محمد رضا شکری روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: استفاده بیش از حد از مناطق مرجانی با اهداف گردشگری، فعالیت های اقتصادی و عمرانی، بهره وری غیر اصولی صیادی و گرم شدن دمای زمین از جمله دلایل مرگ و از بین رفتن مرجان ها است که در صورت تداوم روند فعلی باید در انتظار یک فاجعه زیست محیطی در سال های آتی باشیم.
وی اضافه کرد: کشور ما نیز از این نعمت بزرگ بی بهره نیست به طوری که در ۱۸ نقطه از ایران نیز آب سنگ های مرجانی وجود دارد و تا کنون در این مناطق ۷۰ نوع آن گزارش شده که حدود ۱۰ درصد گونه های شناسایی شده در جهان است.
شکری اظهار داشت: تقریبا تمام جزایر ایران در خلیج فارس با آبسنگ های مرجانی محاصره شده که جزایر خارک، خارکو، کیش، لاوان، هندورابی، فارور، بنی فارور، شیدور، تنب بزرگ، تنب کوچک، سیری، لارک، ابوموسی، هنگام، قشم، هرمز، خلیج نای بند، خلیج چابهار از مهمترین مناطق مرجانی ایران است.
دانشیار رشته اکولوژی و حفاظت دریا در دانشگاه شهید بهشتی تهران در خصوص وجود مرجان در کیش نیز یادآور شد: در هفت نقطه این جزیره از شمالغرب تا شمال شرقی آن لکه های مرجانی وجود دارد و با توجه به مزایای این آبسنگ ها می توان گفت که تمام رونق اقتصادی و گردشگری کیش مدیون وجود آنها است.
وی گفت: در بررسی وضعیت مرجان های جزیره کیش نیز مشخص شده آبسنگ های سایت های شرقی به علت وجود کلوپ های غواصی هفت برابر بیشتر از سایر نقاط جزیره مورد بهره برداری قرار گرفته که پیشنهاد شده اعطای مجوز به فعالیت های غواصی و کلوپ ها در این منطقه متوقف شود و بجای آن این فعالیت ها در جنوب جزیره گسترش داشته باشد.
شکری اضافه کرد: سیستم‌های آب شیرین کن سواحل خلیج فارس به دلیل وارد کردن آب شور به دریا، ساخت و سازهای ساحلی، استحصال زمین از دریا و ریزش روغن کشتی‌ها از دیگر دلایل آسیب رسان به مرجان ها است.
وی اظهار داشت: جلوگیری از ایجاد آلودگی های محیطی توسط انسان ها، کاهش تولید زبالهها، ارایه آموزش و خدمات غواصی در سایت های مصنوعی، افزایش سطح آگاهی فعالان مشاغل مرتبط با دریا، راه اندازی مرکز تکثیر و احیای آب سنگ ها از جمله راهکارهای علمی برای احیای مرجان در نقاط مختلف خلیج فارس از جمله جزیره کیش است.
مرجان در ظاهر موجودی جان سخت اما دل نازک است که با کوچکترین استرس تحمیل شده امکان دارد جان خود را از دست بدهد تا با مرگ آن زیستگاه هزاران جانور دریایی به خطر بیفتد و جهان گامی دیگر به فاجعه زیست محیطی نزدیک شود.
این موجود زنده با اسکلتی از جنس کربنات کلسیم بوده که به گفته محققان پیدایش اولین گونه آن بر روی زمین حدود ۵۴۰ میلیون سال پیش در نتیجه ترکیب یک حیوان (توتیا) و یک گیاه تک‌سلولی بوده است.
وابستگی حیات ۲۵ درصد موجودات دریایی، کاهش شدت موج در طوفان های دریایی، شفافیت آب، استفاده های دارویی، گردشگری، رونق ماهیگیری و درآمد سالانه ۱۳۰ هزار تا یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلاری در بخش اقتصاد در هر هکتار از این آب سنگ ها تنها بخشی از مزایای وجود مرجان ها در دریاها است.