از زمان شیوع کرونا و همه گیری آن در جهان به نظر می رسد گروه کودکان و نوجوانان بیش از دیگر اقشار جامعه تحت تاثیر این بیماری و پیامدهای آن قرار گرفته اند. اتفاقی که تعطیلی مدارس و آنلاین شدن آموزش ها به آن دامن زد و خیلی از کودکان به ویژه در مقطع ابتدایی فضای مدرسه را تجربه نکردند. همین موضوع اما برای آنها استرس و اضطراب هایی را به همراه داشت و در این شرایط آنها بیش از هر زمان دیگری نیازمند یک الگو، همراه و حامی برای آموزش شدند.
فرنگیس شریفی باستان روانشناس روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا، با اشاره به اینکه بسیاری از کودکان دانش آموز با مجازی شدن آموزش ها هیچ تصویر ذهنی از مدرسه ندارند، افزود: این دانش آموزان به خاطر سطح شناخت و ضعف در یادگیری، نیاز دارند آموزش را از طریق تحریک تمامی حواسشان یاد بگیرند. اما با توجه به آنلاین شدن کلاس ها، فقط تصویر و صدای معلم و در مواقعی هم به دلیل مشکلات اینترنتی، تنها صدای معلم خود را دارند.
این روانشناس گفت: علاوه بر اینها، یکسری از محدودیت ها از جمله قطع و وصل شدن اینترنت هنگام امتحانات یا آموزش، عدم تهیه یا دسترسی به وسایل ارتباطی مناسب مثل گوشی هوشمند و لپ تاپ به خاطر فقر اقتصادی، عدم حضور حمایتگر یا والدی که حین آموزش به کودک کمک و راهنمایی بدهد، نداشتن گروه دوستی در مواقعی که کودک دچار ضعف آموزشی است و می تواند از طریق دوستانش مشکلات را حل کند و... زندگی کودکان زیادی را تحت الشعاع قرار داده و همین باعث می شود بسیاری از آنها دچار استرس شده و همین مساله روی انگیزه، آموزش و یادگیری آنها تاثیر بگذارد.
وی اضافه کرد: مجموعه این عوامل به مرور باعث ضعف کودک شده و احساس ناکامی از اینکه نمی تواند از پس مشکلات درسی خود برآید، سبب بی انگیزگی و حس ناتوانی در او می شود و حتی روی هیجاناتش نیز اثر خواهد گذاشت و در ادامه دچار ترس، وحشت زدگی و ناامیدی می شود.
شریفی باستان با اشاره به اینکه با آنلاین شدن فضای آموزشی والدین باید بپذیرند که دغدغه های کودکشان بیشتر شده است، اظهار داشت: در این شرایط دانش آموزان کم سن و سال نیاز به حمایتگر دارند. به همین دلیل والدین یا معلم ها باید تمام حواس کودک را برای آموزش و یادگیری ترغیب کنند. چراکه آنها باید در نظر بگیرند که کودک با دوستانی که می توانند مشوق وی باشند، ارتباط ندارند، محیط و جو اجتماعی مدرسه را تجربه نمی کنند، زنگ تفریح و تجمع در حیاط مدرسه برای تفریح و معاشرت با دوستانشان و فضایی برای انجام فعالیت های درسی اکتشافی و عملی ندارند و همه اینها تاثیرات منفی بر روی آنها می گذارد.
این روانشناس ادامه داد: در این شرایط معلم ها با مواجهه مشکلات دانش آموزان بهتر است با والدین وی ارتباط بگیرند. چراکه والدین می توانند روی کودک خود تاثیرگذار باشند و در مواقعی که کودک احساس ناامیدی و ناتوانی کرد، پدر و مادرها نشان بدهند که در کنار کودک هستند، حمایتش می کنند که مطلب را بهتر یاد بگیرد و قوت قلب فرزند خود باشند تا بتواند با امیدواری آموزش ها را دنبال کند.
شریفی باستان با بیان اینکه قرارگیری کودکان پشت سیستم آنلاین به تنهایی رعب آور است، خاطرنشان کرد: در آموزش مجازی کودک خودش به تنهایی پشت سیستم قرار می گیرد، معلم و همکلاسی هایش کنار وی حضور ندارند و خودش باید به تنهایی همه مراحل آموزش را هماهنگ کند که این ممکن است با حس ترس برای وی همراه باشد.
وی افزود: در اینجا والدین می توانند با گفتن جملاتی مثل اینکه تو تنها نیستی، من کنارت هستم، هر کجا متوجه نشدی کمکت می کنم، نگران نباش و با معلمت ارتباط می گیرم تا بار دیگر به تو آموزش دهد، به کودک خود قوت دهند و ترس و نگرانی را از آنها دور کنند.
حمایت‌ها در کلاس‌های آموزشی تابستانی نیز ادامه یابد
شریفی باستان تاکید کرد: اکنون که فصل تابستان است و کلاس های آموزشی در رشته های مختلف نیز به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت مجازی برگزار می شوند، والدین باید همچنان حامی و همراه کودکان باشند.
وی افزود: هدف از مشارکت دادن کودکان در این کلاس ها مسلما تنها پرکردن اوقات فراغت آنها نیست و بیشتر هدف یاد دادن یک فن یا یک رشته خاص به کودکان است تا استعدادهایشان شکوفا شود و شاید در آینده نیز همین مسیر را ادامه دهند.
شریفی گفت: بنابراین لازم است در این کلاس های آموزشی هم مانند کلاس های درسی و مدرسه ای والدین برای فرزندان خود وقت بگذارند و با حوصله و آرامش آنها را در مسیر یادگیری علوم جدید همراهی کنند.