرح می‌شود، آن است که تلاش‌هایی برای احداث یک پیست روباز تارتان در شهرکرد در حال انجام است تا شاید استان دوومیدانی‌خیزی چون چهارمحال و بختیاری پس از گذاشت سال‌ها صاحب پیست تارتان روباز شود.
احداث پیست تارتان؛ شاید وقتی دیگر
معاون ورزش اداره کل ورزش و جوانان چهارمحال و بختیاری درباره احداث پیست تارتان به خبرنگار ایرنا می‌گوید: احداث چنین پیستی از برنامه‌های اصلی این اداره کل به شمار می‌رود چرا که در این زمینه کمبودها محسوس و اساسی است.
علی تشنیزی با بیان اینکه برای احداث پیست تارتان باید چندین موضوع را مد نظر قرار داد، می‌افزاید: هم‌اکنون در چهارمحال و بختیاری نزدیک به ۵۰ طرح ورزشی نیمه‌تمام وجود دارد که تا زمانی که این طرح‌ها به سرانجام نرسند امکان صدور مجوز برای طرح جدیدی چون احداث پیست تارتان دور از ذهن است.
وی ادامه می‌دهد: در حوزه اختصاص اعتبارات ورزشی به استان نیز در این چندساله اخیر اقدام مؤثری انجام نشده است و اگر واقع‌بینانه به این موضوع نگاه شود نمی‌توان امید چندانی به ساخت پیست تارتان در آینده‌ای نزدیک داشت.
تشنیزی تصریح می‌کند: با وجود تمام مشکلات سعی خواهد شد در طرح ورزشگاه ۱۵ هزارنفری شهرکرد که ساخت آن از آبان امسال آغاز شده است، برنامه احداث پیست تارتان با در نظر گرفتن تجهیزات و امکانات لازم تعریف شود.
وی با بیان اینکه ساخت پیست تارتان باید به‌گونه‌ای باشد که بتوان از آن در سطح کشوری و بین‌المللی استفاده کرد، می‌افزاید: پیشنهادهایی برای ساخت این پیست در شهرهای دیگر شهرستان شهرکرد نیز وجود دارد اما در حال حاضر به طور قطعی نمی‌توان اظهارنظری دراین‌باره داشت.
پیست‌های خاکی در اولویت بهسازی
معاون توسعه ورزش چهارمحال و بختیاری یادآور می‌شود: هم‌اکنون اولویت اصلی اداره کل ورزش و جوانان برای حمایت از ورزش دوومیدانی، تجهیز و بهسازی پیست‌های خاکی موجود در استان است.
تشنیزی به هماهنگی‌های و رایزنی‌های انجام شده در این زمینه با مجمع نمایندگان استان نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر اعتبارات خوبی در این بخش اختصاص یابد برای بهسازی سه پیست خاکی شهرهای شهرکرد، بروجن و لردگان اقدام خواهد شد.
وی همچنین درباره چگونگی استفاده ورزشکاران از پیست شهدای دانش‌آموز تصریح می‌کند: با منسجم شدن فعالیت‌های هیات دوومیدانی شهرستان شهرکرد تلاش می‌شود، دوومیدانی کاران بتوانند برنامه‌های تمرینی خود را با همراهی آموزش‌وپرورش در سانس های ثابت و به صورت منظم ادامه دهند.
به گزارش ایرنا، در سال‌های اخیر دوومیدانی کاران با استعدادی در تمامی رده‌های سنی و به ویژه در بخش بانوان از چهارمحال و بختیاری پا به عرصه ورزش قهرمانی گذاشته‌اند که با وجود تمامی مشکلات زیرساختی توانسته‌اند در مسابقات مختلف داخلی و برون‌مرزی جایگاه‌های برتر از آن خود کنند.
کسب نشان نقره آسیایی، قهرمانی ۲دوره مسابقات دو صحرانوردی کشور و مدال‌آوری در رقابت‌هایی جایزه بزرگ تهران و قهرمانی باشگاه‌های کشور بخشی از افتخارآفرینی‌های این ورزشکاران به شمار می‌رود.