قطب‌الدین صادقی روز سه شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا درباره مهمترین آرزوی خود در سال جدید، اظهار داشت: تنها آرزویی که دارم این است که اهالی و اعضای خانواده بزرگ تئاتر کشور اعم از کارگردانان و بازیگران بتوانند با پایمردی، توانایی و اعتماد به نفس مشکلات را تحمل کنند تا به سوی آینده خوب گام بردارند و در این راه به هیچ وجه نباید امید را از دست بدهند.
وی با تبریک سال نو به همه هموطنان و به ویژه جامعه تئاتر کشور، افزود: ما سزاوار زندگی، جایگاه، فرهنگ و جامعه برتر و بهتری هستیم و نباید امیدمان را از دست بدهیم.
صادقی با اشاره به اینکه همیشه در زندگی مشکلات هست، ادامه داد: اما دوره به دوره تفاوت می‌کند، بحران‌های گوناگون هست و شرایط سخت بر آدمی همواره برخلاف میل، آرزوها و تلاش‌هایش تحمیل می‌شود بنابراین اصل مطلب این است که ما خودمان را نبازیم.
این نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس با تاکید بر اینکه ما محکوم به خوشبینی هستیم، یادآور شد: اگر دچار یاس و بدبینی و نا امیدی شویم، منفعل بار خواهیم آمد و هیچ تلاشی برای بهتر کردن خود، جامعه خود و آینده خود نخواهیم کرد، بنابراین با توان و تلاش و برنامه‌ریزی دقیق می‌توانیم بر مشکلات چیره بشویم.
این کارگردان تئاتر تاکید کرد: به هر حال کرونا و شرایط بد این روزهای جهان وجود دارد و باید با تحمل مشکلات از آنها عبور بکنیم.
وی با بیان اینکه همیشه باید پیام‌های روحیه بخش، دلگرم کننده و امیدوار کننده ارسال کرد، گفت: راه دیگری نیست، یعنی اینکه بنشینیم و منتظر بمانیم تا ابر و باد و مه و خورشید و فلک کی هماهنگ می‌شوند تا من یک قدم بردارم، انتظار غلطی است.
وی افزود: ما باید در کنار همین مشکلات و دشواری‌ها کارمان را انجام بدهیم و زندگی مان را بکنیم و به بچه‌ها و هم وطنان‌مان رسیدگی کرده و تعهد فرهنگی‌مان را انجام بدهیم؛ به این معنی که نباید صبر کنیم تا همه چیز فراهم و حل بشود تا من یک قدم بردارم، نه اینجور نیست، مشکلات همیشه بوده و خواهند بود.
دوران کرونا فرصت درخشانی برای مطالعه
این بازیگر سینما و تلویزیون خطاب به اهالی تئاتر گفت: تا می‌توانید مطالعه کنید، این ایام که کرونا همه چیز را تحت تاثیر خود قرار داده فرصت بسیار درخشانی برای مطالعه کردن است، برای خواندن کتاب‌هایی که هنوز نخوانده‌اید، دیدن نمایش‌ها و فیلم‌هایی که هنوز ندیده‌اید؛ بعد شروع به خودسازی کنیم.
وی افزود: از نظر عملی هم اهالی تئاتر نباید بگذارند بدن‌شان و تکنیک‌شان عقب برود و بهتر است اینجور بگوییم، خودشان را روی فرم نگاه دارند و مانند یک دونده ای که هر روز می‌رود تمرین می‌کند، تمرین کند. ما هم هر روز باید تمرین‌مان را انجام دهیم تا روی فرم باشیم.
این استاد هنرهای نمایشی در پاسخ به این پرسش که دستاوردهای خانواده تئاتر برای جامعه ایران و به ویژه کلان شهر تهران چه بوده؟، گفت: تئاتر در ذات خودش یک اصل بزرگ دارد و آن دیالوگ است، دیالوگ یعنی اینکه ۲ نفر بر سر یک موضوع به توافق نمی‌رسند و هر ۲ محقند، کاری نداریم چه کسی حق است و چه کسی ناحق است، از اول هم قرار نیست روشن بشود، آخر سر روشن می شود. بنابراین اینکه هر ۲ به یک اندازه حق عمل، سخن و پاسخگویی دارند یعنی دموکراسی و دیدن دیگری است.
صادقی افزود: بزرگترین پیامی که ما در هنرمان داریم نشر این فرهنگ دموکراتیک و این امکان صحبت، سخن و عمل به دیگری دادن است. فقط من نیستم، خیابان یک طرفه نیست، خیابان دوطرفه است و برای دیگران هم هست، حق عبور و مرور با ما هم هست، این را بیاموزیم، دیگران را هم ببینید، دوست داشته باشید و به آنها حرمت بگذاریم و این از طریق دیالوگ در ذات هر نمایشنامه‌ای تعبیه شده، یعنی اساس هنر نمایشی است.
این استاد هنرهای نمایشی دانشگاه‌های کشور، گفت: بکوشیم این را در زندگی روزمره‌مان وارد کنیم و در ارتباط با دوستان، دیگران، با جامعه، با مردم، با فرهنگ های دیگر و باورهای مختلف به کار بگیریم، چون ما ناچاریم یکدیگر را دوست داشته باشیم و با هم زندگی بکنیم.
صادقی افزود: من اگر کسی را انکار کنم و منکر کسی باشم، او هم مرا انکار می‌کند و منکر خواهد شد و کار به جدل و نابودی و حذف فیزیکی می‌کشد.