این فرد که چنین می نمایاند در حال عکاسی از تخت‌جمشید است با پرش از روی مانع شیشه‌ای مقابل سازه‌های این بنای ثبت جهانی تاریخی،پارکوربازی خود را به رخ می کشد.
پارکور به معنای پریدن و جست و خیز کردن در مکانی است که موانعی همچون ساختمان، دیوار، نرده و مانند آن باشد. این بپر بپرها همراه با حرکات نمایشی و کله معلق زدن است.
تکرار چنین خودنمایی‌ها این دیدگاه را القا کرده که پارکورکارهای متخلف در نبود نظارت کافی بر مجموعه تخت‌جمشید این مجموعه را بهشتی برای جست و خیز یافته‌اند و بی‌توجه به هشدارها و اعلام تخلف درباره چنین اقدام‌هایی فیلم خود را در شبکه‌های مجازی منتشر می‌کنند.
این رفتارهای ناهنجار باعث واکنش دوستداران میراث فرهنگی در فضای مجازی شده است. بسیاری این گزاره را مطرح کرده‌اند که شأن و ارج یادگارهای تاریخی و فرهنگی و جهانی با این حرکات نمایشی زیر سوال می‌رود و بی‌حرمتی به اثری ملی و جهانی و توهین به مردم جهان و ایران به‌شمار می‌رود.
همچنین برخی عنوان کرده‌اند که در تکرار این حرکات، توجیهی همچون کمبود نیرو و خلوتی محوطه براثر شیوع کرونا پذیرفتنی نیست و مدیریت تخت‌جمشید باید در باره وضعیت حفاظتی این مجموعه پاسخگو باشد.
یکی از کاربران در فضای مجازی نوشته است: وضع نگهداری باید چگونه باشد؟ وقتی افراد با دیدن حفاظ شیشه‌ای به محدوده ممنوعه وارد می شوند، دیگر چه کار باید کرد؟ چرا عدم رشد سواد فرهنگی افرادی را به این وضعیت رسانده؟!
کاربر دیگری عنوان کرده: منظور شیشه و دیوار نیست بلکه نوع مدیریت حفاظت است. سیستم حراست مبتنی بر تخصص، تعهد، تجهیزات، نفرات و اجازه قانونی مبنی بر اعمال قانون است و مطمئناّ تخلف نیز غیرقابل اجتناب؛ ولی تنبیه قانونی و انتشار آن یکی از بهترین راهکارهایی است که در صورت آموزش پذیر نبودن افراد می‌بایست انجام گیرد.
برخی کاربران نیز با اشاره به مفاد قانونی نحوه برخورد با تجاوزکنندگان به اراضی، تپه‌ها و اماکن تاریخی و مذهبی خواستار برخورد با این افراد و اجرای صریح و بی‌اغماض قانون شدند.
کاربر دیگری نوشته است: مدتی است که شاهد چنین صحنه‌هایی هستیم به نظر می‌رسد این روند طبیعی نیست و بی‌فرهنگی و عدم آموزش باعث تکرار این رفتارها شده است.
انتقادها به کمبود نیروی حفاظتی در این مجموعه ثبت جهانی در حالی مطرح شده است که مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید پیش از این در گفت‌وگو با ایرنا عنوان کرده بود که نخستین پارکورکاری که فیلم حرکات نمایشی خود را در این مجموعه منتشر کرده بود با اخطار و تذکر یگان حفاظتی مواجه شده است؛ اما انتشار فیلم تازه نشان می‌دهد نه نظارتی جدی در این مجموعه وجود ندارد و نه اخطار و تذکر موثر بوده است.
کمبود یا نبود دوربین‌های مداربسته نظارتی، یکی دیگر از معضلاتی است که این مجموعه با آن مواجه است و مشکل رها بودن تخت جمشید و یکه تازان هنجارشکن را تشدید کرده است.
به نظر می رسد مسوولان میراث فرهنگی و دست‌اندرکاران حفاظت از میراث فرهنگی و بناهای باستانی باید به صورت جدی همزمان با ارائه خدمات در حوزه گردشگری، فرهنگ‌سازی را در تعامل با دستگاه‌هایی همچون آموزش و پرورش در دستور کار قرار دهند و خلاء‌های حفاظتی‌شان را نیز با افزایش نیرو، بهبود تجهیزات و سرکشی مستمر پر کنند تا چهره فارس در جهان با رفتارهای خارج از عرف، مخدوش نشود.
یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از آثار ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.
سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند.
مجموعه جهانی تخت جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۵۵ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.