به گزارش ایرنا، چلسی شب گذشته(شنبه) دومین جام قهرمانی لیگ قهرمانان خود را بالای سر برد و سیتیزن‌ها را در آستانه دروازه‌های افتخار در پورتو حسرت به دل رها کرد. تیم تحت هدایت «توماس توخل» به معنای واقعی کلمه «خیلی ساده» از تیم گواردیولا بهتر بودند. آسپلیکوئتا کاپیتان چلسی جام را بالای سر برد تا شبی خاطره‌انگیز برای آبی‌های لندن به یادگار بماند و همچنین برای پپ گواردیولا البته با دلیل کاملا معکوس. مطبوعات انگلیسی برنامه تاکتیکی گواردیولا را به استهزا گرفتند و در عین حال توخل را بابت رویکردش به این فینال مورد تحسین و تمجید قرار دادند.
نشریه میرِر انگلیس: تصمیم غلط و خطرناک گواردیولا
«گواردیولا با اعلام ترکیب اولیه تیمش در آستانه دیداری بزرگ باردیگر همگان را غافلگیر کرد و باردیگر آزمایش عجیب و غریبش به شکلی کاملا هولناک اشتباه از آب درآمد. وقتی فرناندینیو و رودی هر دو بازی را از روی نیمکت آغاز کردند، همه از تعجب شاخ درآوردند و این بدان معنا بود که سیتی بازی را بدون هافبک دفاعی آغاز کرد و این یک خطای بزرگ و خطرناک بود و باتوجه به اینکه چلسی در عمده زمان بازی بهتر بود و بازیکنان کلیدی سیتی همچون «دی بروینه» خارج از پست اصلی بازی می‌کردند و مرد کاتالونیایی تنها کسی است که برای این تلخکامی باید مورد سرزنش قرار دهد.»
نشریه اوله آرژانتین: نقشه گواردیولا جواب عکس داد
«چلسی با گل هاوارتز منچسترسیتی را شکست داد و لیگ قهرمانان را فتح کرد. تیم توخل در جریان دیداری پرسرعت، در شبی به یادماندنی تاریخ سازی کرد. نقشه گواردیولا برای بازی بدون مهاجم جواب نداد. استرلینگ و دی بروینه از جناح چپ هرازگاهی خطرناک ظاهر می‌شدند اما هر بار که توپ را به محوطه می‌رساندند، کسی برای سپردن توپ به او پیدا نمی‌کردند.»
دیلی میل: ترکیب اولیه پپ، خنده‌دار و نسنجیده بود
«پپ در این فصل سه بار برابر توخل قرار گرفته است. سه بار که دوبار آن در جریان دیدارهای حیاتی بوده، توسط مرد آلمانی ناکام مانده است. در نخستین تقابل، توخل شاگرد مشتاقی بود و حال او یک استاد است. انگیزه تازه‌ای از فوتبال هجومی، چیزی که او در سال ۲۰۰۸ وقتی هدایت بارسا را برعهده گرفت، به فوتبال تزریق کرد و زمانی که آخرین بار ۱۰ سال پیش این جام را فتح کرد، این نوع فوتبال را به طور تمام و کمال به نمایش گذاشت و منچستریونایتد را در سال ۲۰۱۱ در ومبلی درهم کوبید ... و فوتبال هجومی چیزی است که او اینجا در پورتو او را از پا درآورد؛ هم پیگیری مشتاقانه و افراطی آن و هم تاثیری که وی روی یک نسل کامل از مربیان گذاشت! از ابتدا بازی ندادن به فرناندینیو و رودری به طور افراطی احمقانه بود حتی برای مردی تا این اندازه متعهد به زیبایی‌های فوتبال هجومی. وقتی مقابل تیمی مثل چلسی بازی می‌کنید که برای ضدحملات سرعتی و استفاده از فضاها توسط توخل ساخته شده است، تقریبا معادل این است که به طور مضحکی نسنجیده رفتار کنید.»
بی‌بی‌سی: نقشه گواردیولا شکست خورد
«توخل باید بابت احیای حس اعتماد به نفس، خودباوری و سازمان یافتگی در چلسی پس از جدایی لمپارد، بی نهایت مورد تحسین و تمجید قرار گیرد؛ به ویژه با اقداماتی عقلانی همچون بازگرداندن بازیکنی جنگجو و خشن مثل «آنتونیو رودیگر» به قلب خط دفاعی و قرار دادن کانته در پست هافبک؛ جایی که وی تا این اندازه در کلاس جهانی تاثیرگذار بود؛ چه تفاوت فاحشی با استیصال گواردیولا و منچسترسیتی که پورتو را همراه با طعم تلخ نومیدی و پشیمانی پس تاز شبی ناتوان از ارائه نمایشی خوب، ترک کردند؛ یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های گواردیولا به عنوان سرمربی عزم او برای تزیین فوتبال زیبا با بازی تهاجمی است اما وقتی که او ترکیبی را به زمین فرستاد که به محض رونمایی همه را شگفت زده کرد، شاید غرایز ذاتی گواردیولا بهتر از قوای ذهنی وی عمل کردند. بدون رودری، بدون فرناندینیو بدون هیچ پشتیبانی. بازیکنان با تفکر هجومی همه جای زمین پراکنده بودند. نقشه گواردیولا شکست خورد و او باید انتقادات را که به شکلی اجتناب ناپذیر به سمت وی سرازیر می‌شود، بپذیرد.»
ال پایس اسپانیا: چلسی سیتی را بلعید
«موفقیتی دیگری برای مکتب آلمانی مربیگری. سه سرمربی مختلف آلمانی طی سه سال گذشته تیم‌های تحت هدایت خود را در این تورنمنت به افتخار رساندند؛ یورگن کلوپ، هنسی فلیک و توماس توخل. گواردیولا بی پروا همچون همیشه، وارد گود شد آن هم در روزی تاریخی برای سیتی. باوجود شرایط خاص این شب، گواردیولا تصمیم گرفت تا با روش خودش وارد دیدار فینال شود. هافبک دفاعی؟ هیچ احتیاجی نیست...رودری و فرناندینیو روی نیمکت. یک مهاجم؟ امشب نه. آگوئرو و گابریل ژسوس از ابتدا در زمین نباشند و در عوض مجموعه‌ای از استعدادها مثل دی بروینه، برناردو سیلوا، محرز، گوندوغان، فودن و استرلینگ روی هم انباشه شدند و روی هم رفته هیچ اتفاق خاصی را رقم نزدند. همه آنها مقابل چلسی که سازماندهی بهتری داشت، منسجم‌تر، تشنه‌تر و نافذتر بود کاملا خنثی بودند.»
گاردین: گواردیولا همیشه روش تازه‌ای برای باختن پیدا می‌کند
«سیتی برای مدتی به زبان ساده از هم پاشید. ناگهان فضاهایی ایجاد شد؛ کانال هایی سه بار در قلب خط دفاعی باز شد و چلسی توانست تا از بین این کانال نقب زده و در هر موقعیت «تیمو ورنر» آنها را ناکام گذاشت؛ بازیکنی که قابل تعویض شدن نیست، مهارشدنی هم نیست اما در عین حال از کشتن و از پا در آوردن شما پرهیز می‌کند. ورنر باید دو بار گلزنی و بازی را کاملا یکطرفه می‌کرد و پپ در جریان تمام این داستان‌ها، با ژست رهبری نوگرا و پرشور، می‌چرخید و می‌دوید، دست‌هایش را خیلی سریع مثل مگس‌ها به هم می‌مالید و به چیزهایی اشاره می‌کرد که فقط خودش می‌دید؛ اشیا، هواپیماها، چاله ها، احتمالات و...؛ آیا واقعا نمی دید که روبرویش چه اتفاقی در حال افتادن است؟ حس نمی‌کرد که سرنوشتش نوشته شده است؟ به زبان گویاتر، چرا او کمربند خط هافبک را محکم نکرد و اجازه نداد که این تیم مثل همیشه بازی کند؟