به گزارش ایرنا، در این یادداشت آمده است: بالاخره بعد از ۷۰ سال مطالبه عمومی، سهم مناطق آزاد به بوشهر هم رسید و قسمتی از شهرستان بوشهر با پسکرانه بندر به منطقه آزاد تبدیل شد، گرچه تلاش‌هایی برای تصویب این مهم در دولت روحانی رخ داد، اما رفت و برگشت‌های بین مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت، میوه استفاده از آن را نصیب دولت بعدی نمود.
با تصویب بندر آزاد بوشهر، موجی از امیدواری و همچنین سیلی از بیم و نگرانی در بین اقشار مختلف مردم بوشهر بوجود آمده‌است، از طرفی تعدادی از مردم که فکر می کنند ایجاد این بندر آزاد باعث رونق استان می‌شود، خوشحال و امیدوارند و در مقابل تعدادی از مردم از عوارض وخیم راه‌اندازی این بندر آزاد روی وضعیت اقتصادی بویژه از گران شدن زمین و مسکن نگران هستند.
در یک نگاه کلی شکی نیست که وجود مناطق آزاد باعث رونق اقتصادی و سرعت گرفتن توسعه و جذب سرمایه‌گذاران می‌شود، اما آنچه باعث نگرانی است نحوه راه‌اندازی و اداره و مدیریت این مناطق در کشور است که در مواردی با رانت و اختلاس و زمین‌خواری و سو استفاده همراه بوده و از شیرینی خدمات مناطق آزاد کاسته است، بنابراین با توجه به تجارب ناخوشایند قبلی، ضروری است که در مدیریت راه‌اندازی و اداره این منطقه حساسیت ویژه‌ای مد نظر قرار گیرد.
- اما حقیقت ماجرا اینکه اگر خواهان توسعه متناسب با سابقه تاریخی بوشهر و بازگشت رونق تجاری و اقتصادی به این بندر هستیم، چاره‌ای جز اینکه تن به جراحی اقتصادی بدهیم و با ورود خون و سرمایه و انرژی فوق العاده، این مسیر را که دهه‌ها است لاکپشت وار طی می‌کنیم، با سرعت بیشتری طی کنیم تا بلکه در این یک قرن اخیر که از قافله توسعه دیگر مناطق توسعه یافته، عقب مانده‌ایم، بیشتر باز نمانیم و شاید فاصله خود را با آنها کمتر کنیم و این امر هم میسر نیست جز با دوپینگ منطقه آزاد که گرچه عوارضی هم همراه خود دارد، اما چنانچه درست مدیریت شود، می‌تواند رونق اقتصادی و توسعه را همراه خود به این بندر کهن بیاورد.
- گرچه در سال‌های اخیر باوجود مشکلات موجود بودجه‌ای بدلیل نابسامان بودن وضعیت ناشی از تحریم‌ها، اعتبارات متناسبی با توزیع اعتبارات بودجه‌ای در سطح کشور، به بوشهر تزریق شده‌است اما این اعتبارات دولتی برای انجام پروژه‌های زیر ساختی مهم استان کافی نبوده و در آینده هم نیستند، سال‌هاست در اتوبان کردن مسیر بوشهر - شیراز مانده‌ایم، حدود ۲۰ سال است که از طرح پروژه راه آهن شیراز به بوشهر می‌گذرد و هنوز یک متر هم این قطار به جلو نرفته، تعداد زیادی از جوانان تحصیل کرده و متخصص این استان بیکار هستند و اشتغال مورد انتظار در سراسر استان بوجود نمی‌آید، تعداد زیادی از کارخانه‌های درون استان یا تعطیل و یا نیمه فعالند که همه این‌ها نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری کافی در این پروژه‌ها انجام نگرفته و یا جذبه‌ای برای سرمایه‌گذاری وجود ندارد.
- این همه نیروی متخصص و کارشناس در رشته‌های مختلف دانشگاهی و جوانان برومند که نیاز به اشتغال برای سر و سامان دادن به زندگی و تشکیل خانواده دارند، کی و کجا باید مشغول به کار شوند؟ وضعیت اشتغال استان در آینده هم طبق روال قبل است و اگر اتفاقی مهم در عرصه سرمایه‌گذاری و اشتغال صورت نگیرد، همچنان باید شاهد بیکاری ده‌ها هزار نفر از جوانان باشیم و شاید بندر آزاد با جذب سرمایه‌های کلان بتواند زمینه اشتغال بسیاری از آنها را فراهم کند.
- تجربه تلخ مناطق آزادی همانند کیش و قشم، ما را ترسانده که غیر بومی ها هجوم بیاورند و جا برای زندگی بومی‌ها هم نباشد، اما بوشهر، کیش و قشم موقع منطقه آزاد شدن نیست، امروز بوشهر ظرفیت پذیرای ده‌ها هزار نفر دیگر از هموطنانمان را دارد و امکانات خدماتی آن براحتی می‌تواند از افراد جدید پشتیبانی کند، همچنان که هنگام نوروز و مسافران میلیونی آن ایام، نیز کمبودی از لحاظ امور رفاهی و خدماتی حس نمی‌شود.
- تجریه عسلویه و پارس جنوبی ما را ترسانده از اینکه نوش آن صنایع عظیم نفت و گاز برای دیگران باشد و نیشش برای ما، درآمد و اشتغالش برای دیگران باشد و آلودگی وبیکاریش برای ما، اما آنجا وزارت نفت و صندوق درآمدی کشور و مدیریت یکپارچه و ضرورت راه‌اندازی فازهای پارس جنوبی برای نجات کشور بود و اینجا می‌توان از آن تجربه استفاده و بومی‌ها مدیریت بندر آزاد را در دست بگیرند و نوش و لذت این امتیاز را به کام مردم منطقه سرازیر کنند.
- بندر آزاد بوشهر یک امتیاز هست و استفاده از آن بستگی به نحوه افکار و رفتار و مدیریت ما دارد، می‌توانیم آن را یک فرصت بدانیم و برای رونق استان و رفاه مردم و جذب سرمایه گذار و ایجاد اشتغال از آن استفاده کنیم یا آن را یک تهدید تلقی کنیم و مخالفت و رهایش کنیم تا بدست دیگران ایجاد و مدیریت شود و ما فقط نظاره گر آنچه به نفع دیگران در آنجا اتفاق می‌افتد باشیم.
- توسعه نیاز به ریسک و خطر کردن و دل به دریا زدن دارد، با نشستن در ساحل امن و افسوس گذشته خوردن، به صید مروارید نمی رسیم، شجاعت و دل دریایی و سختی و به سوی هدف حرکت کردن است که ما را به مروارید توسعه و رونق اقتصادی و رفاه و اشتغال می‌رساند و شاید بندر آزاد در این راه به ما کمک کند.