به گزارش روز شنبه پایگاه اینترنتی slashgear، این ماژول ۱۸ متری با نام «تیان‌هه»، نخستین بخش ایستگاه فضایی است که پرتاب می‌شود.
چین در ادامه، با اتصال دو بخش اندک کوچک تر به قطعه اصلی در مدار نزدیک زمین، ایستگاه فضایی T شکلی را خواهد ساخت که کار ساخت و ساز آن تا پایان سال ۲۰۲۲ پایان می یابد.
با این حال، تیان‌هه پیش از پایان ساخت، اتفاقات درخور توجهی را شاهد خواهد بود. یک فضاپیمای باربری چینی قرار است ماه آینده با این ماژول اصلی ملاقات کند و سپس اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، سه فضانورد در ماه ژوئن در ایستگاه ساکن خواهند شد.
چین سنگ بنای پرتاب این ماژول را یک دهه پیش بنیان گذاشت. در سپتامبر ۲۰۱۱، این کشور نمونه ای آزمایشی از آزمایشگاهی فضایی به‌نام «تیانگونگ ۱» را پرتاب کرد تا توانایی هایش را برای انجام پروازهای فضایی انسانی تقویت کند و فناوری های لازم برای مونتاژ و حفظ یک ایستگاه فضایی بزرگ را در مدار زمین بیازماید.
فضاپیمای بدون سرنشین «شنژو ۸ » در نوامبر ۲۰۱۱ به صورت خودکار به تیانگونگ ۱ متصل شد. سپس در ژوئن ۲۰۱۲، شنژو ۹، سه فضانورد را برای اقامتی دو هفته‌ای به این سکونتگاه مداری حمل کرد.
یک سال بعد، سه عضو خدمه دیگر در مأموریت «شنژو ۱۰ » به مدت دو هفته در تیانگونگ ۱ ساکن شدند. چین پیش از ارسال فضانوردانش به تیانگونگ ۱، سه مأموریت سرنشین‌دار را تحت برنامه شنژو در سال‌های ۲۰۰۳، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ پرتاب کرده بود.
پس از شنژو ۱۰، هیچ فضانورد دیگری به تیانگونگ ۱ وارد نشد. اما چین ایستگاه فضایی دومی به‌نام تیانگونگ ۲ را در سپتامبر ۲۰۱۶ پرتاب کرد. ماه بعد، سه فضانورد در مأموریت شنژو ۱۱ به تیانگونگ ۲ فرستاده شدند و این بار به‌مدت یک ماه در آنجا اقامت کردند.
در آوریل ۲۰۱۷، فضاپیمای باربری «تیانژو ۱» به تیانگونگ ۲ متصل شد و به ایستگاه فضایی سوخت رساند. تیانژو ۱ در طول ۵ ماه بعدی، مانور اتصال و سوخت رسانی را دو مرتبه دیگر تکرار کرد و قابلیت هایی را به نمایش گذاشت که برای گردانندگان ایستگاه فضایی بسیار مفید است.
تیانگونگ ۱ و ۲ هیچ‌کدام در مدار باقی نماندند. نخستین ایستگاه چین در آوریل ۲۰۱۸ به روشی کنترل نشده روی زمین سقوط کرد و برفراز جنوب اقیانوس آرام در آسمان سوخت. اما چین کنترل تیانگونگ ۲ را تا پایان حفظ کرد و ایستگاه را در جولای ۲۰۱۹ به سمت نابودی در جو هدایت کرد.
وقتی ایستگاه فضایی جدید چین راه‌اندازی و عملیاتی شود، فقط به‌اندازه‌ی ۲۰ درصد از ایستگاه فضایی بین‌المللی حجم خواهد داشت. درحالی‌که ایستگاه فضایی بین المللی به‌طور معمول در یک زمان میزبان ۶ یا هفت فضانورد است، انتظار می‌رود سکونتگاه مداری چین قادر به پشتیبانی سه خدمه باشد.