به گزارش ایرنا، در حساسیت این بازی همین بس که کامیابی مقابل تیم میزبان و چغر می‌تواند راه را برای صعود به مرحله بعدی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ تسطیح کند و قوت قلب عمیق باشد.
هر چند که صرف حضور در جام‌جهانی نباید تنها آرزوی غایی ما باشد، چرا که در صورت تحقق این آمال، خوف آن می‌رود که دوباره و چندباره از مسیر اصلی دور شویم و بر اهمال‌کاری‌ها سرپوش گذاشته شود.
البته جای این بحث در این مقال نمی‌گنجد اما از این‌ها گذشته حضور در جام‌جهانی بعنوان معظم‌ترین فستیوال دنیای توپ گرد و مستطیل سبز می‌تواند درس‌های گرانبهایی را در پی داشته باشد.
بهرحال، مصاف امشب که در کانون توجهات قرار گرفته، هم برای میزبان و هم برای ما از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است.
اگر از شرایط زمین و گرمای هوا بگذریم باید اقرار کنیم در دیدار اخیر مقابل هنگ‌کنگ، تیم ما هارمونی نداشت و اندیشه‌های آقای اسکوچیچ اسباب رضایت را فراهم نکرد.
شاید هم نبود بازی‌های تدارکاتی مزید بر علت باشد اما امیدواریم با شناختی که از سایه روش‌های خطوط سه‌گانه پیدا کرده و بحرین را بیش از پیش شناخته‌ایم، حس برتری‌جویی را بعنوان مهمترین شاخصه در بازی امشب به منصه ظهور برسانیم.
واقعیت این است که کادرفنی ما از بضاعت و پتانسیل قابلی بهره‌مند است و ناگفته پیداست اگر در چینش و تفکرات خود بخوبی کوچینگ کند، توانایی آن‌را داریم که در پرتو انسجام تاکتیکی تیرمان را به هدف بنشانیم.
هوش و نبوغ سرشار قلی‌زاده‌ها، قائدی‌ها، آزمون‌ها، ترابی‌ها، طارمی‌ها و ... برگ برنده است، منوط به اینکه با فراست تمام‌قد بتوانیم از این مهره‌های محوری، بخوبی بازی بگیریم.
از این‌ها گذشته باید این مهم را ملکه ذهن کنیم که بحرین تیمی است مرموز، اعصاب‌خردکن و فرصت‌طلب که بی‌گدار به آب نمی‌زند و بطور یقین کوچکترین غفلت برایمان سم مهلکی خواهد بود.
بهر شکل، امید است که قطار تیم ملی ما بر ریل خودباوری حرکت کند و اسکوچیچ و آسیستان‌های جوانش در سایه اندیشه‌های کارساز خود بتوانند حربه‌های آقای «هلیو سوسا» سرمربی پرتغالی بحرین را نقش برآب کنند و در نهایت ردای موفقیت را بر قامت بچه‌ها بدوزند.
و پاراگراف پایانی: فرق بین باختن و ساختن یک کلمه است: «خواستن»