همزمان با ساعت ۲ بامداد به وقت فلسطین، جلوه های خیابان های غزه از آتش بازی و شادی کف خیابان ها و بوق ممتد خودروها گرفته تا تکبیرگویی مردم روی پشت بام ها، بیش از آنکه ناشی از یک آتش بس و توقف جنگ باشد، حاکی از پیروزی گروه های مقاومت و تغییر معادلات میدانی و موازنه قوا به سود این گروه ها است.
«از پیروزی به پیروزی تا بیت المقدس» شعاری است که حالا گروه های فلسطینی در حال نشر آن هستند؛ کلیدواژه ای که پیروزی های کوچک را در راستای پیروزی نهایی یعنی آزادسازی قدس بشارت می دهد.
فوزی برهوم سخنگوی جنبش حماس می گوید: اشغالگر در هم شکست و در مقابل مقاومت تسلیم شد.
از تونل های مبارزه در غزه نیز همزمان با شادی در خیابان ها، تصاویری از سردار شهید حاج قاسم سلیمانی دیده می شود که نشان می دهد مبارزان فلسطینی این پیروزی را ثمره پایمردی های شهدای مقاومت می دانند و نتیجه این مدل برنامه ریزی که منجر به همگرایی و وحدت همه جریان های مقاومت شده است.
بیش از یک هفته است که این آتش بس مرتبا از جانب رژیم صهیونیستی و به بهانه‌های مختلف مطرح شده است. شاید نگاهی به شاخصه های زیر بتواند شرایط میدانی و مختصات نبرد منجر به آتش بس را بهتر تبیین کند.
۱- توان رزمی و میدانی خصوصا در حوزه پدافندی شامل سامانه های گنبد آهنین، فلاخن داوود، پاتریوت و تاو در رژیم صهیونیستی به شدت ناکارآمد و در مقابل توان رزمی به ویژه موشکی مقاومت ناتوان نشان داد و امکان میدان داری بیش از این در حوزه نظامی برای این رژیم میسر نیست.
۲- توان زیرساختی و صنعتی این رژیم در کنترل و تامین نیازهای شهری و مدنی به شدت آسیب دیده است و ادامه جنگ بیش از این، عملا فضای زیست شهری-مدنی در اراضی اشغالی را با معضلات و مشکلات جدی روبرو کرده است.
۳- به لحاظ روانی، رژیم صهیونیستی هم در حوزه نظامیان و هم در حوزه شهروندانش به مرز آسیب پذیری های غیرقابل جبران رسیده است. در این رژیم در میان رسانه ها و فضای پزشکی اصطلاحی وجود دارد با عنوان «مجروحین روانی ناشی از جنگ» که به مراتب بیشتر از تعداد مجروحین جسمی ناشی از سخت افزار های جنگی است. از این رو، ادامه جنگ عملا در حوزه روانی برای رژیم صهیونیستی امکانپذیر نیست.
۴- در حوزه اقتصادی، بخش هایی از اقتصاد برخاسته از ترانزیت و حمل و نقل، عملا به مرز تراز منفی نزدیک شده است که در برخی حوزه ها در زمان نزدیک غیرقابل جبران است .
بنابراین، رژیم صهیونیستی برای ادامه این جنگ دارای برنامه جدی و اراده مستحکمی بنا به دلایل پیش گفته نیست اما به استناد آمار و اطلاعات، مقاومت دارای یک برنامه محاسبه شده و دارای توان ادامه این جنگ تا ماه های آینده است. برنامه ریزی مقاومت برای پوشش دادن سطح حملات بیشتر و نقاط جغرافیایی وسیعتر در اراضی اشغالی گویای این واقعیت است که هیچ گاه در هیچ برهه ای از جنگ بین گروه های مقاومت با رژیم صهیونیستی، این حجم از آتش موشکی و خمپاره ای در گستره ای به وسعت تمامی اراضی اشغالی اعمال و مشاهده نشده است.
کوچ بیش از ۲ میلیون شهرک نشین در جنوب اراضی اشغالی و روی آوردن ساکنان صهیونیست به زندگی پناهگاهی و خروج از شهرک های یهودی نشین، ناشی از این ترس و درک جدید بود که اساسا رژیم صهیونیستی در تامین امنیت ساکنان شهرک های صهیونیست نشین ناتوان شده است درست مانند سامانه های ضد موشکی که عملا قادر به رهگیری موشک های مقاومت نیست.
شلیک بیش از ۴۰۰۰ موشک و راکت در ۳ سطح با برد بلند، میان برد و برد کوتاه و اصابت بیش از ۸۵ درصد این موشک ها به هدف گویای مستند و متقن این واقعیت جدید میدانی است که به رژیم صهیونیستی تحمیل شده است. نکته مهم این است که در یکساعت ابتدای جنگ، ۳۰۰ موشک به سمت اراضی اشغالی شلیک شد که شلیک همزمان۱۰۰ موشک تنها در ۱ دقیقه نخست باعث حیرت و قفل شدن همه سیستم‌های رژیم در بروز واکنش شد.
بیش از ۴۰ درصد از تاسیسات صنعتی و سازه های اجتماعی و روانی رژیم به حدی آسیب دیده است که برخی ناظران می گویند در حالت معمول حدود یک دهه طول می کشد تا رژیم آن را جبران کند و به حالت سابق بر گردد.