علی اصغر جلالی روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا ابراز داشت: تغییر کاربری اراضی غیر اصولی سهم ۰.۱۵درصدی،بوته‌کنی سهم ۰.۲۴ درصدی ، افت سطح سفره آب‌های زیر زمینی سهم ۳.۰۷درصدی و عدم مدیریت صحیح اراضی سهم ۰.۱۴ درصدی در بیابانزایی در استان سمنان دارند.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ادامه داد: اقلیم، شرایط ژئومرفولوژیکی و محدودیت‌های کمی و کیفی منابع آب و خاک از جمله عوامل طبیعی بیابانزایی در استان سمنان هستند.
وی اضافه کرد: اقلیم سهم ۵۸ درصدی، شرایط ژئومرفولوژیکی سهم ۶.۲ درصدی و محدودیت‌های کمی و کیفی منابع آب و خاک سهم ۱۷ درصدی در بیابانزایی استان سمنان دارند.
جلالی تصریح کرد: نابودی پوشش گیاهی و منابع تولید علوفه، افزایش رواناب سطحی و خطر سیل، شور شدن اراضی و کاهش حاصلخیزی خاک و تولید مزارع تحت تاثیر گردو غبار، فرسایش بادی و افزایش گرد و غبار در سطح منطقه و نابودی منابع آب و افت سطح آب زیر زمینی از جمله پیامدهای بیابانزایی است.
وی بیان کرد: تخریب و ایجاد خطر در خطوط مواصلاتی، نابودی حیات وحش و زوال محیط زیست و افزایش بیماریهای مانند بیماریهای تنفسی در اثر گرد و غبار حاصل از فرسایش بادی از دیگر پیامدهای بیابانزایی است.
وی یادآور شد: سال گذشته از محل صندوق توسعه ملی و درآمد عمومی حدود ۷۰ میلیارد ریال اعتبار برای عملیات اجرایی مقابله با بیابانزایی، گرد و غبار و فرسایش بادی در استان سمنان مصوب شد که با تخصیص اعتبارعملیات اجرایی بیابانزدایی در هفت شهرستان استان سمنان انجام شد.
جلالی اظهار داشت: آبیاری نهالکاری‌های سال‌های گذشته در وسعت چهار هزار و۵۰۰ هکتار، مدیریت رواناب همراه با عملیات زیستی در وسعت یکهزار و ۲۰۰ هکتار، مدیریت جنگل‌های دست کاشت بیابانی در وسعت یکهزار و ۳۲۵ هکتار از جمله اقدامات بیابانزدایی در سال گذشته است.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان گفت: احداث بادشکن غیرزنده بر روی تپه های ماسه ای به وسعت ۴۰ کیلومتر و اجرایعملیات قرق و مدیریت چرا در وسعت هفت هزار و ۴۰۰ هکتار از دیگر اقدامات بیابانزدایی در استان در سال گذشته است.
از ۹.۷ میلیون هکتار وسعت استان سمنان، ۵۵ درصد نواحی بیابانی و خشک، ۳۸.۵ درصد مرتع، ۲ درصد اراضی کشاورزی و ۳.۶ درصد جنگل است.