به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی لیترری هاب (Literary Hub)، خواهران برونته مفاخر سرشناس ادبیات کلاسیک و تنها برادرشان، برانول، همگی در جوانی از دنیا رفتند. دلیل فوت آنها در منابع رسمی بیماری سل و عوارض ناشی از آن و در منابع غیررسمی اندوه و داغ از دست دادن یکدیگر عنوان شده است. اما ظاهرا یک عامل واقعی و جدی در بیماری مادام العمر و مرگ زودرس اعضای خانواده نقش داشت و آن هم این بود که آنها تمام عمر از آبی می‌نوشیدند که از طریق گورستان منطقه و به احتمال زیاد فاضلاب محلی سرویس‌های بهداشتی غیراستاندارد آلوده می‌شده است.
تحقیقات سال ۱۸۵۰ بنجامین هرشل بَبِج، مهندس و دانشمند انگلیسی، که به فاصله کوتاهی از مرگ امیلی (۱۸۴۸) در ۳۰ سالگی، برانول (۱۸۴۸) و آن (۱۸۴۹) در ۲۹ سالگی به درخواست پاتریک برونته کشیش منطقه و پدر این خانواده انجام شد، نشان داد در شهر کوچک هاوُرث که خانواده برونته در آن زندگی می‌کرد نرخ مرگ و میر در مقایسه با شهرهای مجاور بالاتر است. براساس نتایج این مطالعه، ۴۱ و ۶ دهم درصد از ساکنان این شهر پیش از ۶ سالگی از دنیا رفته بودند و میانگین سن وفات ۲۵.۸ بود.
ببج در تلاش برای رمزگشایی از این معما به آنجا رسید که تعداد سرویس‌های بهداشتی این منطقه کفاف جمعیت را نمی‌دهد و آن تعداد محدودی که وجود داشت هم کثیف بودند و به درستی تخلیه نمی‌شدند.
علاوه بر این، گورستانی که روی تپه روبه‌روی خانه خواهران برونته قرار داشت هم معضل دیگری بود. تحقیقات ببج نشان داد این گورستان بیش از ظرفیتش از اجساد پر شده، آرایش درستی ندارد و گردش اکسیژن در آن مناسب نیست تا جایی که مواد تجزیه شده از گورها به منبع آب شهر ریخته بود. بنابراین می‌توان اینطور نتیجه گرفت که فرزندان خانواده برونته به سبب قرار گرفتن درازمدت در معرض باکتری‌های مضر ضعیف، کوتاه قد و مستعد ابتلا به انواع بیماری‌ها شده بودند.
خواهران برونته از نویسندگان زن پیشرو بودند که در دهه ۴۰ و ۵۰ قرن نوزدهم میلادی برخی از مهمترین آثار ادبیات کلاسیک را به رشته تحریر درآوردند.
به گزارش ایرنا، شارلوت برونته، بزرگترین خواهر، آوریل سال ۱۸۱۶ در تورنتن (برادفرد) واقع در شمال انگلیس متولد شد. وی در مدرسه مخصوص دختران کشیش‌ها واقع در کاون بریج تحصیل کرد. از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۸ معلم مدرسه بود و بعد هم مدتی در خانه‌ها درس می‌داد. در سال ۱۸۴۲ برای یادگیری زبان فرانسه و آلمانی به بروکسل رفت و در سال ۱۸۴۳ همان‌جا بار دیگر به تدریس پرداخت. شارلوت در سال ۱۸۴۴ به هاورث برگشت و با دو خواهرش، آن و امیلی، مدرسه‌ای به راه انداخت اما شاگردی در مدرسه‌ی آنها ثبت نام نکرد. اولین رمان شارلوت به نام پروفسور در سال ۱۸۵۷ و پس از مرگش منتشر شد. شارلوت از اوت ۱۸۴۶ تا اوت ۱۸۴۷ روی رمان جین ایر کار کرد که در اکتبر ۱۸۴۷ با امضای مستعار کِرِر بِل چاپ شد. رمان شرلی در اکتبر ۱۸۴۹ و رمان ویلت از او در ژانویه‌ی ۱۸۵۳ منتشر شد. شارلوت که به تمام خواستگارهایش جواب منفی می‌داد، سرانجام در ژوئن ۱۸۵۴ ازدواج کرد، اما یک سال بعد در ۳۱ مارس ۱۸۵۵ از دنیا رفت.
امیلی برونته دو سال بعد از شارلوت به دنیا آمد و به پیروی از او در کاوِن بریج به مدرسه‌ی مخصوص دختران کشیش‌ها رفت. در سال ۱۸۳۸ معلم شد اما به سبب دشواری کارش آن را رها کرد. در سال ۱۸۴۲ برای یادگیری زبان فرانسه و آلمانی به بروکسل رفت و یک سال بعد به هاورث برگشت. در سال ۱۸۴۶ کتاب شعرهای شارلوت، امیلی و آن برونته با اسامی مستعار کِرِر، الیس و اکتن بِل منتشر شد. این کتاب نه فروش رفت و نه سروصدایی به پا کرد. رمان بلندی‌های بادگیر در سال ۱۸۴۷ منتشر شد، اما با اقبال خوانندگان روبه‌رو نشد. یک سال بعد، در سال ۱۸۴۸، امیلی برونته بر اثر بیماری سل از دنیا رفت. بعد از انتشار موفقیت‌آمیز جین ایر اثر شارلوت برونته در تابستان ۱۸۴۷، بلندی‌های بادگیر در زمستان همان سال منتشر شد، که بعدها کارشناسان و نقادان از آن به عنوان یکی از بهترین رمان‌ها در تاریخ ادبیات انگلیسی یاد کردند.
آن برونته کوچکترین عضو از گروه ادبی خواهران برونته و ششمین فرزند خانواده در سال ۱۸۲۰ میلادی چشم به جهان گشود. در همان سال برونته‌ها به هاوِرث کوچ کردند و پدر خانواده کشیش مقیم آن ناحیه شد و تا زمان مرگ (سال ۱۸۶۱) این مقام را حفظ کرد. آن برخلاف شارلوت و امیلی به مدرسه نرفت و در خانه درس خواند اما از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۷ در یک آموزشگاه تحصیل کرد. از ۱۸۳۹ تا ۱۸۴۵ معلم سرخانه بود و در نقاط مختلفی تدریس کرد. در سال ۱۸۴۷، چند هفته بعد از انتشار جِین اِیر اثر شارلوت برونته و همزمان با انتشار بلندی‌های بادگیر اثر امیلی برونته، رمان اگنِس گرِی به قلم آن برونته نیز منتشر شد. رمان دوم آن به نام مستاجر وایلْدفِل هال در سال ۱۸۴۸ چاپ شد. این نویسنده یک سال بعد بر اثر آنچه بیماری سل اعلام شد، از دنیا رفت.