اخیرا کلیپ هایی در فضای مجازی منتشر شده که در آنها نشان داده می شود اجسام فلزی به بدن افرادی که واکسن کرونا تزریق کرده اند، می چسبند. این مساله نگرانی هایی را در بین عموم ایجاد کرده است.
البته همه پزشکانی که در مورد این مساله اظهارنظر کرده اند، این مساله را رد کرده اند. دکتر حمید مباشری، استاد تمام بیوفیزیک و مسئول کارگروه شناسایی و مبارزه بیوفیزیکی با ویروس کرونای کنسرسیوم دانشگاهی همکاری های مشترک مقابله با کووید ۱۹ ایران متشکل از اعضای هیات علمی دانشگاه های تهران، علوم پزشکی تهران، علوم پزشکی ایران و علوم پزشکی شهید بهشتی نیز یکی از صاحب نظران این حوزه است که این موضوع را قویا رد می کند.
وی روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا در این خصوص توضیح داد: تاکنون هیچگونه دلیل منطقی و مستندات علمی مبنی بر ایجاد میدان مغناطیسی در بدن بر اثر تزریق واکسن کرونا یا ابتلا به ویروس گزارش نشده است.
مباشری تاکید کرد: با توجه به داده‌های علمی، قلب توانایی ایجاد میدان مغناطیسی برای چسبندگی فلزاتی به سنگینی قاشق به بدن را ندارد و به نظر می‌رسد تصاویر منتشرشده در نتیجه نوعی چسبندگی شیمیایی از طریق سطح پوست باشد.
وی افزود: هیچ روش آزمایشگاهی تاکنون ثابت نکرده که میدان مغناطیسی در بدن افراد بر اثر تزریق واکسن کرونا یا ابتلا به وجود آمده باشد. همچنین ایجاد میدان مغناطیسی در بدن بر اثر تزریق واکسن، دارای اثبات علمی نیست و اساتید رشته های فیزیک و مهندسی مواد این موضوع را رد کرده اند.
مباشری گفت: وجود کثرت ملکول ها و اتم های باردار متحرک در بدن، شرایط الکتریکی و مغناطیسی ویژه ای در بستر قطبی و الکتریکی آب بدن ایجاد می کند و اکنون محققان با پیشرفت تکنولوژی و ساخت سوپررساناهای مغناطیسی کوانتومی (SQUID)، توانسته اند میدان های مغناطیسی متمرکز ذاتی و بسیار ضعیف اما قابل تشخیص ناشی از فعالیت آنها، برای مثال با شدت ۱۰-۱/۰ میکروتسلا در قلب و چند آتاتسلا در مغز را شناسایی کنند.
وی افزود: تاکنون گزارش مستندی از ایجاد میدان مغناطیسی، متعاقب ابتلا به ویروس یا تزریق واکسن منتشر نشده است، همچنین شدت میدان مغناطیسی لازم برای نگه داشتن اجسام با وزن قاشق درحد چند صد میلی تسلا باید باشد که ایجاد آن توسط ارگان های بدن بسیار مشکل است.
مباشری اظهار داشت: با توجه به داده ها، قلب توانایی ایجاد میدان مغناطیسی برای چسبندگی فلزاتی به سنگینی قاشق به بدن را ندارد و به نظر می رسد تصاویر منتشرشده از چسبندگی‌ها در نتیجه نوعی چسبندگی شیمیایی از طریق سطح پوست باشد.
وی ادامه داد: با توجه به نظرات جمع کثیری از محققان، عامل اصلی نگهداری فلزات روی بدن فقط چسبندگی پوست ایشان است و احتمالا ترکیبات شیمیایی، چسبندگی خاصی در پوست ایشان ایجاد کرده که علاوه بر قاشق امکان جذب قطعات شیشه، سرامیک و حتی پلاستیک را نیز می دهد و لذا موضوع مغناطیسی بودن بدن در این موارد منتقی است.
مباشری اظهار داشت: مغناطیسی بودن بدن با پاشیدن قدری آرد روی پوست محل جذب قابل رد یا تایید است. شاید بهترین روش برای افراد علاقمند به شناسایی پدیده مغناطیسی بودن بدن، نزدیک کردن بخشی از بدن به صورت افقی به گرده یا براده آهن باشد تا در صورت جذب عمودی آن از یک فاصله نزدیک در مقابل جاذبه زمین از وجود بیومغناطیس در شخص مطمئن شوند.
وی افزود: علاوه بر این، با توجه به قطب نماهای مغناطیسی تعبیه شده در اکثر گوشی های موبایل، می توانند با نصب آپ های مختلف با عناوین گوس متر یا تسلامتر (میدان سنج) گوشی تلفن همراه خود را به یک دستگاه شناسایی میدان مغناطیسی تبدیل کرده و عملا امکان شناسایی میدان مغناطیسی در بدن خود یا بستگان با استفاده از گوشی را فراهم سازند.
مباشری گفت: پروتئین های خاصی نظیر فریتین در بدن وجود دارند که ضمن امکان اکسید کردن آهن دو ظرفیتی و تبدیل آن به آهن سه ظرفیتی، توانایی نگهداری تا ۴۵۰۰ اتم آهن را به صورت فری هیدرات در خود دارند. این پروتئین ها به صورتی گسترده در داخل سلول ها و فضای بین سلولی پراکنده شده اند اما توزیع ناهمگون اتم های اکسید آهن در آنها، ویژگی ضدمغناطیس در آنها ایجاد کرده است.
وی افزود: در موارد سنتزشده می توانند با ایجاد آرایش صحیح اتم ها، آنها را به صورت سوپر پارامغناطیس درآورند، اما اینکه تجمع توده های زیاد آنها در یک محل و ایجاد یک کانون مغناطیسی قوی ناپایدار امکان پذیر است یا خیر جای بحث و بررسی دارد و اگر اتفاق افتاده باشد و دوام کافی داشته باشد، با روش های فوق قابل شناسایی است. در عین حال استفاده از این کمپلکس ها باعث افزایش قدرت تشخیص (MRI) در جهت شناسایی بیان ژن ها و تمایز سلولی شده است.
مباشری ادامه داد: با شیوع ویروس کرونا از چین و بروز پاندمی کوید-۱۹، محققان امکان بیان و ساخت این پروتئین را به مراه پروتئین اسپایک ویروس در سلول های موش فراهم ساخته و از آن به عنوان نانوذرات خود تجمعی حامل پروتئین اسپایک ویروس با راندمان بالا و مناسب برای تولید واکسن بهره گرفته اند. متعاقبا، کمپلکس نانوذرات حاصل را به موش تزریق کرده و برای بررسی ایجاد ایمنی در موش از آن استفاده کردند که نتایج خوبی به دست داد.
وی ادامه داد: موضوع بیومغناطیس پدیده جدیدی نیست و حتی قبل از کرونا گزارشاتی از حدود ۴۰ نفر در سنین و جنسیت های مختلف در دنیا و دو مورد هم در ایران، که جذب فلزات به بدن خود را با بیومغناطیس مرتبط ساخته اند، در حال بررسی است.
مباشری افزود: اثر میدان مغناطیسی بر رفتار سلول ها و گاها تمایز آنها با وجود فقدان پروتئین های مغناطیسی در سلول های مورد آزمایش، از طریق تحقیقات بیوفیزیکی در جهت بهره گیری از میدان های مغناطیسی برای ترمیم نخاع در سطح سلولی و ملکولی در آزمایشگاه شناسایی شده و حکایت از عملکرد احتمالی پدیده های کوانتومی دارد.
وی ادامه داد: از نظر تئوری الکترولیت های بدن هم اگر به طور شاخص و هدفمند تغییر کنند، می توانند شدت میدان را افزایش دهد اما با توجه به اطلاعات موجود از واکسن ها نحوه اثر و مکانیسم احتمالی تاثیر آنها در ایجاد میدان مغناطیسی معلوم نبوده و لذا متاسفانه قابل بحث نیست.
مباشری بیان داشت: هرچند در واکسن ها از جمله کرونا نانو پارتوکل ها استفاده می شود، ولی بدون داشتن اطلاعات کامل از کم و کیف واکسن ها، که بعضا بخاطر حقوق مالکیت معنوی به طور کامل معلوم و آشکار نیستند، نمی توان در مورد مکانیسم های مطرح و توانمندی آنها در ایجاد میدان مغناطیسی در بدن اظهارنظر کرد.
وی افزود: سیستم های زنده در تمام موجودات فوق العاده پیچیده اند و بررسی عملکرد و ساختار سامانه های زیستی نظیر میکروارگانیسم های ویروسی، میکروبی در داخل و خارج از بدن کاری بس دقیق و حساس است و نیازمند زیرساخت های دقیق، پیشرفته، جامع، کامل، کارآمد و ایمن است.
مباشری گفت: در این بین تاسیس آزمایشگاه های سطح ایمنی زیستی کلاس۳ (BSL۳) که کماکان کشور از آن بی بهره بوده فوق العاده ضروری است. وجود این آزمایشگاه ها، در کنار آزمایشگاه های مکمل بیوفیزیکی، بیوشیمی، بیوانفورماتیک و فیزیولوژی، تجهیزات و غیره در قالب مجتع بین المللی تحقیقات میکروارگانیسم ایران که کنسرسیوم دانشگاهی کووید-۱۹ با نهایت تلاش به دنبال ایجاد آن است، عملا امکان بررسی جامع و کامل پدیده های شناسایی ویروس، واکسن، بیومغناطیس، بیوالکترومغناطیس، بیورزونانس، بیوامپدانس و غیره را که رویکردهای نوین جهانی مطرح در تضمین سلامت کشور در زمینه های مرتبط در پزشکی، کشاورزی، دامپروری و محیط زیست است و با امکانات موجود امکان بررسی و توصیف کامل آنها وجود ندارد، فراهم خواهد ساخت.