در این یادداشت که نسخه ای از آن در اختیار ایرنا قرار گرفت آمده است: در اواخرماه شعبان به سر می‌بریم، ماهی که غیر از میلاد مسعود امامان سوم،چهارم و دوازدهم، تولد قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس هم در یکی از روزهایش به ثبت رسیده و به همین دلیل است که ماه سرور و شادمانی شعیان نامیده می شود و بی مناسبت نبوده که پیامبر گرامی اسلام (ص)فرموده اند،شعبان ماه فراوانی روزی مومنان است.
ماه پر طراوتی که خاک کشورمان ایران را آنچنان با افلاک قرین می سازد که گویی میان دست‌های ما و ستارگان آسمان، فاصله ای نیست و اگر دست دراز کنیم می‌توانیم یکی از آنها را لمس کنیم.
برتری دیگر شعبان، فرصت تهذیب و آمادگی مومنان برای ورود به ماه رمضان است که مناجات شعبانیه یکی از معروف‌ترین ادعیه این ماه است، مناجاتی که امام راحل در سخنرانی‌های خویش، مکرر آن را تلاوت می‌کردند و خالی از لطف نیست اگر ما هم این دعای تسکین دهنده را زمزمه کنیم که: الهی هب لی کمال انقطاع الیک واَنرِ ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک، حتی تخرق ابصار القلوب حُجب النور،فتصل الی معدن العظمه وتصیرارواحنا...
معبودا،مرا به کمال گُسستن (از خلق) و پیوستن به خودت برسان و دیده قلبم را با فروغی که با آن ترا می بینند روشن فرما تا چشم دل ما حجاب‌های نورانی را پاره کند و به کان عظمت و جلال رسد و جان‌های ما به مقام والای قُدس تو بپیوندد.
واقعا توقع نائل آمدن به فیض این دعا، برای نگارنده، خیلی سخت است اما امیدوارم که با نظر عنایت حضرت دوست، فرصت ذیقیمتی دراختیار این بنده ناچیز قرارگیرد تا از پیشگاه بخشاینده مهربان طلب عفوکنم،اما چگونه؟ نمی دانم برای شما هم پیش آمده که اگر بخواهید با رب غفور سخن بگوئید و یک تقاضایی داشته باشید چگونه باید آن خواسته را مطرح کنید؟ بنده که در حقیقت نمی دانستم خواسته ام را با چه روشی با خدایم درمیان بگذارم؟ و چنین بود که با این دعا نورانی ودل پذیرآشنا شدم.
در دعای دیگری می‌خوانیم که: الهی هب لی قلبا یدنیه منک شوقه ولسانا یرفع الیک صدقه و نظر ایقربهُ منک حقُه. خداوندا قلبی عطایم فرما که شوقش او را به تو نزدیک سازد و زبانی که صدقش به سویت باز آید و نظری که حقش موجب قُرب درگاهت شود، در این دعا،عطایائی همچون(قلب مشتاق، زبان صادق و نظرحق) از حضرت (الله)) تبارک و تعالی تقاضا شده اند، انگار این تقاضاهای گران‌بها با ما آشنا بوده اند اما در فطرت ما با حجاب غفلت روی پنهان کرده بودند و اکنون با زمزمه این فراز به یادمان آمدند و این باور را در وجودمان تقویت کردند که بابندگی حضرت حق،جّل جلالُه زیر این چرخ کبود،از هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد شده و تنها او را می پرستیم و امید که چنین فیض فاخری نصیب تمامی مسلمانان جهان و این کمترین و ناچیزترین بنده خداوند رحمان و رحیم گردد.