به گزارش ایرنا، مرحله دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و جام ملت‌های ۲۰۲۳ چین در حالی به اتمام رسید که تیم ملی فوتبال ایران موفق شد با ۱۸ امتیاز و در قامت تیم صدرنشین گروه C هم صعودش به جام ملت‌های آسیا را قطعی کند و هم راهی دور نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر شود.
این صدرنشینی در شرایطی به دست آمد که تیم در دور رفت به جز پیروزی مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج، در ۲ بازی دیگرش مقابل عراق و بحرین شکست را پذیرا شده بود و نیاز به چهار پیروزی داشت. شرایط کرونایی هم AFC را بر آن داشت تا مسابقات دور برگشت را در کشور بحرین برگزار کند. با این وجود ایران هر چهار بازی خود را با پیروزی پشت سر گذاشت و بدون اما و اگر راهی دور نهایی شد.
هدایت تیم ملی ایران در دور برگشت به عهده «دراگان اسکوچیچِ» ۵۱ ساله و کروات بود. او کاری را انجام داد که «مارک ویلموتس» به عنوان سرمربی اسبق تیم ملی بلژیک موفق به انجامش نشده بود. حالا قرارداد دراگان با فدراسیون فوتبال به اتمام رسیده است و صحبتی که خیلی زود به تِرِند مباحث تبدیل شده این است که اسکوچیچ بماند یا خیر.
رسیدن به رکورد اوفارل
بعد از پایان بازی با عراق، دراگان اسکوچیچ رو به دوربین‌ها عدد هفت را نشان داد. او موفق شد در هفت دیداری که هدایت تیم ملی ایران را در دست دارد به هفت پیروزی برسد و به رکورد «فرانک اوفارل» ایرلندی برسد. سرمربی ایرلندی‌ای که توانسته بود در هفت مسابقه نخستش در قامت سرمربی تیم ملی ایران به هفت برد دست پیدا کند و حالا اسکوچیچ هم در کنارش قرار گرفت تا شاهد بهترین شروع در بین تمام سرمربیان تاریخ تیم ملی باشیم. تیم اسکو در این هفت دیدار ۲۴ گل زد و تنها ۲ گل دریافت کرد.
اولین برد مقابل بحرین
هیچ زمانی موفق به شکست بحرین در خاک این کشور نشده بودیم و چهار باخت و ۲ تساوی عایدمان شده بود. نه بلاژویچ، نه برانکو، نه قطبی، نه دایی و کارلوس کی‌روش نتوانسته بودند قرمزپوشان را در منامه از پیش رو بردارند، ولی تیم تحت هدایت اسکوچیچ نه تنها بحرینِ آماده را شکست داد بلکه موفق شد با اقتدار و با سه گل به این مهم دست پیدا کند.
شکست عراق بعد از ۱۰ سال و پنج ماه
بعد از جام ملت‌های ۲۰۱۱ هیچوقت در هیچ یکی از سه دیدار رسمی که مقابل عراق داشتیم نتوانستیم این تیم را شکست دهیم و ۲ باخت و یک تساوی ماحصل تلاشمان بود. در این مرحله در شرایطی به مصاف عراق رفتیم که باید برای صدرنشینی به پیروزی می‌رسیدیم و موفق شدیم با یک گل تیم «سرچکو کاتانتس» را از پیش رو برداریم. این نخستین باخت عراق بعد از ۱۹ بازی یا به عبارتی پس از حدود ۲ سال بود که به دست آمد.
آرامش و اتحاد در تیم
تیم ملی فوتبال ایران پُر است از بازیکنان باکیفیت و ستاره‌هایی که در باشگاه‌های خود مهره‌های تاثیرگذاری هستند. یکی از دردسرهای اسکوچیچ انتخاب ۱۱ بازیکن اصلی بود. طبیعتا قرار نگرفتن خیلی از بازیکنان در ترکیب اصلی ممکن است به کامشان تلخ بیاید و آنها را ناراحت و یا معترض کند. ولی در اردوی تیم ملی و بر خلاف تصوری که از اسکوچیچ می‌رفت شاهد اعتراض و یا ۲ دستگی و مسائلی از این دست نبودیم. تیم به متحدترین شکل ممکن بازی به بازی پیش رفت و حتی آنها که به میدان نرفتند و یا کم بازی کردند نیز مانند نفرات فیکس خوشحال بودند و از شرایط رضایت داشتند. این نشان از اتحادی بود که در تیم ملی به وجود آمده بود.
دلیلی قانع‌کننده برای نکردن را بگویید
همانطور که پیش‌تر ذکر شد قرارداد اسکوچیچ با فدراسیون فوتبال به اتمام رسید. سوالی که به وجود می‌آید این است که دلیل ما برای تمدید نکردن با او چه خواهد بود؟ بدست نیامدن نتیجه مورد نظر؟ عملکرد نه چندان خوب در بازی‌های حساس مقابل بحرین و عراق؟ با چه منطق و دلیلی می‌خواهیم به همکاری با کسی که صد درصد بازی‌هایش را برده و ۲ حریف سرسخت همیشگی را به راحتی شکست داده پایان دهیم؟ خواهشا دلیل قانع‌کننده برای اتمام همکاری با دراگان بگویید؟
هزینه نه چندان زیاد بعد از ماجرای ویلموتس
«دراگان اسکوچیچ» در کنار مسائل فنی و آشنایی با فوتبال ایران و آسیا، از لحاظ مالی هم سرمربی به صرفه‌ای برای فوتبال ایران است و برای پیدا کردن جانشین او می‌بایست هزینه بسیار بیشتری را متحمل شویم. در شرایطی که فدراسیون فوتبال درگیر بدهی میلیاردی و سرسام‌آور «مارک ویلموتس» است؛ استخدام یک سرمربی گرانقیمت دیگر تصمیم درست و به صلاحی می‌تواند باشد؟
نگاهی به تقویم بیندازید؛ تا ۱۱ شهریور زمانی نمانده است
نکته بعدی این است که طبق تقویم اعلامی توسط AFC، مرحله بعدی مسابقات که دور نهایی هم به شمار می‌رود از ۱۱ شهریور آغاز می‌شود و تا نهم فروردین سال بعد ادامه دارد. یعنی از امروز ۷۹ روز تا بازی نخست ما در دور سوم زمان باقیست. حضور سرمربی جدید و آشنا شدن با شرایط و همچنین فوتبال و بازیکنان تیم ملی نیاز به زمان دارد. همان سرمربی احتیاج به اردو و بازی دوستانه دارد. آیا در این زمان کم و در این شرایط می‌توان به چنین نامی رسید؟ همه این‌ها در حالی است که شخص مورد نظر خیلی سریع پروسه استخدامش طی شود و زمانبر نشود. در دور سوم انتخابی جام جهانی با هنگ‌کنگ و کامبوج طرف نیستیم. در آن مرحله اولین شکست ممکن است به قیمت از دست رفتن جام جهانی باشد. پس جای آزمون و خطا نیست.
گزینه پیشنهادی‌تان کیست؟
و سوال آخر. حتی اگر همه موارد بالا را هم نادیده بگیریم؛ این سوال به وجود می‌آید که چه سرمربی‌ای مدنظر شماست؟ چه کسی هدایت تیم ملی را به عهده بگیرد؟ آیا باید بازهم به سراغ صف زیدان، کونته و... برویم و زمان را از دست بدهیم؟
«دراگان اسکوچیچ» بر خلاف انتظار و پیش‌بینی‌ها عملکردی بسیار خوب در تیم ملی ایران داشت. او موفق شد بدون دردسر تیم ملی را از شرایطی پرفشار خارج کند و بدون استرس به مرحله سوم برسد. اتفاقی که حتی برانکو در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ و در شرایطی مشابه موفق به انجامش نشده بود و ۲ پیروزی مقابل اردن و قطر در سخت‌ترین حالت ممکن و در دقایق پایانی به دست آمد. دراگان به همه اثبات کرد شایستگی نشستن روی نیمکت تیم ملی را دارد و لایق احترام بیشتری است. باید دید در عمل چه اتفاقی رخ می‌دهد. او با ۱۰۰ درصد پیروزی از سمتش کنار گذاشته می‌شود یا به کارش ادامه خواهد داد.