حجت الاسلام سعید اصفهانیان روز دوشنبه به خبرنگار معارف ایرنا گفت: اگر قرار باشد برای ورود به ماه مبارک رمضان «مقدماتی» را مدنظر داشته باشیم و با قلبی آماده وارد این ماه شویم، باید نگاه کنیم ببینیم که خداوند چه مقدماتی را برای این ماه تدارک دیده است. اولا این ماه، «ضیافت الله» و مهمانی خدا نام گرفته و زمانی که ضیافت الله مطرح است، همه آن چه در این ماه شکل می گیرد، متاثر از این عنوان است. هر چیزی نیز به عنوان مقدمات ماه رمضان باید مشخص شود، مقدماتی در راستای ضیافت و مهمانی پروردگار است.
وی افزود: خدا دو ماه رجب و شعبان را مقدمه ماه رمضان قرار داده است. ماه رجب ماه بسیار پربرکتی با مختصات «رحمت»ی است که در روایات آمده است، همچنین ماه شعبان ماه «مغفرت» است. این سه ماه در امتداد هم بوده و اگر هر کدام از این سه ماه را یک سرزمین بدانیم، در نهایت باید بگوییم قرار است انسان در سرزمین «ضیافت» و مهمانی الهی مستقر شود.
اصفهانیان اضافه کرد: اگر تصور کنیم که از یک فضای خشک و بی آب و علف به سمت ارتفاعات و یک قله مطلوب حرکت می کنیم و یا از یک سرزمین کویری به سمت یک فضای با طراوت جنگلی در حرکتیم، حتی اگر چشم هایمان بسته باشد، هنگام عبور از کویر حس فضای گرم و کویری را داریم و تغییر شرایط آب و هوایی را در حین این حرکت متوجه می شویم. حکایت این سرزمین ها، حکایت ماه های رجب، شعبان و رمضان است. یعنی این مثال، فهم مناسبی برای ما از عبور ماه های قبل از رجب به ماه های رجب و شعبان و رمضان ایجاد می کند.
مدیر موسسه مطالعات راهبردی اصحاب الحسین (ع) افزود: بر این اساس، همانگونه که هنگام عبور از یک دشت به سمت یک فضای با طراوت، باید «توشه» به همراه داشته باشیم، برای ورود به مهمانی پادشاه عالم نیز می بایست طهارت داشته و از توشه «رحمت» و «مغفرت» بهره مند باشیم. البته ممکن است انسان بدون طهارت و توشه نیز وارد این ماه شود و این ها را در ماه مبارک رمضان جستجو کند. این موضوع در خطبه پیامبر اکرم (ص) در جمعه آخر ماه شعبان نیز ذکر شده است. با این حال خوشا به حال کسی که این مقدمات را پیش از ماه رمضان و نه در طول این ماه طی کند!
وی افزود: در مثال دیگر، اگر کسی بخواهد وارد قصر یک پادشاه شود و پاک نباشد، اول او را به حمام می فرستند، بعد به او می گویند لباسی مناسب بپوش و مناسب با فضای میزبانی در گوشه ای بنشین. بنابر این هر کسی را با توجه به آمادگی به نزد پادشاه می فرستند. از وجه دیگر، اگر یک نگاه باطنی به این ماه ها داشته باشیم، باید بگوییم ماه رجب، «ماه ولایت» است، ماه شعبان «ماه رسالت» و ماه رمضان «ماه ضیافت» خداوند است.
این پژوهشگر مذهبی ادامه داد: در هسته مرکزی ماجرا، ولایت در یک شعاع وسیع قرار دارد، رسالت و نبوت در یک فضای وسیع تر و ماه خدا نیز در یک دایره بسیار گسترده تر قرار گرفته است. بنابراین کسی که با ولایت آغاز کند و وارد بهره مندی از نبوت و رسالت پیامبر شود، به گونه دیگری وارد میزبانی خدا می شود.
وی افزود: اگر فرض کنیم در هنگام ورود به قصر پادشاهی پروردگار، اعلام کنند کسانی که با رحمت و مغفرت وارد شده اند و یا کسانی که با اتصال به ولایت ائمه معصومین (ع) و بهره مندی از رسالت پیامبر وارد ماه رمضان می شوند، از یک درگاه ویژه وارد شوند و کسانی که بهره شایسته ای نبرده اند از دری دیگر وارد ماه رمضان شوند، مشخص است که جایگاه گروه اول بسیار مقرب تر خواهد بود.
اصفهانیان اضافه کرد: در یک جمع بندی می توان گفت: مهم ترین مقدمات برای ماه «ضیافت الله»، بهره مندی از «ولایت» و «رسالت» است که اجزای این مقدمات از جمله رحمت و مغفرت را می توان در دعاهای رجب و شعبان دید؛ که دعای رجبیه در ماه رجب و صلوات شعبانیه و مناجات شعبانیه در ماه شعبان از جمله این ادعیه است.