به گزارش ایرنا، با توجه به پیشرفت کشورهای شرق آسیا در زمینه تکنولوژی های نوین، استفاده از دفترچه های درمانی کاغذی در این کشورها از سال پیش حذف شده است و پرونده الکترونیکی و دیجیتالی جای روش های سنتی را گرفته است در این کشورها بیمار هنگام مراجعه به بیمارستان یا هر مرکز درمانی دیگر با استفاده از کارت ملی پذیرش شده و روال درمان را طی می کند.
در فرایند پذیرش بیمار، نوع بیمه درمانی فرد از طریق کد ملی وی شناسایی می شود بیمار در ابتدای پذیرش در مراکز درمانی یک برگه معرفی به پزشک دریافت می کند که حاوی اطلاعات پزشکی از جمله نوع بیمه درمانی وی است پزشک نیز نسخه تجویز شده برای بیمار را نه بر روی برگه های کاغذ یا چیزی شبیه به آن بلکه به صورت الکترونیکی و در پرونده وی ثبت می کند که تمام بخش های بیمارستان به ان دسترسی دارند.
در این سیستم بیمار با در دست داشتن برگه ای که به محض ورود به بیمارستان از قسمت پذیرش دریافت کرده است برای ادامه درمان به بخش های مختلف بیمارستان مراجعه کرده و با استفاده از کد ملی خدمات متناسب با تجویز پزشک مانند دریافت دارو، آژمایش های پزشکی و یا هر نوع خدمات دیگری مانند سی تی اسکن و غیره را دریافت می کند و چیزی به اسم دفترچه های درمانی وجود ندارد.
موضوعات مربوط به بهداشت عمومی در سال های اخیر در کشورهای پیشرفته اهمیت یافته است و دولت ها به دنبال بهترین روش ها برای جلوگیری از بیماری ها هستند و به جمعیت خود کمک می کنند تا زندگی طولانی تر و سالمتری داشته باشند یکی از این روش ها استفاده از سیستم یکپارچه درمانی است مدل «مراقبت یکپارچه» به عملی گفته می شود که می خواهد سلامت بیماران را از طریق سیستم مراقبت های بهداشتی الکترونیکی و پیشرفته بهبود بخشد.
سیستم درمانی در کره
اگرچه بخش قابل توجهی از شبکه بهداشت و درمان آن کره جنوبی به طور خصوصی اداره می شوداما این کشور به شبکه ایمن مراقبت های بهداشتی جهانی دسترسی دارد در سال ۲۰۱۵، کره جنوبی رتبه اول کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) را در دسترسی به مراقبت های بهداشتی کسب کرد. رضایت از مراقبت های بهداشتی در این کشور به طور مداوم در بالاترین سطح جهانی قرار دارد کره جنوبی توسط بلومبرگ به عنوان دومین سیستم مراقبت های بهداشتی کارآمد جهان ارزیابی شده است.
سازمان همکاری و توسعه اقتصادی سازمانی است بین‌المللی، دارای ۳۵ عضو، که اعضای آن متعهد به اصول دموکراسی و اقتصاد آزاد هستند. این سازمان به تعبیری عمده‌ترین سازمان بین‌المللی تصمیم‌گیرنده اقتصادی است. مقر اصلی این سازمان در شهر پاریس است این سازمان در سال ۱۹۴۸ میلادی تحت عنوان سازمان همکاری اقتصادی اروپا تاسیس شد.
کیفیت مراقبت های بهداشتی کره جنوبی در بین بهترین های جهان قرار دارد این کشور با نجات ۷۲.۸ درصد مبتلایان به سرطان روده بزرگ، رتبه اول کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی را دارد بیمارستان های کره جنوبی برای سرانه واحد MRI در رتبه ۴ و سرانه CT اسکن در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در رتبه ۶ قرار دارند این کشور همچنین دارای دومین تعداد تخت بیمارستانی در میان کشورهای این سازمان به ازای هر هزار نفر با ۹.۵۶ تخت است.
در کره جنوبی، امید به زندگی ۸۲.۷ سال است که بالاتر از میانگین ۸۰/۸ سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است امید به زندگی در کره در نتیجه افزایش سریع رشد اقتصادی این کشور در چهار دهه گذشته است.
سیستم بهداشتی کره جنوبی عمدتا به جای مراقبت های پیشگیرانه، بر درمان تمرکز دارد از بسیاری جهات این موضوع قابل درک است مرگ و میر ناشی از بیماری های مزمن، مانند بیماری های ناشی از فشار خون، هنوز بسیار کمتر از کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است.
با این حال، جمعیت کره به سرعت در حال پیر شدن است و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ سهم جمعیت بالای ۸۰ سال در کره جنوبی به پای ژاپن برسد این مسایل همراه با تحول جمعیتی که قبلاً در کره رخ داده، نشانه روشنی است که سیاست های پیشگیری و بهداشت عمومی باید زودتر به اولویت اصلی تبدیل شوند.
نظام بهداشت و درمان کره جنوبی مدرن و کارآمد است بیماران برای پذیرش در مراکز درمانی باید کارت ملی همراه داشته باشند و با استفاده از شماره ملی شناسایی خود انواع خدمات درمان متناسب با نوع بیمه خود را دریافت می کنند در این کشور نه از دفترچه های درمانی بلکه از پرونده های دیجیتال برای بیماران استفاده می شود.
ژاپن
هنگامی که سیستم بهداشتی ژاپن با ایالات متحده، بریتانیا یا فرانسه مقایسه می شود مشخص می گردد که سیستم بهداشت و درمان در این کشور کاملاً متفاوت است به طور خلاصه، می توان آن را ترکیبی متکی بر مسئولیت و پرداخت مشترک دانست و از نظر روال اداری نیز بسیار ساده و مبتنی بر کد شناسایی ملی بیمار است.
ژاپن در سال ۱۹۶۱ با اجرای سیستم بیمه سلامت ملی (NHI) مراقبت های بهداشتی جهانی را ارائه داد. همه شهروندان ژاپنی و مقیم باید با توجه به وضعیت شغلی و سن خود در یک طرح بیمه درمانی ثبت نام کنند سیاست های بهداشتی در ژاپن چند لایه است. در سطح ملی تصمیم گیری می شود، از نظر منطقه ای دوباره تنظیم می شوند و در سطح محلی اجرا می گردند اگرچه بیش از ۳۵۰۰ بیمه مستقل وجود دارد اما همه آنها در یک چارچوب یکپارچه ادغام شده توسط دولت فعالیت می کنند.
سیستم مراقبت های بهداشتی در ژاپن خدمات مراقبت های بهداشتی از جمله معاینات غربالگری، مراقبت های دوران بارداری و کنترل بیماری های عفونی را شامل می شود در این سیستم، بیمار مسئولیت پرداخت تا ۳۰ درصد هزینه ها را دارد ۷۰ بقیه را دولت پرداخت می کند. بر اساس این سیستم افراد مسن بالای ۷۵ سال و کودکان زیر شش سال فقط ۱۰ درصد هزینه هارا پرداخت می کنند در حالی که سهم افراد ۷۰-۷۴ ساله ۲۰ درصد است.
هزینه های پزشکی کاملاً توسط دولت تنظیم می شود تا مقرون به صرفه باشد. بسته به درآمد خانواده و سن بیمه شده، بیماران ۱۰ تا ۳۰ درصد هزینه های پزشکی را پرداخت می کنند دولت باقیمانده هزینه را پرداخت می کند همچنین، برای هر خانوار سقف ماهانه هزینه های درمانی تعیین می شود که باز هم به درآمد و سن افراد بستگی دارد هزینه های پزشکی بیش از سقف نیز توسط دولت بازپرداخت می شود.
در سیستم بهداشتی ژاپن بیماران بدون بیمه باید ۱۰۰ درصد هزینه های پزشکی خود را پرداخت کنند اما هزینه پرداختی برای خانوارهای کم درآمد که یارانه دولتی دریافت می کنند، صفر است.
پرداخت برای خدمات پزشکی شخصی در ژاپن توسط یک سیستم بیمه خدمات درمانی جهانی ارائه می شود که دسترسی برابر را با هزینه های تعیین شده توسط دولت فراهم می کند. طبق قانون، همه ساکنان ژاپن باید از پوشش بیمه درمانی برخوردار باشند افراد بدون بیمه می توانند در یک برنامه بیمه درمانی ملی شرکت کنند که توسط دولت های محلی اجرا می شود بیمه های درمانی بیماران در ژاپن با انطباق کد ملی آنها با سیستم یکپارچه پزشکی تشخیص داده می شود.
در این کشور بیمار با در دست داشتن کارت ملی به مراکز درمانی مراجعه کرده و می تواند به تمام اطلاعات خود اعم از پزشکی و برخورداری از نوع بیمه دسترسی داشته باشد پذیرش بیمارستان ها نیز بر اساس نوع بیمه وی ، هزینه های درمانی بیمار را محاسبه می کنند تمام این فرایند به صورت الکترونیکی و بدون نیاز به دفترچه های درمانی است.
چین
بهداشت و درمان در چین شامل موسسات پزشکی دولتی و خصوصی و برنامه های بیمه ای است. حدود ۹۵ درصد از جمعیت حداقل دارای پوشش اولیه بیمه درمانی هستند با وجود این، بیمه سلامت عمومی به طور کلی فقط نیمی از هزینه های پزشکی را پوشش می دهد که نسبت آن برای بیماری های جدی یا مزمن کمتر است.
فرایند پذیرش بیمار در چین نیز به صورت الکترونیکی و تنها با استفاده از کد ملی یا شماره ملی آنها صورت می گیرد به این صورت که به محض ورود به مراکز درمانی، بیمار کد ملی خود را برای مامور پذیرش قرائت کرده و مامور پذیرش نیز به تمام اطلاعات پزشکی و بیمه ای وی دسترسی پیدا خواهد کرد و خدمات مورد نیاز را در اختیار بیمار قرار خواهد داد.
بر اساس طرح «چین سالم ۲۰۲۰»، این کشور تلاشی را برای کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی انجام داده است دولت چین در تلاش بود تا سال ۲۰۲۰ مراقبت های بهداشتی ارزان قیمت را برای همه ساکنان فراهم کند.
در سال ۲۰۰۶ چین مهمترین اصلاحات بهداشتی را انجام داد دولت در سال ۲۰۰۵ سیستم نوین مراقبت های پزشکی تعاونی روستایی (NRCMCS) را برای مقرون به صرفه تر کردن آن برای فقیران روستایی در یک بازنگری اساسی در سیستم مراقبت های بهداشتی راه اندازی کرد بر اساس این طرح حدود ۸۰۰ میلیون نفر از ساکنان روستاها تحت پوشش پزشکی و چند لایه ای قرار گرفتند که دولت های مرکزی و استانی بین ۳۰-۸۰ درصد هزینه های پزشکی منظم را پوشش می دادند.
در دسترس بودن بیمه درمانی در مناطق شهری نیز افزایش یافته است. تا سال ۲۰۱۱ بیش از ۹۵ درصد از کل جمعیت چین دارای بیمه درمانی اساسی بودند گرچه هزینه های جیبی و کیفیت مراقبت های پزشکی به طور قابل توجهی متفاوت بود زیرساخت های بهداشتی در پکن، شانگهای و دیگر شهرهای بزرگ در حال نزدیک شدن به استانداردهای پیشرفته جهانی بودند و در مقایسه با مواردی که در مناطق داخلی روستایی اداره می شوند بسیار برتر هستند.
سیستم درمانی در چین ترکیبی از سیستم های سنتی و طب غربی است چین یکی از طولانی ترین سوابق پزشکی در بین تمدن های موجود را به ثبت رسانده است. روش ها و تئوری های طب سنتی چین بیش از دو هزار سال است که توسعه یافته است نظریه و عمل پزشکی غربی در قرن نوزدهم و بیستم به چین آمد، به ویژه با تلاش مبلغان و بنیاد راکفلر، که با هم کالج پزشکی پکن اتحادیه را تاسیس کردند.
امروزه طب سنتی چینی در کنار طب غربی ادامه دارد و پزشکان سنتی که برخی از آموزش های پزشکی غربی را نیز می بینند گاهی اوقات مسئول مراقبت های اولیه در کلینیک ها و داروخانه های روستاهای چین هستند. در چین تکنیک های مختلف پیشگیری و خود ترمیمی مانند چیگونگ، که ترکیبی از ورزش آرام و مراقبه است، به طور گسترده ای به عنوان مکمل مراقبت های بهداشتی حرفه ای انجام می شود.