مشکلات مربوط به قلب همیشه نیاز به جراحی ندارند. گاهی اوقات می توان آنها را با تغییر در سبک زندگی، داروها یا روش های غیر جراحی برطرف کرد. برای مثال، ابلیشن کاتتر از انرژی برای ایجاد اسکارهای کوچک در بافت قلبی شما استفاده می کند تا از حرکت پیدا کردن، سیگنال های الکتریکی غیرطبیعی، به قلب شما جلوگیری کند. آنژیوپلاستی نیز یک روش کم تهاجمی است که در آن یک استنت، به درون شریان کرونری مسدود شده یا باریک شده وارد می شود تا آن را باز نگه دارد. در صورتی که دو مورد قبل چاره ساز نباشند جراح قلب گزینه عمل قلب را پیشنهاد میدهد.
به گفته دکتر فروزان نیا جراح قلب(https://forouzan.doctor ) اغلب از عمل قلب باز برای برطرف کردن مشکلاتی همچون نقص قلبی، تجمع پلاک (که به طور جزئی یا کامل، جریان خون در شریان کرونری را مسدود کرده)، رگ های خونی گشاد شده (همچون آئورت) و ریتم های قلبی غیر طبیعی استفاده می شود.
انواع جراحی قلب
موارد زیر در میان رایج ترین روش های جراحی کرونری فهرست بندی شده اند:
۱- جراحی بای پس سرخرگ کرونری (CABG)
در جراحی بای پس قلب (شایع ترین جراحی قلب)، جراح قلب یک شریان یا رگ سالم را از جایی دیگر از بدن بر می دارد و آن را برای تأمین خون از طریق شریان کرونر مسدود شده متصل می کند. شریان یا رگ پیوند یافته، بخش مسدود شده شریان کرونری را دور می زند و یک مسیر جدید برای جریان خون به عضله ی قلب ایجاد می کند. اغلب، این کار در طول یک عمل جراحی، برای بیش از یک شریان انجام می شود. CABG گاهی اوقات بای پس قلبی یا جراحی بای پس شریان کرونری نامیده می شود.
۲- ترمیم یا جایگزینی دریچه قلب
جراح قلب می تواند دریچه قلب را ترمیم کند و یا آن را با یک دریچه مصنوعی یا با یک دریچه ی بیولوژیکی ساخته شده از بافت قلب خوک، گاو یا انسان جایگزین کند.
۳- قرار دادن یک ضربان ساز یا یک دیفیبریلاتور قلبی عروقی کاشتنی (ICD)
دارو معمولاً اولین گزینه درمانی برای آریتمی می باشد، شرایطی که در آن قلب بسیار سریع، بسیار آهسته و یا با ریتم نامنظم می زند. اگر دارو عمل نکند، جراح ممکن است یک ضربان ساز را در زیر پوست قفسه سینه یا شکم با سیم هایی که آن را به دهلیزهای قلب وصل می کنند، قراردهد.
این دستگاه از پالس های الکتریکی برای کنترل ریتم قلب، زمانی که یک سنسور غیر طبیعی بودن آن را تشخیص می دهد، استفاده می کند. ICD عملکرد مشابهی دارد، با این تفاوت که یک شوک الکتریکی برای بازیابی ریتم طبیعی، حین رخداد آریتمی خطرناک، ارسال می کند.
۴-عمل قلب باز
جراح، الگویی از بافت اسکار را درون دهلیزهای فوقانی قلب برای هدایت سیگنال های الکتریکی در امتداد یک مسیر کنترل شده، به دهلیزهای پایینی قلب ایجاد می کند. جراحی، سیگنالهای الکتریکی منحرف شده را که موجب فیبریلاسیون شریانی می شوند را مسدود می کند.
۵- ترمیم آنوریسم
بخش ضعیف شریان یا دیواره قلب، با یک وصله یا پیوند برای ترمیم یک برآمدگی شبیه به بادکنک در شریان یا دیواره عضله ی قلب جایگزین می شود.
۶- پیوند قلب
قلب بیمار خارج می شود و با قلب سالم اهدا کننده جایگزین می شود.
۷-قراردادن دستگاه کمک بطنی (VAD) یا قلب مصنوعی کامل (TAH)
VAD یک پمپ مکانیکی است که از عملکرد قلب و جریان خون پشتیبانی می کند، اما قلب مصنوعی کامل جایگزین دو دهلیز پایینی قلب می شود. علاوه بر این جراحی ها، یک گزینه ی کم تهاجمی برای جراحی قلب باز که رواج پیدا کرده است، جراحی قلب ساختاری ترانس کاتتر می باشد. این روش شامل هدایت یک لوله انعطاف پذیر نازک طولانی به نام کاتتر از طریق رگ های خونی (رگ های خونی قابل دسترسی از کشاله ران، ران، شکم، قفسه سینه، گردن یا ترقوه) به درون قلب می باشد. یک برش کوچک کافی است. این نوع جراحی شامل کاشت دریچه آئورت ترانس کاتتر برای جایگزینی یک دریچه آئورت ناقص با یک دریچه ی ساخته شده از بافت حیوانی می باشد.
عوارض احتمالی جراحی قلب
اکثر جراحی های قلب جراحی های بزرگی هستند. گرچه، اغلب موفقیت آمیز هستند اما عوارضی را نیز به همراه دارند. برخی از این خطرات احتمالی عبارتند از:
- خونریزی
- عفونت
- واکنش به بیهوشی
- آسیب به بافت های قلب، کلیه ها، کبد و ریه ها
- حمله قلبی
مرگ، به ویژه برای کسانی که قبل از جراحی بیماری خطرناکی داشته اند.
در صورتی که شما مبتلا به بیماری ها یا شرایط دیگری مانند دیابت، بیماری شریانی محیطی یا بیماری کلیه یا ریه باشید، احتمال خطر بالاتر است.
برای مشاوره رایگان و پرسش از دکتر خلیل فروزان نیا می توانید روی لینک زیر کلیک کنید:
م. خ