کتاب دلدادگان اثر اومبرتو اکو که به تازگی از سوی غلامرضا امامی مترجم و نویسنده پیشکسوت کشور به فارسی برگردانده شده است از سوی انتشارات پرتقال: ناشر کتاب های کودک و نوجوان وارد بازار کتاب شده است.
این کتاب نسخه بازنویسی شده اثر معروف آلساندرو مانزونی شاعر معروف ایتالیایی (۱۷۸۵-۱۸۷۳) است. او نوشتن داستان دلدادگان را در سال ۱۸۲۱ شروع کرد. یعنی ۲۰۰ سال پیش و ۲۰ سال از عمرش را برای نوشتن این قصه گذاشت.
دلدادگان اولین داستان بلند مهم ایتالیاست و تاثیر شگرفی بر نویسندگان بعد از خودش داشت. این داستان بر پایه زندگی مستند دو دلداده در سال های طاغوتی است.
در سال ۱۶۲۸ استان لومباردی در شمال ایتالیا، تحت اشغال ظالمانه حکومت اسپانیا و جنگ سی‌ساله بود. دلدادگان جوان، لورنزو و لوچیا، هر دو از خانواده‌های دهقان، در حال برنامه‌ریزی برای عروسی خود هستند. اما دون رودریگو حاکم ستمگر میلان با همدستی کشیش میلان برای لوچیا نقشه‌ای در سر دارد؛ از این رو دلدادگان داستان مجبور به فرار می‌شوند. سفر خطرناکشان، آن‌ها را به یکی از حساس‌ترین دوران تاریخ ایتالیا سال های طاعونی ـ دورانی پر از جنگ، قحطی و طاعون می‌کشاند. آیا در این مسیر سخت عشق به مقصد خوشبختی می‌رسند؟
اکو این داستان قدیمی را به شیوه ای نو روایت کرده است.
کتاب اینگونه آغاز می شود: قصه ای که می خواهیم برای شما تعریف کنیم تقریبا واقعی است، می گویم «تقریبا» چون کسی که این قصه را تعریف کرد نجیب زاده ای است به نام آلساندرو که حدود دویست سال پیش در میلان زندگی می کرد و چهره زیبایی داشت. چهره ای که شبیه چهره اسب غمگینی بود. آلساندرو می گفت قصه را سال ها پیش در میان برگه هایی مربوط به چهارصد سال پیش پیدا کرده است، یعنی زمان قصه ما حدود قرن شانزدهم است.
خب بگذارید قصه را از اول شروع کنیم. بله روزی روزگاری پادشاهی بود پادشاه اسپانیا. اما در قصه ما اصلا از او خبری نیست، مگر دورادور. در آن زمان کشیش بسیار ترسویی زندگی می کرد، آن قدر ترسو که کافی بود باد پنجره ای را به هم بزند تا خودش را از ترس خیس کند...
اومبرتو اکو، متولد ۵ ژانویه ۱۹۳۲ و درگذشته ۱۹ فوریه ۲۰۱۶، نشانه شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی بود. او پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه تورینو، در دانشگاه های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد.
اکو بیشتر به عنوان رمان نویس معروف است. درحالی که او در وهله اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها ۵ رمان نوشته است. وی یکی از مهم ترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران دنیای معاصر به‌شمار می‌رفت و از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین‌المللی بود و علاقهٔ زیادی به زبان بین‌المللی اسپرانتو داشت.
وی مدتی رئیس دانشکدهٔ انسان‌شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن‌های آکادمیک فراوانی درزمینهٔ فلسفه، نشانه‌شناسی و نقد ادبی و کتاب‌هایی برای کودکان نوشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست. اکو در سال ۲۰۰۵ همراه با راجر آنگل موفق به کسب جایزهٔ دست‌آورد ادبی مجله کنیون ریوو شد.
دلدادگان توسط غلامرضا امامی برای رده سنی ۱۰ سال به بالا در ۱۰۰ صفحه ترجمه شده است.
غلامرضا امامی (متولد ۶ شهریور ۱۳۲۵ در شهر اراک) نویسنده، مترجم، پژوهشگر و سرویراستار ایرانی است. امامی در سال ۱۳۲۵ در اراک زاده شد. او تاکنون بیش از ۷۰ عنوان اثر چاپ کرده است.
او در سال ۱۳۵۰ به عنوان ویراستار در کانون پرورش فکری کودکان مشغول به کار شد. اندکی بعد و تا سال ۱۳۵۹ ریاست انتشارات کانون را بر عهده داشت. در آذر ۱۳۵۹ و با اخذ جایزه نمایشگاه جهانی لایپزیک به آلمان سفر کرد و پس از آن به ایتالیا رفت و سال هاست که در آنجا اقامت دارد. امامی در زمان مدیریت انتشارات موج، آثار بسیاری از چهره های برجسته ایرانی از قبیل سیمین دانشور، جلال آل احمد، م- ع.سپانلو، احمد شاملو، حمید عنایت، رضا براهنی، جواد مجابی، مهدی سمسار، محمد قاضی، سیروس طاهباز و... را منتشر کرد. نوشته های فراوانی از او درباره مسائل اجتماعی، فرهنگی و ادبی در مطبوعات ایران و دیگر کشورها منتشر شده است. او بیش از ۱۰ عنوان کتاب از فارسی به ایتالیایی ترجمه کرده که از آن جمله می توان به آنتولوژی شعر معاصر ایران اشاره کرد.