وقتی به جام جهانی ۲۰۱۸ نرسیدند و در پلی‌آف مقابل سوئدِ یان اندرسون دست‌ها را بالا بردند، اوضاع بسیار ناامیدکننده بود؛ تیمی بدون هدف و پا به سن گذاشته که توانایی خلق یک موقعیت جدی را هم نداشت. تیمی که سرمربی‌اش یک ناکام‌زاده بود؛ جان پیرو ونتورا.
آنها جام جهانی را حتی از تلویزیون هم ندیدند چرا که معتقد بودند "No Italy no party". در نبود ایتالیا جام جهانی در حد پیتزایی بود بدون پنیر؛ همین‌قدر بی‌مزه و ناموزون. ضربه ناکامی در حضور در روسیه، ۶ ماه ایتالیایی‌ها را منگ کرده بود و در همین مدت لوئیجی دی‌بیاجیو هدایت تیم ملی را به عهده گرفته بود ولی سرانجام تصمیمِ درست اتخاذ شد.
از آن روزهای کذایی حدود سه سال می گذرد. ایتالیایِ پیر و خسته‌ی ونتورا، جایش را به ایتالیایِ جوان و جذاب روبرتو مانچینی داده است. تیمی که یارای گل زدن به سوئد را نداشت و نتوانست به جام جهانی برسد؛ اکنون در یک قدمی فینال جام ملت‌های اروپا قرار دارد و تیم سوم جهان را کنار زده است.
این بازگشت و این رستاخیز جذاب در سایه یک اتحاد مثال‌زدنی رقم خورده است. کلیدواژه‌هایی که در سرود ملی این کشور برجسته و مشخص است. همان سرودی که ایتالیایی‌ها از اعماق وجودشان فریاد می‌زنند و به تک تک کلماتش باور دارند. " ای برادرانِ ایتالیا،
ایتالیا بیدار گشته است"
بله. ایتالیا بیدار گشته است. حدود یک دهه پس از حضور در فینال یورو ۲۰۱۲، آنها بار دیگر به جمع بزرگان برگشته‌اند و در جمع چهار تیم پایانی حضور دارند. آتزوری برای رسیدن به دومین عنوان قهرمانی در یورو، مصمم است و فقط دو بازی دیگر تا رسیدن به قله موفقیت باقی مانده است. آنها از همان ابتدا هدفشان مشخص بود. پیروزی در تک‌تک دیدارهای انتخابی و تسری این وضعیت ایده‌ال به مسابقات جام ملت های اروپا. برد، برد و برد. جوان‌های مانچو به این عادت شیرین، خو گرفته اند و حتی شیاطین سرخ اروپا با ستاره‌هایش نیز موفق به متوقف کردن آنها نشدند.
اشک‌های اسپیناتزولا پس از مصدومیت مقابل بلژیک و از دست دادن ادامه مسابقات نشان داد که چه انگیزه رشک‌برانگیزی در دل لاجوردی‌پوشان برای رسیدن به قهرمانی وجود دارد. آنها بازگشته‌اند و به این زودی قصد کنار رفتن ندارند. حتی قهرمان نشدن در یورو هم نمی‌تواند ایتالیا را از مسیر درستی که در آن قرار گرفته است منحرف کند. آنها تا پای جان برای بالا بردن پرچم ایتالیا تلاش خواهند کرد. چیزی که در سرود رسمی‌شان هم به آن اشاره می‌شود:
«بیایید تا هم‌جوخه شویم
برای مرگ آماده‌ایم
برای مرگ آماده‌ایم
ایتالیا ما را فرا خوانده
بیایید تا هم‌جوخه شویم
آماده‌ایم برای مردن
برای مرگ آماده‌ایم
ایتالیا ما را فرا خوانده‌است»
آنها حالا باید در این مرحله به مصاف اسپانیا بروند. همان تیمی که در فینال یورو ۲۰۱۲ شکستشان داد. لاروخا به بردهای بیشتر خود در این سال‌ها دل خوش کرده اما به قول هواداران دوآتشه آتزوری «گوش شیطان کر» تیم مانچینی مدتهاست که باختن را فراموش کرده است. ۳۲ بازی بدون شکست نشان می‌دهد که بردن آنها کاریست دشوار و تقریبا نشدنی؛ حداقل فعلا. به قول گوفردو ماملی در سرود این کشور: «چه کسی می‌تواند بر ما چیره شود؟»