روزنامه همشهری پنجشنبه ۹ اریبهشت با درج یادداشتی به قلم گیتی اعتماد معمار و شهرساز، آورده است: و از آن مهم‌تر آیا در این شرایط امکان کاندیداشدن و انتخاب افرادی واجد شرایط برای این هدف قابل تصور است؟ در پاسخ به سؤال اول باید گفت که اگر ما شورای شهری صالح، مسئول و آگاه داشته باشیم و مهم‌تر از آن در سر راه فعالیت آنها موانع غیرقابل عبوری به‌وجود نیاید، این مهم امکانپذیر است. اگر شورای شهر از افرادی آگاه و مسئول و صالح تشکیل شود و با شناخت مشکلات گوناگون شهر، در زمینه‌های مختلف محیط زیست، برنامه‌ریزی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و مالی و آگاهی به نیازهای مردم در اقشار مختلف، از طریق ارتباط مداوم و سالم با آنها و رعایت عدالت اجتماعی در هر زمینه و برای هر گروه می‌توان حداکثر استفاده را از منابع مالی، تخصصی، مدیریتی و غیره شهر در راه رسیدن به شهری قابل قبول برد. در چنین شرایطی شهروندان از حداقل امکانات در زمینه خدمات شهری، فضای مطلوب شهری (عمومی و خصوصی) هوای سالم و... بهره‌مند می شوند، مسلماً یک شورای شهر نمی‌تواند از همه تخصص‌ها در درون خود برخوردار باشد و در این زمینه همانگونه که اشاره شد باید از منابع و نیروی انسانی تخصصی در شهر یا فراشهر استفاده کند تا آگاهانه به این شناخت مبرم (مشکلات، نیازها و راه‌حل‌ها) دست یابد.
از همه مهم‌تر فراهم آوردن زمینه‌های مشارکت مردم، از سطح محله‌ها تا شهر و فراشهر است. این مشارکت برای شناخت مشکلات شهر در همه سطوح از محله تا فراشهر و نیز نیازهای آن حیاتی است. همچنین این مشارکت در اجرای طرح‌های شهری از اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تا کالبدی بسیار مؤثر خواهد بود.
اما در مورد سؤال دوم: چون اعضای شورای شهر به‌طور مستقیم توسط مردم انتخاب می‌شوند و نهادهای دیگر در این انتخاب ظاهراً دخالتی ندارند تا حدودی امکانپذیر است، هر چند مشکل اصلی ناامیدی بسیاری از افراد فعال و صالح و مسئول از امکان فعالیت آنها، تأثیرگذاری و اجرای طرح‌های مورد نیاز است. به خصوص که در این شرایط و به خاطر ناامیدی توده مردم، امید به مشارکت آنها چه در انتخابات و چه در فعالیت شهری بعد از انتخابات بسیار کم‌رنگ است.
بنابراین لازم است تا فرهیختگان شهر و کسانی که احساس مسئولیت در تعیین سرنوشت شهر خود را دارند، زمینه‌های مشارکت خود و مردم را از طریق آگاهی دادن، بررسی شرایط موجود، اتمام حجت و هشدار به نهادهای ذی‌ربط و ذی‌مدخل فراهم سازند. هر چند به نظر راه دشوار و پرزحمتی پیش‌رواست، اما شاید بتوان در راه بهبود اوضاع شهرها در این شرایط سخت گامی برداشت، البته با کمک همه شهروندان دلسوز و علاقه‌مند، بدون جهت‌گیری و عدالتخواه. به امید آن روز.