به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، میکروپلاستیک ها، ذرات پلاستیکی فوق العاده کوچک هستند که طول آن پنج میلی متر (به اندازه یک عدس) یا کمتر است.
این ذرات ریز در همه جا وجود دارند. این عناصر از خراب شدن کیسه ها و بطری های پلاستیکی، ساییدگی و پارگی کف کفش هنگام راه رفتن و از لاستیک های اتومبیل هنگام رانندگی تولید می شوند. حتی شستشوی لباس در ماشین لباس شویی نیز صدها هزار الیاف میکروپلاستیکی (از پارچه هایی مانند نایلون ، اکریلیک و پلی استر) تولید می کند.
تا کنون مطالعات زیادی در مورد تأثیر گسترش میکرو پلاستیک ها در محیط زیست و تأثیر آنها بر سلامت انسان و دیگر موجودات انجام شده است. اکنون مطالعه جدیدی در مورد نوع آسیبی که میکروپلاستیک ها می تواند به ریه های انسان وارد کند، نشان می‌دهد این مواد شکل سلول‌های ریه انسان را تغییر و سرعت متابولیسم آنها را نیز کاهش می دهند.
محور این مطالعه که توسط محققان دانشگاه ایالتی «فلوریدا» انجام شده، بر ضایعات پلاستیکی تمرکز دارد که در محیط زیست رها شده‌اند.
مطالعات نشان داده اند که وسعت آلودگی به انواع میکرو پلاستیک در حدی است که حتی در یخ های دریای قطب جنوب، نزدیکی قله کوه اورست، در برف‌های قطب شمال و در نمونه‌های مدفوع انسانی که از سراسر جهان جمع‌آوری شده اند، وجود دارند.
تا به حال مشخص شده است که میکرو پلاستیک‌ها باعث بیمار شدن ماهی ها، اختلال در اعصاب خرچنگ ها، کاهش رشد گیاهان و آسیب سلول های مغز انسان ها می‌شوند، اما این اولین بار است که تحقیقی مستقل نشان می‌دهد میکرو پلاستیک‌ها سلول های ریه انسان را نیز به طور جدی تحت تأثیر قرار می دهند.
محققان دانشگاه ایالتی «فلوریدا» در این مطالعه خطرات استنشاق و هضم میکروپلاستیک ها را بر سلامت انسان بررسی کردند. آنها برای این منظور آزمایش هایی بر سلول های ریه انسان در ظرف پتری که تحت غلظت های محیطی ذرات «پلی استایرن» قرار گرفته بود، انجام دادند. پلی‌استایرن یک پلیمر مصنوعی معطر از «مونومر استایرن» (یک ماده پتروشیمی) است که در سه نوع معمولی، مقاوم و انبساطی وجود دارد.
بعد از تنها چند روز محققان برخی تغییرات عجیب و غریب را مشاهده کردند و متوجه شدند که ذرات پلاستیک باعث کند شدن متابولیسم سلول های ریه شده و مانع تکثیر و رشد آنها می شود.
«کرستین گودمن» نویسنده این مطالعه می گوید: میکروپلاستیک سلول های ریه را از بین نمی برد، اما سلول ها قطعاً عملکرد طبیعی خود را نخواهند داشت.
محققان گفتند: این پلاستیک ها باعث تجزیه سلول های ریه نیز می شوند که در نتیجه شکاف هایی در برخی لایه های سلول های ریه ایجاد و در برخی موارد با ایجاد حلقه هایی مزاحم بر روی این سلول ها عملکرد آنها را مختل می‌کنند. بعد از ورود میکروپلاستیک ها به بدن تنها ۲۴ ساعت طول می‌کشد که تأثیرگذاری منفی آنها بر سلول‌های ریه آغاز شود.
محققان هشدار می‌دهند که این روند در درازمدت باعث ابتلای افراد به انواع بیماری های تنفسی شده و بر کیفیت تنفس اشخاص نیز تأثیر منفی می گذارد.
مشروح این مطالعه در نشریه Chemical Research in Toxicology منتشر شده است.