به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از این پایگاه خبری ضدصهیونیست، بسیاری از مردم فکر می کنند که در بهار امسال (۲۳ مارس) یک انتخابات در اسرائیل برگزار می شود. اما این تنها نیمی از ماجراست، زیرا در واقع دو دور انتخاباتی برگزار می شود: یکی در اسرائیل و دیگری در سرزمین های فلسطین که طی ۵۳ سال گذشته به اشغال درآمده است.
حال اینکه کدام یک از این انتخابات واقعی است شاید برای برخی جای پرسش باشد، اما در پاسخ باید گفت هیچ کدام از این دو انتخابات واقعی نیست.
دو ماه پیش سازمان "بتسیلم" که یک سازمان غیردولتی برجسته حقوق بشر اسرائیلی است در گزارشی با عنوان "رژیم یهودیان از رود اردن تا دریای مدیترانه: این آپارتاید است" منتشر کرد. این گزارش هرچند از نظر اسرائیل خوشایند نبود، اما پیشتر سازمان ملل متحد هم در سال ۲۰۱۷ یک گزارش مفصل تر ارائه داده بود و در آن ارزیابی مشابهی درباره اینکه چگونه نطفه اسرائیل براساس آپارتاید بنا نهاد شده و آن را با دموکراسی یهودی سرپوش می گذارد، انجام داده بود.
براساس این گزارش اسرائیل از شمال تا جنوب بر اساس آپارتاید بوده و برگزاری انتخابات هیچ مفهومی ندارد وقتی که رژیم آن براساس تبعیض بنا نهاده شده است.
در ادامه گزارش این پایگاه خبری ترقی خواه مخالف صهیونیسم آمده است: در انتخابات "اسرائیل" این داستان مطرح است که آیا نتانیاهو بار دیگر انتخاب خواهد شد یا خیر. شاید بهتر باشد بگوییم که داستان اصلی این است آیا نتانیاهو با این لیبرال یا آن یکی جایگزین می شود؛ چه «بنی گانتز» باشد که افتخارش این است در صورت انتخاب شدن، غزه را به دوران سنگی بازمی گرداند، «یائر لاپید» که "اصولش" براساس "حداکثر یهودیان در حداکثر سرزمین با حداکثر امنیت و با حداقل فلسطینی ها" است، نتیجه در نهایت یکی است.
«گیدون سعار» که شعار وی با عنوان "امید جدید" درباره احقاق حقوق طبیعی و تاریخی مردم یهود در سرزمین اسرائیل" است (از جمله شهرک سازی در یهودیه و سامریه) یا »«نفتالی بنت» که به کشته شدن بسیاری از اعراب افتخار می کند.
لذا حتی اگر نتانیاهو هم در این انتخابات آینده بی نصیب بماند، یک ائتلاف احتمالی بدون او عمدتا متشکل از نیروهای فراملی گرا و یهودی- برتری طلب تشکیل می شود. بنابراین انتظار هیچ تغییری در پی این انتخابات نمی رود.
در این میان ممکن است برخی دچار فراموشی شده و گمان کنند نمایندگان احزاب فلسطین هم می توانند بخشی از سازه های دولت آینده اسرائیل باشند، اما هرگز چنین اتفاقی نمی افتد و هیچ چشم انداز خوش بینانه ای هم در این مورد وجود ندارد.
بنابراین انتخابات بهار پیش رو، یک انتخابات "اسرائیلی" است و چیزی که واضح تر از همیشه است برتری طلبی یهودیان و آپارتاید بوده که هرگز به چالش کشیده نمی شود.
در مورد انتخابات فلسطین هم که موضوع روشن است؛ فلسطین کشوری تحت اشغال است که به قسمت های کوچک تجزیه شده و در آن "بانتوستان" (منطقه‌ای بود که طبق سیاست آپارتاید برای ساکنان سیاه‌پوست آفریقای جنوبی و آفریقای جنوب غربی در نظر گرفته شده بود) و "گتوها" (در شهرها یا مناطق دیگر به محله‌ای که ساکنان آن اغلب از یک قوم یا یک مذهب باشند گفته می‌شد) تشکیل شده است.
این انتخابات را نمی توان آزاد نامید، زیرا اسرائیل با ارعاب نمایندگان این سرزمین که از نظر آن بسیار رادیکال بوده اند، در این انتخابات دخالت می کند. به عنوان مثال «خالیدا جرار» فعال چپگرا و قانونگذار فلسطینی که از ترس آنکه بخواهد در انتخابات شرکت کند، چندی پیش بدون هیچ مدرکی به دو سال زندان محکوم شده است.
روزنامه "هاآرتص" هفته گذشته در مورد چگونگی فشار سرویس امنیتی اسرائیل بر فعالان حماس برای عدم شرکت در انتخابات فلسطین گزارش داده بود. از جمله اینکه در هفته های اخیر سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک یا شین بِت) هم فعالان سیاسی کرانه باختری را تهدید کرده که چنانچه در انتخابات از حماس حمایت کنند، زندانی می شوند. در برخی موارد هم "شین بت" ضمن تماس تلفنی با این فعالان تهدید کرده بود که شرکت آنها در انتخابات به قیمت جدایی از خانواده هایشان تمام می شود. حتی گفته می شود اعضای این سرویس امنیت داخلی نیمه های شب با اسکورت ارتش اسرائیل به خانه های فعالان می آمدند تا شخصا پیام را ارائه دهند.
اما اگر حماس مانند آخرین انتخابات سال ۲۰۰۶ پیروز شود، چه؟
اسرائیل تلاش خواهد کرد این انتخابات را با خشونت لغو کند و یا با استمداد از آمریکا و فتح به تحقق هدفش کمک کند زیرا نتیجه باید به مذاق این اشغالگر خوش بیاید. اما چنانچه حماس باز هم اصرار بر ماندن در قدرت داشته باشد، آنگاه چه می شود؟ اسرائیل همانند ۱۴ سال گذشته به محاصره این منطقه ادامه می دهد.
در خصوص انتخابات فلسطین موضوع دیگری که وجود دارد امکان تلاش برای وحدت میان جناح های رقیب است. اما این امر همیشه از سوی اسرائیل مورد تهدید قرار گرفته است. در آوریل ۲۰۱۴ (فروردین ۹۳) حماس و فتح به توافق دست یافتند که در آن حماس پارامترهای قابل قبولی برای شروع توافق به جامعه بین المللی ارائه می داد. اما اسرائیل سرکوبگرانه به این توافق نه گفت و نتانیاهو اعلام کرد که «محمود عباس» (رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین) باید "میان صلح و حماس یکی را انتخاب کند" و شمارش معکوس را به سمت حمله بی سابقه به غزه در سال ۲۰۱۴ شروع شد.
بنابراین باید با اطمینان بگوییم هیچ خبری در زیر آفتاب سوزان رژیم آپارتاید نیست. هرچند بی تردید مردم حتی با وجود این الگوی غیرممکن خواهان تغییر هستند. اما واقعیت اصلی را باید درک کرد: سرتاسر اسرائیل تحت حاکمیت یک رژیم آپارتاید است و انتخابات با وجود چنین واقعیتی تنها درصورتی اهمیت پیدا می کند که منجر به تغییر این الگو شود.
همه ما می دانیم تنها یک جواب برای این رژیم آپارتاید وجود دارد و آن "جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل" است.