به گزارش روز پنجشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از پایگاه اینترنتی spectrumnews، تحقیقات قبلی در زمینه ردیابی چشم نشان داده است که کودکان نوپای مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند بیشتر به اشیاء نگاه کنند تا به افراد.
این مطالعه جدید نشان می دهد که این ترجیح در کودکان ۱۷ ماهه که بعدا ابتلای آنها به اوتیسم تشخیص داده می شود، نیز وجود دارد.
این برنامه ردیابی چشم همچنین نشان داد که این کودکان نسبت به همتایان غیر اوتیسمی خود کمتر به جریان یک مکالمه توجه می کنند.
محقق «جرالدین داوسون»، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشگاه دوک در دورهام در کارولینای شمالی، گفت: این برنامه برای تشخیص اوتیسم نیست بلکه به پزشکان در تعیین اینکه آیا کودک برای ارزیابی رسمی تشخیصی باید به متخصص ارجاع شود یا خیر، کمک می کند.
وی افزود: ما هنوز در مراحل اولیه اعتبار سنجی هستیم.
«فردریک شیک»، دانشیار متخصص اطفال در دانشگاه واشنگتن در سیاتل که در این مطالعه مشارکت نداشت می گوید، حتی در این مرحله، این ابزار نوید بخش است.
اوتیسم ( autism) یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است.
به افرادی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطۀ تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
کودکان و بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند.
این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز دیده می‌شود.
در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود.
مشروح این مطالعه در مجله JAMA Pediatrics منتشر شده است.