به گزارش روز سه‌شنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از پایگاه خبری ساینس، تحریک عمیق مغزی در بسیاری از اختلالات عصبی از جمله پارکینسون و صرع موفقیت‌های درمانی چشمگیری داشته، روش‌های دیگری نیز مانند کاشت ایمپلنت مغزی برای درمان اختلالات عصبی در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این روش‌ها گرچه موفقیت‌آمیز هستند و قدم بزرگی محسوب می‌شوند؛ ولی تهاجمی به شمار می‌آیند و می‌توانند مشکلاتی را به دلیل جراحی ایجاد کنند.
روش غیرتهاجمی که محققان دانشگاه واشینگتن برای درمان اختلالات عصبی ابداع کردند، در واقع ترکیبی از سونوگرافی القاکننده اثرات گرمایی و ژنتیک است که نورون‌های عمیق مغزی را تحریک می‌کند و سونوترموژنتیک نام دارد. این روش در مراحل اولیه قادر به حل مشکلات حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون و صرع است.
صرع یک اختلال عصبی است که منجر به تشنج می‌شود. تشنج ناشی از بیماری صرع مکرر است و در طول زمان شدیدتر می شود. تا امروز هیچ درمان قطعی برای این بیماری عصبی مزمن وجود ندارد و یک سوم بیماران مبتلا به صرع، در مقابل انواع درمان مقاوم هستند و روش های کنونی برای آنان موثر نیست.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش غیرارادی یک دست آغاز می‌شود و به تدریج اکثر اندام‌ها را درگیر می‌کند. عدم تعادل، درد عصبی، بی‌اختیاری، اختلال خواب، تعریق بیش‌از حد، افسردگی و اضطراب از دیگر علائم این عارضه است.
علائم اولیه بیماری شامل لرزش بی‌اختیار در دست، انگشتان دست و چانه، ریز شدن دست‌خط، کاهش حس بویایی، اختلال خواب و بدخوابی، مشکل در حرکت و راه رفتن و کاهش تعادل، احساس سفتی و کاهش انعطاف‌پذیری پاها، یبوست، کاهش تن صدا، سرگیجه و غش کردن است. در مجموع می‌توان گفت این عارضه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که منجر به آسیب به سلول‌های عصبی می‌شود. این افراد به مرور از شرکت در اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی سر باز می‌زنند و دچار افسردگی می‌شوند.
بر اساس گزارش روزنامه ایندیپندنت، معمولا علائم پارکینسون از ۵۰ سالگی نمایان می‌شود. البته ممکن است از هر ۲۰ بیمار مبتلا، علائم در یک نفر قبل از ۴۰ سالگی بروز کند. بر اساس بنیاد پارکینسون، مردان ۱.۵ برابر بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار دارند.
نتایج این مطالعه در نشریه انلاین Brain Stimulation منتشر شده است.