به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، بنیتو موسولینی از سیاستمداران ایتالیا بود که از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۴۵ میلادی به دیکتاتور فاشیست این کشور تبدیل شد. وی که در ابتدا یک سوسیالیست انقلابی بود، در سال ۱۹۱۹ مکتب فاشیسم را بنیانگذاری کرد، در سال ۱۹۲۵ پس از بین بردن نهادهای دموکراتیک قدرت را در ایتالیا به دست گرفت و به یکی از بدنام‌ترین دیکتاتورهای قرن بیستم تبدیل شد. موسولینی با تمرکز بر دستیابی بر اهداف سیاسی، ضمن سانسور اخبار و مطبوعات، به کمک گروهی مسلح موسوم به پیراهن سیاهان مخالفانش را شناسایی و سرکوب می‌کرد. موسولینی که بین مردم ایتالیا به دوچه یا رهبر و پیشوا معروف بود، در جریان جنگ جهانی دوم با آدولف هیتلر دیکتاتور آلمان متحد شد و قدرت خود را به او گره زد. وی در سال ۱۹۴۵ به فاصله مدت کوتاهی پس از تسلیم نیروهای آلمانی در ایتالیا، تیرباران شد.
یکی از ویژگی‌های بارز این دیکتاتور بزرگ وجود داشت، میل بی‌نهایت او به خشونت بود. موسولینی جوان در ۱۰ سالگی به دلیل چاقو زدن به یکی از همکلاسی‌هایش از اولین مدرسه شبانه‌روزی خود اخراج شد. او در چهارده سالگی روی یک دانش‌آموز دیگر چاقو کشید اما این بار فقط از مدرسه تعلیق شد. بیشتر دوران کودکی موسیولینی به سفر در سوئیس، آشنایی با حزب سوسیالیست این کشور و برخورد با پلیس گذشت. وی در سال ۱۹۰۹ به امپراطوری اتریش-مجارستان مهاجرت کرد تا دبیر یک روزنامه سوسیالیستی شود اما به اتهام نقض قوانین آزادی مطبوعات، به ایتالیا بازگردانده شد. موسولینی در سال ۱۹۱۰ دبیر یک روزنامه سوسیالیستی دیگر شد اما دیری نگذشت که ۶ ماه به دلیل تحریک به خشونت را در زندان گذراند. وی در سال ۱۹۱۴ از حزب سوسیالیست جدا شد، روزنامه خودش را باز کرد و وقتی ایتالیا ناآرام شده بود، پیروانش را به خشونت دعوت می‌کرد. خشونت طلبی و عقاید فاشیستی موسولینی با گذشت تمام این سال‌ها همچنان طرفدار و مخالفان سرسخت خودش را دارد؛ این دو گروه به تازگی بار دیگر بر سر مسئله بازگشایی سردابه موسولینی روبه‌روی یکدیگر قرار گرفتند.
به گزارش روزنامه هنر چاپ لندن، سردابه خانوادگی موسولینی در وارنانو دی کوستا ماه گذشته پس از چهار سال ترمیم و بازسازی، بازگشایی شد. جنگ لفظی که بین نوادگان این دیکتاتور سابق در این باره به راه افتاده، اختلاف و دودستگی آنها درباره سرنوشت این سردابه را افشا کرد و بار دیگر بحث و اختلاف نظرهای قدیمی درباره این که آیا اصلا بازدید از این سردابه باید مجاز باشد یا نه را در محافل عمومی ایتالیا به راه انداخت.
این سردابه که در زادگاه موسولینی در شهر پرداپیو در شمال ایتالیا قرار دارد، از سال ۱۹۵۷ میلادی میزبان بقایای جسد این دیکتاتور شد همچنین آرامگاه ۱۳ نفر از اعضای خاندان او نیز هست. براساس گزارش رسانه‌های محلی، جمع کثیری از بازدیدکنندگان در مراسم بازگشایی سردابه مذکور که در روز ۲۳ مه (۲ خرداد ۱۴۰۰) با نظارت اورسلا و ویتوریا موسولینی، نوادگان دیکتاتور ایتالیا، برگزار شد، شرکت کردند. از چهار سال پیش که پروژه ۱۰۰ هزار یورویی بازسازی این سردابه آغاز شد تاکنون هرازگاهی امکان بازدید از آن وجود داشت اما از حالا هر روزه اجازه بازدید به علاقه‌مندان داده می‌شود.
سردابه موسولینی این روزها به مکانی مقدس و مهم برای نئوفاشیست‌ها تبدیل شده است که معمولا با لباس سیاه و کلاه منگوله‌دار محبوب موسولینی برای بازدید از آن گرد هم می‌آیند. قبل از این که این سردابه در سال ۲۰۱۷ تعطیل شود، تعداد بازدیدکنندگان سالانه آن به ۱۰۰ هزار نفر می‌رسید.
نوادگان موسولینی درباره بازگشایی این سردابه اتفاق نظر نداشتند. ماجرا از آنجا شروع شد که اورسلا و ویتوریا اعلام کردند درهای این سردابه در تاریخ ۲۰ مه (۳۰ اردیبهشت) به روی بازدیدکنندگان باز می‌شود اما راشل موسولینی دیگر نواده آقای دیکتاتور که از اعضای حزب دست برادران ایتالیاست چند روز بعد در حساب کاربری خود در فیسبوک این گزارش‌ها را بی اساس خواند و در این پست که با امضای خانواده موسولینی تمام می‌شد اعلام کرد این محوطه تعطیل می‌ماند. با وجود این، اورسلا و ویتوریا تصمیم گرفتند طبق برنامه اعلام شده عمل کنند، اما وقتی به محل سردابه مراجعه کردند متوجه شدند کسی قفل در را عوض کرده است. این دو خواهر در تاریخ ۲۲ مه (۱ خرداد) به همراه یک قفل ساز و ماموران پلیس ایتالیا در محل حاضر شدند و در را به زور باز کردند.
سردابه مذکور از مدت‌ها قبل محل مناقشات و اختلافات سیاسی است. در یک سر طیف فعالان چپگرا هستند که در سال ۱۹۷۱ میلادی با مواد منفجره پلاستیکی ورودی این سردابه را منفجر کردند و طی پنج سال پس از این حادثه، اشیایی چون کلاه های نظامی و کوزه درداری که حاوی تکه هایی از مغز موسولینی بود از این سردابه به سرقت رفت. در سوی دیگر سازمان اتحاد ملی ایتالیا است که بودجه بازسازی های اخیر این سردابه را تامین کرد، این سازمان در تارنمای خود ماموریتش را حفاظت از میراث سیاسی تاریخ حزب راست ایتالیا عنوان کرده است.
روبرتو کانالی شهردار دست راستی پرداپیو استدلال می‌کند این سردابه باعث جذب گردشگر به شهر می‌شود اما ژان فرانکو میرو گوری رئیس انجمن ضدفاشیست/ ANPI نسبت به تبدیل این محوطه تاریخی به مکانی مقدس برای طرفداران فاشیسم هشدار داده است.
وی در گفت‌وگو با روزنامه لا ریپابلیکای ایتالیا گفت: صحبت از یک دیکتاتور نژادپرست است که پای ایتالیا را به یک جنگ باز کرد و ده ها هزار ایتالیایی را به کشتن داد.