یکی از مهمترین ویژگی‌های شخصیتی، اجتماعی و فرهنگی ژاپنی‌ها که به‌ویژه در سیستم آموزشی حاصل از تلاش برای بومی‌سازی در دوره خودانزوایی حدود ۲۵۰ ساله توکوگاوا می‌توان برشمرد، علاقه‌مندی فراوان به مطالعه، کتابخوانی و دانستن است. نگاهی به آمار چاپ کتاب ها، تعداد عناوین، کتابخانه ها، کتاب های به امانت گرفته شده، نشریات، روزنامه ها و ... با تیراژهای میلیونی و بعضا چاپ های چندین و چند باره نشان از این علاقه مندی دارد. بر اساس آمار و ارقام، علیرغم توسعه فضای مجازی، مطالعه کتاب، نشریه در ژاپن دارای جایگاه مناسبی داشته و این در حالی است که در بین کشورهای جهان ژاپنی ها به طور میانگین تنها حدود ۴۵ دقیقه از زمان خود را در فضاها و شبکه های مجازی سپری می کنند و نسبت به دیگر کشورها کمترین میزان را به خود اختصاص داده اند.
نگاهی به تیراژ میلیونی روزنامه ها و مجله ها بیش از پیش جایگاه رسانه های مکتوب را مشخص می کند که برخی از آنان مانند یومیوری شیمون در نوبت صبح و عصر بیش از ۹ میلیون تیراژ دارند و رتبه اول را به خود اختصاص می دهند. یا در زمینه مانگا (صنعت کمیک استریپ یا نشریات کارتونیست) بیش از ۳۰۰ مجله تخصصی و ۱۰ هزار عنوان کتاب در سال تولید می گردد.
کتابخانه ها بر اساس برخی آمارها در سال ۲۰۱۹ بیش از ۱۷۷ میلیون نوبت کتاب امانت داده اند و این در حالی است که جمعیت ژاپن ۱۲۷ میلیون نفر است.
با توجه به آمارها و این علاقه مندی به نظر می رسد علیرغم همه مشکلات، موانع و سختی هایی که از جمله در خصوص زبان ژاپنی، رعایت جدی کپی رایت وجود دارد، تامین محتوا و ارائه در قالب مجله و کتاب به علاقه مندان ژاپنی با هدف ایجاد شناخت از ایران امروز، توسعه ارتباطات و تعاملات و معرفی ظرفیت ها و داشته های ارزشمند کشور در عرصه های مختلف، سابقه تمدنی، فرهنگی، هنری و ... برای جامعه ای اهل مطالعه، علاقه مند و فرهنگ دوست انکارناپذیر باشد و این مهم جایگاه قابل توجهی را به خود اختصاص می دهد.
از این منظر تولید این گونه محتوای فرهنگی از سوی رایزنی فرهنگی در دستور کار قرار گرفت و تا زمان تهیه این یادداشت ۱۰ عنوان مجله و کتاب با بیش از ۱۸ هزار تیراژ در کنار تهیه محتوای الکترونیکی و توزیع آنان از سال ۱۳۹۷ تا ابتدای ۱۴۰۰ منتشر و توزیع و در این میان، ۴ شماره از مجله تخصصی "ایران" نیز به زبان ژاپنی ارائه شد.
البته در حوزه های بسیار تخصصی که پسند جمعی از نخبگان و به ویژه ایران شناسان و اسلام شناسان باشد، کتب فاخر و بی نظیری از شخصیت های ژاپنی اعم از ترجمه و تالیف وجود دارد که نمونه آنان را می توان در ترجمه دیوان اشعار شاعران بزرگ، یا مطالعات و تحقیقات ویژه از روستاها، مناطق و شهرهای ایران با جزئیات مربوطه و ... یافت، اما تولید محتوایی که علاوه بر جامعه نخبگانی، بتواند برای عموم نیز جذابیت داشته باشد بسیار مهم بوده و هست.
مجله تخصصی ایران رایزنی فرهنگی در واقع این هدف را محقق می کند تا در کنار بهره برداری نخبگان، فرهیختگان و محققان، مورد استفاده مخاطب عام نیز نیز قرار گیرد و به نظر می رسد این مهم می تواند بستر ساز و آغاز کننده روند توجه و اهتمام به این مهم بیش از پیش باشد.
البته در مسیر تولید این مجله به دلیل ضرورت رعایت حقوق معنوی و کپی رایت امکان بهره برداری حداقلی از برخی منابع موجود به زبان ژاپنی از نویسندگان ژاپنی هم یا امکان‌پذیر نبود یا فرایند اخذ مجوز و موافقت بسیار دشوار بود و لذا باید تمام مراحل کامل و مستقل تولید و تامین می شد. خوشبختانه با ساز و کار ایجاد شده، این فرایند انجام شد و محتوای کاملا مستقل، به روز و جدید تامین گردید که زحمات فراوان این مهم را جناب آقایان قدرت الله ذاکری ژاپن شناس، دکتر احسان جوانمردی و ساتوشی موریشما همراهان رایزنی فرهنگی متحمل شدند.
قاسم صالح‌خو اولین سفیر ایران پس از انقلاب
ظاهرا در طول حدود ۹۰ سال روابط رسمی دو کشور که از سال ۱۳۰۸ (۱۹۲۹) آغاز شده بود و در بررسی سوابق و اسناد تاریخی، مجلات تخصصی که به طور جامع به موضوعات متنوع در خصوص ایران و در سطحی با کیفیت منتشر شده باشند به ویژه به زبان ژاپنی و از سوی نهادهای رسمی مستقر در ژاپن ملاحظه نشد اما در زمان دکتر قاسم صالح خو (۱) که پس از پیروزی انقلاب اسلامی از تیر ۱۳۵۸ تا خرداد ۱۳۶۱ مسئولیت سفارت کشورمان را به عنوان نخستین سفیر بر عهده داشت چند شماره مجله با کمک مرحوم پروفسور توشیو کورودا به زبان ژاپنی در معرفی انقلاب و اسلام به جامعه ژاپن منتشر کرد.
به بهانه ذکر نام مرحوم پروفسور کوردا باید اشاره ای هم به جایگاه این دانشمند برجسته اسلام شناس که عمر خویش را جهت معرفی و شناخت اسلام به جامعه ژاپن با تالیف آثار ماندگاری چون ترجمه ماندگار نهج البلاغه به کار برده است داشته باشیم که حدود ۸ ماه پس از حضورم در ژاپن، ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷، دار فانی را وداع گفت و من هم جهت ادای احترام به این شخصیت بزرگ، در مراسم ترحیم شرکت کردم و دقایقی نیز با ایستادن بر سر پیکر وی در حالی که تالیفاتش از جمله نهج البلاغه نیز در میان تابوت او قرار داده بودند حضور یافتم و تا لحظه قرار گرفتن پیکر او برای سوزاندن، تابوت او را به همراه دیگر شخصیت ها و اساتید ژاپنی حاضر در برنامه و از جمله دکتر بهمن ذکی پور که با ایشان در گذشته مصاحبه و همراهی داشت و از همراهان ما در رایزنی فرهنگی نیز بود مشایعت و بدرقه نمودیم و به راستی از دست دادن چنین شخصیت ارزشمند اسلام شناس و بزرگی تاسف براگیز و غمبار بود.
پروفسور کورودا اسلام‌شناس شهیر ژاپنی
پروفسور توشیو کورودا از شاگردان به نام مرحوم پروفسور ایزوتسوست و فوق لیسانس را در ادبیات فرانسه و دکتری خود را در رشته تاریخ شرق آسیا از دانشگاه کی ئو دریافت کرده است و پیش از انقلاب در ایران زندگی می کرد و با اساتیدی و شخصیت هایی چون مهدی محقق، سید حسین نصر، هانری کربن، پرویز مروج، توشی هیکو ایزوتسو و چارلز آدامز، داریوش و یگانه شایگان، غلامرضا اعوانی، نصرالله پورجوادی، مرتضی مطهری، سید محمد بهشتی، کاظم شریعتمداری معاشرت داشت.
او آثار متعددی (حدود ۲۰ مورد) را مانند "نهج البلاغه"، "بدایه الحکمه" علامه طباطبایی ( کسب جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای ترجمه ژاپنی این کتاب)، "قلب اسلام"، "تاریخ فلسفه اسلامی" هانری کربن (از فرانسوی و برنده دریافت جایزه فرهنگی ترجمه کتاب ژاپن)، "سه حکیم مسلمان" سید حسین نصر(از انگلیسی)، "تاریخ اسلام و اسپانیا" مونت کومری وات (از انگلیسی)، "مقاصد الفلاسفه" غزالی(از عربی) و "اقتصاد اسلامی" و "فلسفه اسلامی" محمد باقر صدر (از عربی) را به ژاپنی ترجمه نموده و آثاری چون "ساختار اسلام"، "اقتصاد اسلامی"،"روش تحقیق منطقه ای و خاورمیانه شناسی" و ... را تالیف کرده است.
پروفسور کورودا بر خلاف توشی هیکو ایزوتسو که حق استادی بر گردن وی دارد، توجه و حوزه تحقیق خود را معطوف فلسفه و عرفان و انتزاعیات موجود در تفکر اسلامی نکرده، بلکه (همان طور که آثار او گواه است) کوشیده تا در سایه سه اصل توحید، شریعت و امت که به اعتقاد او بنیان و ساختار اجتماعی اسلام است به تبیین جوامع اسلامی، موقیعت آن ها در دوران جدید و معرفی صحیح و به دور از غرض فرهنگ و تمدن اسلام به جامعه ژاپن بپردازد و معتقد بود که با تمام تلاش های صورت گرفته از جانب اسلام شناسان به نام ژاپنی، مردمان این سرزمین هنوز شناخت درست، دقیق و کافی از فرهنگ، اندیشه، بنیان و تمدن اسلام ندارند و او کشیده است به سهم خود خلاءهایی را در این زمینه پر نماید (۲) و شاید همکاری با دکتر صالح خو هم در این جهت بوده باشد.
به هر شکل آنچه تجربه مطالعه در جامعه میزبان و علاقه مندی های شناخته شده اش در اختیار قرار می داد این بود که باید در این عرصه فعالیت جدی و مناسبی را رقم زد تا ذائقه مخاطب علاقه مند ژاپنی را به دریافت اطلاعات و شناخت بیشتر پاسخ گفت.
البته در فضاهای مجازی رایزنی به طور مستمر این گونه اطلاعات در خصوص ایران ترجمه و به روز رسانی می گردد اما نشریه و رسانه مکتوب در این جامعه ارزش و جایگاه ویژه ای دارد که می بایست مورد توجه قرار گیرد و با هدف گذاری این که مجله ای برای مخاطب عام تهیه و ارائه گردد، بهره مندی به عنوان منبعی مطالعاتی، تحقیقاتی و قابل بهره برداری ایران شناسان، اسلام شناسان و جامعه نخبگانی و فرهیخته در مراکز و موسسات علمی و دانشگاهی نیز مورد توجه بوده است و لذا با این دور نما اولین شماره آن منتشر و تا زمان تهیه این یادداشت چهار شماره (با ۶ نوبت چاپ) منتشر و دو شماره نیز تامین محتوا گردید تا آماده سازی و به چاپ برسد.
مطالب این چهار شماره مجله در واقع مجموعه ای را در اختیار قرار می داد که هر مخاطب ژاپنی را به سوی خود جذب کرد و مورد توجه جدی قرار گرفت و انگیزه ای شد برای این که بتوان در قالب آن، معرفی مناسبی از کشورمان ارائه گردد و در شماره چهارم هم که به موضوع موسیقی پرداخته شد، ابتکار استفاده از کیوآرکدهای تصویری و ویدئویی به کار گرفته شد که مخاطب می توانست به راحتی در یوتیوب و آپارات به نمونه های مربوط به مطالب ارائه شده اعم از اجراها، نماهنگ ها، نوازندگی، خوانندگی و .... مراجعه نماید.
و اما به همین بهانه باید از تجربه زبان ژاپنی هم گفت که این زبان را بسیار غریب، دور از تصور یادگیری و فعالیت در قالبی این گونه ترسیم می کرد و آماده سازی، صفحه بندی و ویراستاری آن بسیار سخت تر از زبان های دیگر بود و مشکلات جدی را تا مرحله تولید داشت.
در این چهار شماره در کنار کتب تخصصی دیگری که در این دوره منتشر شد با موضوعات جغرافیای ایران، ایران کشور بزرگ، میوه نود سال روابط ایران و ژاپن و موسیقی ایرانی و عناوین و سرفصل هایی همچون معرفی استان‌های ایران، برگی از تاریخ پرافتخار ایران، به ایران خوش آمدید، ایرانیان سرآمد، طعم ایرانی، بناها و مکان‌های جدید، ایران و ژاپن، تجربه زندگی در ایران، سبک زندگی، پرونده ویژه، معرفی آثار تاریخی ایران، اقتصاد، صنعت و کشاورزی، هنر و ادبیات، علم و فناوری، مصاحبه، غذا و طعم ایرانی، اسلام را بشناسیم، ژاپنی‌های مقیم ایران، سبک زندگی ایرانی- اسلامی، صنایع دستی زیبای ایران، چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، ویژه سالگرد روابط ایران و ژاپن از دوره باستان تا دوره معاصر، به جهان موسیقی ایرانی خوش آمدید و ... در ۳۷۴ صفحه و ۱۲ هزار تیراژ (در شش چاپ) پرداخته شد و در هر شماره متناسب با موضوع اصلی مجله هم استان مرتبط با آن در زمینه های مختلف تشریح گردید.
سه شماره اول مجله ایران
اولین شماره مجله ایران که در دو نوبت به چاپ رسید درخصوص تفاوت ایران و عراق (به عنوان یکی از مهمترین سئوالات و ابهامات مخاطبان ژاپنی) درکنار پیوندهای ناگسستنی دینی و مذهبی دو کشور، روابط و همکاری ها، معرفی اماکن بزرگ مذهبی شیعیان در عراق، نقشه، پرچم، مذهب، جمعیت، فصول، ماه ها، تقسیمات کشوری ایران و اسامی و جمعیت تمامی آنان در قالب جدول و توضیح، تاریخ ایران از باستان تا دوره معاصر به شکل جدول و توضیحات مختصر به همراه برخی تصاویر هر دوره، آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو به تفکیک استان و موقعیت هر کدام، اقتصاد، صنعت و کشاورزی و ضریب خودکفایی کشور، معرفی صنایع دستی، موسیقی، ادبیات، ورزش و سینما و از جمله فعالیت های بانوان در عناوین ورزشی و موسیقی، معرفی خوزستان و اماکن دیدنی آن، معرفی سازه های آبی شوشتر، معرفی مجتمع پتروشیمی بندر امام خمینی (ره) به عنوان نمادی از پیشرفت علمی و فناوری، تشریح جنگ ایران و عراق با عنوان دفاع مقدس، سال شمار مختصر و سیر تاریخی جنگ، آزادسازی خرمشهر و جایگاه شهیدان در جامعه، مصاحبه با خانم کونیکو یامامورا (بابایی) تنها مادر شهید در خصوص تجربه زندگی در ایران، غذای ایرانی و معرفی سمبوسه که ریشه ایرانی دارد، معرفی کپوبافی و ظرف‌های حصیری از برگ خرما که بیشتر در روستاهای دزفول وجود دارد، معرفی برخی کتاب‌های تألیف یا ترجمه شده درباره ایران و یا ژاپن منتشره در سال ۲۰۱۸ در دو کشور به همراه ارائه شناخت مختصری از یوکو ایواساکی و ریوایچی هارا از ایران شناسان برجسته ژاپنی و ... مطالبی ارائه و در گام اول مخاطب زیادی را به خود جلب نمود و برخی ابهامات را برای اهل تحقیق پاسخ داد.
در شماره دوم هم که باز به دلیل اقبال مخاطبان به چاپ دوم رسید، حوزه کشاورزی و توانمندی های کشورمان مورد توجه قرار گرفت و توضیح داده شد علیرغم اینکه عملا به خاطر منابع آب و ... تنها ۲۰ درصد مساحت ایران تحت کشت قرار دارد و ایران دارای کویرهای گسترده و زیادی است، اما این کشور یکی از بزرگترین تولیدکنندگان میوه در جهان است و در ۳۰ نوع میوه مختلف، جمهوری اسلامی ایران در جایگاه بیست کشور برتر تولید کننده آن میوه ها قرار گرفته و از این روی باید ایران را کشور بزرگ میوه دانست و لذا در این بخش رتبه ایران در جهان در تولید کل میوه، میوه‌های تحت کشت در ایران، رتبه استان‌های ایران در تولید میوه، انواع میوه‌های ایران و رتبه ایران در تولید هرکدام از آنها در جهان و ... اشاره شده است و مطالبی مانند نقشه میوه‌های ایران، انواع میوه‌ها در ایران، فرآورده‌های حاصل از میوه، میوه‌هایی که نام آنها در قرآن آمده است، معرفی میوه‌های بهشتی، معرفی استان فارس به عنوان یکی از قطب های تولید میوه، آمار تولیدکنندگان(۳)، بازارهای عمده میوه و ... برای مخاطب ژاپنی تشریح شد.
نیروگاه خورشیدی شیراز به عنوان اولین نیروگاه خورشیدی ایران که به طور کامل توسط متخصصان ایرانی ساخته شد و در زمان ساخت خود بزرگترین نیروگاه خورشیدی خاورمیانه نیز محسوب می گردید معرفی شد و به همین بهانه نیز تمامی نیروگاه‌های خورشیدی امروز ایران به صورت آماری ارائه گردید و در ادامه چشم انداز باستان شناسی آثار ساسانی و ثبت ۲۳ اثر از ایران در میراث جهانی، زندگی، تجارب و فعالیت های خانم سوگیموتو در ایران، ساز بربت یا عود، معرفی فالوده شیرازی، گیوه و ... نیز تقدیم مخاطبان گردید.
مجله شماره ۳ ویژگی های خاص خود را داشت و به مناسبت نودمین سال روابط دو کشور طراحی و ارائه گردید و با نقش "درخت دوستی" بر جلد آن که با حضور دکتر عراقچی معاون وزیر امور خارجه رونمائی شد و در سفر سال ۱۳۹۸ دکتر روحانی به ژاپن هم توسط رئیس جمهور و تعداد دیگری از مقامات به امضاء رسید و در این مناسبت ماندگار گردید.(۴)
در این شماره به آغاز روابط رسمی ایران و ژاپن مبتنی بر بیش از ۱۳۰۰ سال از دوره باستان تا معاصر، بالا رفتن نرخ سواد، افزایش طول عمر، دستاوردهای علمی ایران از جمله رتبه ایران در تولید علم، رتبه ایران در شتاب رشد علمی و ...، افزایش جایگاه اجتماعی زنان، دستاوردهای پزشکی، کشاورزی، مهندسی ساخت و ساز از جمله ساخت سد، تولید برق، خودرو سازی، فولادسازی، ساخت راکت ماهواره بر توسط ایران، ساخت هواپیمای جنگنده کوثر، خودکفایی در صنایع دفاعی از جمله ساخت پهپاد، سفر نخست وزیر ژاپن پس از ۴۰ سال، مهمترین رویدادها و برنامه های فرهنگی اجرا شده در ژاپن و... پرداخته شد.
در بخش تاریخی این شماره هم دوران باستان و میانه (با محوریت جاده ابریشم)، دوران پیشامدرن (دوره ادو در ژاپن و دوره صفوی در ایران)، دوران مدرن (ورود اولین ایرانی ها به ژاپن)، آغاز روابط رسمی تا پیروزی انقلاب اسلامی (آغاز روابط رسمی، موافقت‌نامه‌های تجاری و فرهنگی، وقایع مشترک مانند کشتی نیشومارو، پروژه پتروشیمی بندر امام، بانک ایران و ژاپن، راه اندازی رشته زبان فارسی در دانشگاه اوساکا، ترجمه آثار ادبی ایران به ژاپنی و ... ) و بعد از انقلاب اسلامی مانند زلزله بم و کمک ژاپنی‌ها به ایران، زلزله بزرگ توهوکو و کمک ایرانی‌ها به ژاپن، معرفی چند تن از ایران شناسان ژاپنی و ژاپن‌شناسان ایرانی، تب سریال‌های ژاپنی در ایران، تأسیس چند انجمن دوستی و انجمن‌های تبادلات فرهنگی میان دو کشور، راه اندازی رشته زبان فارسی در دانشکده مطالعات خارجی توکیو، راه اندازی رشته زبان ژاپنی و مطالعات ژاپن در دانشگاه تهران و ... مورد بررسی قرار گرفت.
شماره چهارم مجله ایران و موسیقی ایرانی
و نهایتا شماره ۴ مجله با عنوان اصلی موسیقی ایرانی به همراه مطالب گردشگری همراه با بیش از ۷۵ کیوآرکد (QR) در یوتیوب و آپارات برای نمایش سازها، آلات موسیقی، نماهنگ ها، اجراهای شخصیت ها و افراد برجسته موسیقی ایرانی از گذشته تا امروز معرفی شد.
در این شماره سازهای ایرانی و پراکندگی آن ها اعم از زهی (زخمه‌ای، کششی، چکشی)، بادی، کوبه‌ای، نقشه پراکندگی سازها و موسیقی مناطق و نواحی ایران مانند کرد، بلوچ، تالش، آذری، گیلکی، بختیاری، لری، قشقایی، ترکمن، مازندرانی، خوزستان، هرمزگان، بوشهر، خراسان و...، معرفی ۱۵ شخصیت برجسته موسیقی سنتی، ۱۰ خواننده پاپ برتر معاصر کشور، جایگاه موسیقی در زندگی ایرانی‌ها، استان کردستان به عنوان قطب موسیقی کشور و سنندج به عنوان پایتخت موسیقی ایران، اذان به همراه ترجمه، مؤذن‌های معروف ایران، سبک‌های اذان خوانی و به طور نمونه صدای دلنشین استاد موذن زاده در قالب (QR)، تاریخ موسیقی ایران از ابتدا تا دوران معاصر، معرفی قادر عبدالله زاده بزرگترین نوازنده شمشال کردی، غذای ترخینه به عنوان یکی از غذاهای معروف غرب ایران، دف‌سازی در استان کردستان، معرفی بیمارستان کوثر سنندج، معرفی دکتر ماساتو تانی استاد دانشگاه کوبه و نوازنده سنتور و ساواکو ایشی‌ای نوازنده سه تار، حضور موسیقی در نواحی مختلف کشور و ... ارائه گردید که به سرعت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و خواستار دریافت این شماره گردیدند.
به هر شکل همانگونه که بیان شد، مجله ایران با هدف ارائه اطلاعات لازم و شناخت بیشتر در مخاطب علاقه مند ژاپنی تهیه شد. اما به راستی تولید محتوای مناسب و دقیق به زبان ژاپنی برای پرکردن خلاء موجود همواره وجود دارد تا با برداشتن گام های بهتر میان دو کشور بزرگ آسیائی در توسعه تعاملات فرهنگی، علمی، هنری هر چه بیشتر شاهد بسط، گسترش و توسعه شناخت و روابط فیمابین باشیم و در این میان مجله ایران، نقش هر چند اندک خود را ایفاء نموده و خواهد نمود.
حسین دیوسالار، دکتر جامعه‌شناسی سیاسی و رایزن فرهنگی ایران در ژاپن
پی نوشت ها:
دکتر قاسم صالح خو پیش از انقلاب اسلامی در نیوجرسی به تحصیل و زندگی مشغول بود و چه در آمریکا و چه در ایران با دکتر ابراهیم یزدی (وزیر امور خارجه دولت موقت) دوستی نزدیک و صمیمانه ای داشت و در دو کتاب "روز شمار انقلاب اسلامی ایران (جلد ۱۴)" و "شصت سال صبوری و شکوری" به نام او اشاره شده است. ظاهرا پس از اتمام ماموریت ژاپن، مدتی مدیر اجرائی صندوق بین المللی پول بوده و پس از آن وزارت خارجه را ترک کرد و بیشتر به تحقیق و پژوهش مشغول شد. در پایگاه مجلات تخصصی نور (سامانه مرجع نشریات کشور) نام دکتر قاسم صالح خو وجود دارد که ترجمه مقاله ای با عنوان "تحقیقات علوم اجتماعی درباره توسعه: مشکلات ناشی از استفاده و نقل و انتقال تکنولوژی فکری" (تالیف: پال.پ. استرپتن) را در شماره ۳۱ نشریه نگین (اردیبهشت ۱۳۵۵) به چاپ رسانده است. بعد از آن تا سال ۱۳۷۸ چندان نشانی از او وجود ندارد و از این سال به بعد چند مقاله با موضوعات تامین اجتماعی و صندوق بین المللی پول یا بانک جهانی به قلم فردی با نام دکتر قاسم صالح خو به چشم می خورد که از روی برخی از قراین می توان احتمال داد که نویسنده مقالات فوق، دکتر صالح خو، سفیر اسبق ایران در ژاپن باشد.
"اندیشه‌ی شریعتی"، مقاله مرحوم توشیو کورودا، ترجمه دکتر بهمن ذکی‌پور
تا حدود سال ۱۳۶۰ تنها سه کارخانه در ایران وجود داشت و تا زمان انتشار این شماره به بیش از ۲۵۰ کارخانه رسیده است.
تابلوی زیبای "درخت دوستی" به ابتکار و سفارش رایزنی فرهنگی و هنرمندی استاد برجسته کشورمان جناب آقای رضا بدرالسماء خلق شد و علاوه بر این که بر ویژه نامه شماره ۳ مجله ایران نقش بست و در سفر دکتر روحانی پس از ۱۹ سال به ژاپن به امضاء رئیس جمهور ایران و مقامات عالی دو کشور در تاریخ ۱ دی ۱۳۹۸ رسید و در اختتامیه نودمین سال روابط نیز توسط دکتر عراقچی در دوازدهم آذر ۱۳۹۸ به همراه مجله رونمائی گردید و در دیوار مقابل سالن فردوسی سفارت کشورمان در ژاپن برای ثبت یک دوره تاریخی نصب گردید. امضاء کنندگان این اثر ماندگار هم ۷ نفر از ایران شامل دکتر حسن روحانی رئیس جمهور ایران، جنابان آقایان دکتر محمد جواد ظریف وزیر خارجه، دکتر محمود واعظی ریاست دفتر رئیس جمهور، دکتر فریدون وردی نژاد معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور، دکترسید عباس عراقچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه، مرتضی رحمانی موحد سفیر ایران در ژاپن و دکتر حسین دیوسالار رایزن فرهنگی سفارت ایران در ژاپن و از ژاپن هم ۱۱ نفر شامل جناب آقایان کومورا ماساهیکو مشاور ارشد حزب حاکم لیبرال دمکرات، کیشیدا فومی رئیس گروه دوستی پارلمانی ژاپن – ایران، می هارا آساکیهو نائب رئیس گروه دوستی پارلمانی ژاپن – ایران، دایشیرو یاماگیوا دبیر گروه دوستی پارلمانی ژاپن – ایران، تاکه او موری معاون ارشد وزیر امور خارجه ژاپن، کاتسوهیکو تاکاهاشی مدیر کل خاورمیانه وزارت امور خارجه، کن ماتسوزاوا رئیس اف ایی سی، تاتسوو فوجیمورا رئیس رئیس جی تی سی، ساسائی شینی چیرو موسسه امور بین الملل ژاپن، کویچیرو تاناکا محقق ارشد و کاکی نوکی رئیس مارو بنی بودند.