به گزارش ایرنا به نقل از نور نیوز،انتخابات ۱۴۰۰ در حالی برگزار شد که دشمنان علاوه بر تحمیل سنگین‌ترین رژیم‌های تحریمی و فشارهای اقتصادی با بهره‌گیری از حدود ۲۰۰ شبکه رادیو و تلویزیونی معاند و هزاران حساب مجازی در شبکه‌های اجتماعی پروژه تحریم انتخابات را سامان‌دهی و اجرا کردند.با این حال و با وجود مشکلاتی چون همه‌گیری کرونا، گلایه‌های معیشتی و اقتصادی و اثرات نامطلوب تحریم‌ها، مردم با حضور نزدیک به ۵۰ درصدی در انتخاباتی که میانگین ادوار گذشته آن عددی حدود ۶۵ درصد بوده، مشارکت پرشور و معناداری را رقم زدند.
گرچه طی دو روز گذشته رسانه‌های معاند به کمک برخی جریان‌های داخلی با مانور ویژه بر روی درصد آرای باطله در پی القای عدم مشروعیت سیاسی نظام هستند، اما شواهد نشان از آن دارد که این کاهش حضور الزاما معنای سیاسی نداشته و عوامل دیگر از جمله اقتصادی موثرتر بوده‌اند.
ناگفته پیداست که آراء باطله به معنای عدم پذیرش نظام سیاسی حاکم بر کشور نیست که اگر چنین بود فرد رای دهنده اساسا در انتخابات شرکت نمی‌کرد، لذا مشخص است که اتفاقا این آراء معنایی از جنس اعتراض به اوضاع اقتصادی و شیوه مدیریت اجرایی در چارچوب نظام دارد و حاضر به ساختارشکنی و عدم پذیرش اصل نظام سیاسی نیست.
از سوی دیگر باید توجه داشت که این سطح از مشارکت آن هم با وجود حجم گسترده تبلیغات منفی دشمنان، فشار و تحریم اقتصادی، همه‌گیری کرونا، باز گذاشتن دست تروریست‌ها برای حمله به شهروندان ایرانی رای دهنده در کشورهای دیگر به ویژه در اروپای مدعی حقوق بشر، اجازه ندادن به برگزاری انتخابات در کشورهایی چون کانادا و... نمونه‌ای در دنیا ندارد.
بر این اساس؛ طعنه رسانه‌های وابسته به نظام‌های سلطنتی و یا دیکتاتورهای متحجری که مردمانشان مجبور به تحمل منویات عقب مانده ملکه یا پادشاه خود هستند، طنز تلخی است که باید در تاریخ ثبت شود.
آنچه مسلم است اینکه؛ فرآیند مترقی مردم‌سالاری دینی در ایران و برگزاری امن و سالم انتخابات در چنین شرایطی، بسیاری از جمله مستاجرین کاخ سیاه، صهیونیست‌های مستاصل، استعمارگران پیر و فرتوت و عمال بی‌اراده عرب آنان در منطقه و روسیاهان منافق و سلطنت‌طلب را عصبی کرده است.
خلق این حماسه غرور آفرین همان اتفاق بزرگی بود که دشمنان نگران وقوعش بودند، چه، نه تنها شکست فشار و تحریم و پیروزی مقاومت و ایستادگی در برابر قلدری و زیاده‌خواهی غرب و عمالش را اثبات کرد بلکه این پیام را به ملت‌های زیر ستم جهان داد که با امید به نصرت الهی و اتکاء به ظرفیت‌های داخلی می‌توان روی پای خود ایستاد و در برابر زورگویان سر خم نکرد.