به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی اسکرین رنت (Screen Rant)، کوئنتین تارانتینو فیلمساز ۵۸ ساله آمریکایی اولین بار در سال ۱۹۹۲ با فیلم سگ‌های انباری به عرصه کارگردانی قدم گذاشت. اگرچه این فیلم با تحسین منتقدان روبه‌رو شد اما این دومین فیلم تارانتینو یعنی داستان عامه پسند (۱۹۹۴) بود که وی را به یکی از چهره‌های محبوب سینمای مستقل بدل کرد و در مسیر تبدیل به یکی از بزرگترین کارگردانان جهان قرار داد.
با گذشت ۲۷ سال از آن روز، تارانتینو همچنان یکی از معدود کارگردان‌هایی است که نامش به تنهایی می‌تواند اقبال یک فیلم را در گیشه تضمین کند. این ادعا در سال ۲۰۱۹ با اکران موفقیت‌آمیز فیلم روزی روزگاری در هالیوود بار دیگر اثبات شد. پس از موفقیت فیلمی که تارانتینو از دوران طلایی هالیوود در دهه ۱۹۶۰ جلوی دوربین برد، طرفدارانش درباره فیلم بعدی این کارگردان که دهمین فیلم در کارنامه فیلمسازی او خواهد بود، شروع به گمانه‌زنی کردند. علت کنجکاوی و هیجان بالای سینمادوستان درباره این فیلم آن است که تارانتینو از مدت‌ها قبل اعلام کرده بود پس از ساخت دهمین فیلمش خود را بازنشسته می‌کند تا برخلاف بسیاری از کارگردانانی که روزی بزرگ بودند، در اوج با سینما خداحافظی کند.
این فیلمساز آمریکایی به تازگی در پادکست Pure Cinema بار دیگر تاکید کرد می‌خواهد قبل از ساخت یک فیلم بد به فعالیت حرفه‌ای خود پایان دهد و در اظهاراتی که طرفدارانش را حسابی مایوس کرد گفت احتمال دارد هیچوقت دهمین فیلمی که وعده داده بود را نسازد.
آخرین فیلم اکثر کارگردانان افتضاح است. این باعث شده به این فکر بیفتم که شاید بهتر باشد دیگر فیلم جدیدی نسازم چون واقعا راضی هستم کارم را با روزی روزگاری در هالیوود تمام کنم.
تارانتینو ادامه داد:
معمولا بدترین فیلم بیشتر کارگردانان، آخرین فیلم آنهاست. این مسئله در مورد اکثر کارگردانان دوران طلایی هالیوود که آخرین فیلمشان را در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ ساختند، صادق بود و در مورد کارگردانان دوران هالیوود نو که آخرین فیلمشان را در اواخر دهه ۸۰ و دهه ۹۰ ساختند نیز صدق می‌کند.
کارگردان فیلم‌های موفقی چون بیل را بکش، هشت نفرت انگیز و حرام‌زاده‌های لعنتی، از آرتور پن کارگردان بانی و کلاید (۱۹۶۷) به عنوان یک نمونه مشخص از فیلمسازی که بیش از آنچه لازم بود فعالیتش را ادامه داد، اشاره کرد و گفت: این حقیقت که آخرین فیلم آرتور پن، پن و تلر کشته شدند (۱۹۸۹ ) بود، استعاره از آن است که فیلم آخر بیشتر کارگردانان دوران هالیوود نو تا چه اندازه افتضاح بود.
تارانتینو پیش‌تر نیز گفته بود تصمیم دارد از اواخر دهه ۵۰ سالگی، به جای این که کارگردان باشد و خانواده‌اش را برای فیلمبرداری همراه خود از این نقطه جهان به آن نقطه بکشاند، یک همسر و پدر نمونه باشد و باقی عمرش را به نویسندگی اختصاص دهد. با توجه به استقبالی که از روزی روزگاری در هالیوود شد، خداحافظی با این فیلم برای تارانتینو، خداحافظی در اوج است.
روزی روزگاری در هالیوود نامزدی در ده شاخه جوایز اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین فیلمنامه را در کارنامه خود دارد. بازی لئوناردو دی‌کاپریو در نقش دالتون در شاخه بهترین بازیگر مرد تحسین هیات داوران را برانگیخت و برد پیت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از آن خود کرد. موفقیت روزی روزگاری در هالیوود به حدی بود که چندی پیش خبر آمد تارانتینو با انتشارات هارپرکالینز قرار داد امضا کرده و قرار است کتابی با اقتباس از این فیلم تالیف کند. این کتاب به عنوان نخستین اثر داستانی تارانتینو، تابستان امسال منتشر خواهد شد.
با این حال تارانتینو معمولا درباره برنامه‌ها و پروژه‌هایش بلند فکر می‌کند بنابراین اگر پس از اعلام خبر بازنشستگی به یکباره در چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای از اکران فیلم جدیدش خبر داد، شوکه نشوید.