به گزارش ایرنا؛ با توجه به خشونت صورت گرفته به صورت درگیری فیزیکی در بین بازیکنان فوتبال به عنوان الگوهای جوانان کشورمان در مسابقات اخیر از جمله شهرآورد و توجه عزیزی خادم به عنوان رییس فدراسیون که به نظر می‌رسد با چیدمان افراد شایسته و لایق در فدراسیون شایسته محوری را در اولویت خود قرارداده و با درایت تمام به مساله درگیری واکنش جدی نشان داده است جا دارد تا تحلیل بجا و روانشناختی این مساله نیز به سرعت صورت گیرد و عارضه یابی شود.
اولین سوال بایستی این باشد که قبل از بروز درگیری و یا حتی بازی چه عواملی استرس زا بوده که بازیکنان را تحت فشار قرار داده است. از محیط پر سرو صدا و سوت‌های بیجا اگر هم بگذریم که بی تاثیر نیستند و باید ورزشگاه حتما قبل از بازی فضای بدون تنش را فراهم کرده باشد بحث مهارت تنظیم هیجان در رقابت‌های ورزش‌های تیمی بایستی مورد توجه ویژه قرار گیرد و یا حتی میزان تاب آوری بازیکنان در شرایط سخت محیطی. متاسفانه در بیشتر تیم‌ها بر تکنیک تکیه داده می‌شود و این در حالی است که بازیکنان، مهارت ارتباطی درست با رقیب یا مهارت مواجهه با تنش را هنوز آموزش ندیده‌اند و تاب آوری پایینی دارند واقعا چند درصد از بازیکنان مهارت تنظیم هیجان و یا کنترل خشم را آموزش دیده‌اند؟
مربیان چقدر به این مسائل واقف هستند؟ اصولی است که روانشناسان ورزشی کنار تیم و یا حتی قبل بازی حضور داشته باشند. بایستی آمادگی روانی بازیکنان توسط مربی آشنا با این مباحث و یا روانشناس بررسی شود ولی متاسفانه شاهد هستیم در پرورش بازیکن و یا حتی مربی به عوامل روانشناختی کمتر پرداخته می‌شود و عدم مهارت آموزی بازیکنان چنین فاجعه رفتاری را به وجود می‌آورد که آثار آن را در افزایش رفتار خشونت‌آمیز جوانان که از طریق رسانه شاهد درگیری و تخلیه هیجانی الگوهای ورزشی خود بوده‌اند، خواهیم دید که مساله مهم در آسیب‌شناسی است. امید بر این است که دپارتمان آموزش فدراسیون که خوشبختانه به دست فردی علمی و فوتبالی سپرده شده است بر آموزش با محوریت مهارت محوری بپردازد.