با این حال و با پذیرش همه مصائب و مرارت ها باید گفت که قلم،معجزه‌گرجاودان است که در مسیر تجلی اندیشه‌ها گام بر می‌دارد و رد قدم‌هایش را برسطور بی‌پایان ناگفته‌ها تا در عرصه پرهیاهوی واژه‌ها می توان یافت.
رد گام‌هایش گاه یک شعرعاشقانه می‌شود و گاه داستان یا روایتی تلخ از دردهای جانسوز روزگار. گاه تاریخ یک ملت را رقم می زند و گاه گمانه هایی از آینده ای نامعلوم را بر رخسار سپید کاغذ می نگارد.
شاید پیش بیاید که قلم، اندیشه‌هایی سیاه را نیز بر سطر سپید اندیشه‌های مردمان برجای بگذارد.
قلم، زبان اندیشه و پیوند دهنده دنیای انسان‌هایی است که فرسنگ ها با هم فاصله دارند و ابزاری برای ثبت سرنوشت و مقدرات بشر است و نقش بسزایی در حفظ و تداوم تمدن های جهان، تکامل دانش و بیداری اندیشه ها ایفا می کند.
در تقویم رسمی کشور، چهاردهم تیرماه به نام روز قلم نامگذاری شده و این روز فرصتی برای یادآوری قداست قلم و مجالی برای پاسداشت جایگاه نویسندگان و صاحبان قلم است.
توجه به جایگاه قلم در سرزمین ما دیرینه گرانبهایی دارد که همچون جواهری پرتلألو بر تارک حوزه فرهنگ و هنر ایران می درخشد.سده ها پیش در ایران باستان، جشن تیرگان یکی از مهمترین مراسم ایران باستان به شمار می رفته که با انجام آیین های مخصوصی از جمله مراسم پاسداشت قلم برگزار می شده است.
پیشینه غنی و گرانبهای قلم در سرزمین ایران
دبیر انجمن اهل قلم استان فارس نیز بر این باور است که قلم از پیشینه غنی و بسیار خوبی برخوردار است و هیچ گوشه ای از تاریخ و تمدن انسان ها تهی از آثار اهل قلم نیست.
حسن دهقان به پیشینه پربار فرهنگی و ملی ایران و اهمیت برگزاری بزرگداشت روز قلم اشاره کرد و در مصاحبه با ایرنا اظهار داشت: اهالی اندیشه و صاحبان قلم همواره در توسعه و تعالی جامعه نقش اساسی و پررنگی داشته اند و هر اجتماعی که توسط بشریت در قالب جامعه شکل می گیرد، بدون افراد پیشرو و کسانی که تولید فکر و اندیشه می کنند، محکوم به شکست و از هم پاشیدگی خواهد بود.
او بیان کرد:به همین دلیل است که اهل قلم در طول تاریخ همواره از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و هستند.
دبیر انجمن اهل قلم استان فارس افزود: حتی در دوران هایی مانند قرون وسطی که استیلای تفکرات متحجرانه وجود داشت، اهالی اندیشه همواره محل رجوع بودند و در زمره کسانی به شمار می رفتند که می توانستند جریان ها و جنبش هایی را ایجاد کنند و انسان ها را از جهل، تفکرات متحجرانه و استبداد نجات دهند.
دهقان ادامه داد: از آنجا که تاریخ ایران نام شاعران و نویسندگان بزرگی را با خود یدک می کشد، همواره قلم جایگاه ارزشمندی در کشور ما داشته است و به همین دلیل در تقویم رسمی ایران، چهاردهم تیرماه به نام روز قلم نامگذاری شده است.
ناشناخته بودن روز قلم
وی با اعتقاد به اینکه روز قلم جایگاه حقیقی خود را پیدا نکرده است، گفت: روز قلم هنوز در میان مردم شناخته شده نیست و در حوزه سیاستگذاری های کلان کشور جایی ندارد. متأسفانه عموم مردم با نقش صاحبان قلم که تولید فکر و اندیشه می کنند، کمتر آشنا هستند.
دهقان اضافه کرد:نامگذاری این روز نتوانسته اتفاقات ویژه‌ای را برای اهالی قلم رقم بزند و برنامه های روز قلم محدود به برگزاری جشنواره ها، بزرگداشت ها و برگزاری مراسم جایزه به نام اهالی قلم شده است.
این شاعر به بیان عمده ترین مشکلات اهالی قلم پرداخت و اضافه کرد: متأسفانه این قشر درآمد پایداری از طریق نویسندگی و نوشتن ندارند. داشتن دغدغه معیشت و غم نان هم اجازه نمی دهد که این قشر فرهیخته بتواند در کمال آرامش فعالیت های خود را در عرصه قلم ادامه دهد.
وی عنوان داشت: البته راه اندازی صندوق اعتباری هنر و فراهم شدن شرایط برای بیمه شدن نویسندگان و شاعران اتفاق خوبی بود اما صاحبان قلم هنوز هم از جایگاه مطلوبی برخوردار نیستند و کارهای اساسی برای ارتقای جایگاه و بهبود شرایط آنها انجام نشده است.
دهقان اضافه کرد: متأسفانه در قانون یک ساز و کار جدی و مؤثر برای حمایت از اهل قلم وجود ندارد زیرا جایگاه و اثرگذاری اهل قلم به معنای واقعی برای جامعه مسجل نیست.
وی در رابطه با فعالیت های انجمن اهل قلم استان فارس، گفت: انجمن اهل قلم یک سازمان مردم نهاد است که با گردهمایی تعدادی از اهالی قلم در کنار یکدیگر و با هدف هم افزایی به منظور کیفیت بخشی به آثار و روشن نگاه داشتن چراغ رویدادهای ادبی شکل گرفته است.
دهقان یکی از مهمترین اهداف انجمن های ادبی را رشد کیفی اعضای انجمن دانست و بیان کرد: اگر چه انجمن های ادبی شیراز نتوانستند در این زمینه توفیقات چندانی به دست آورند اما منفعل هم نبودند. انجمن های ادبی شیراز با رویکردهای مناسبی که در پیش گرفتند، فعالیت های قابل توجهی داشته اند و افراد پرورش یافته از این انجمن ها، موفق به خلق آثاری شده اند که از منظر منتقدین و در مراسم های مربوط به جایزه های ادبی مورد استقبال قرار گرفته است.
او ادامه داد: البته توفیقات و دستاوردهای کسب شده توسط این انجمن ها متناسب با کمیت و تعداد انجمن های فعال در سطح کلانشهر شیراز نیست. با این وجود انجمن های ادبی شیراز به نسبت دیگر انجمن های ادبی کشور از کیفیت بسیار خوبی بهره می برند.
وی به معرفی برخی از انجمن های ادبی شاخص در کلانشهر شیراز پرداخت و بیان کرد: انجمن داستان شیراز که حدود ۴۰ سال فعالیت دارد، از بهترین انجمن های شیراز به شمار می رود. از دل این انجمن افرادی بیرون آمدند که جوایزی از جمله جایزه ادبی جلال آل احمد، جایزه کتاب سال، جایزه مهرگان ادب و دیگر جوایز معتبر ادبی را دریافت کرده اند.
دهقان ادامه داد: انجمن ادبی «حیرت» که در حوزه داستان های مدرن فعالیت های چشمگیری دارد نیز موفق شده در سال های اخیر اتفاقات بسیار خوبی رقم بزند. این انجمن یک بار به عنوان انجمن برگزیده ایران شناخته شده و تاکنون چندین مجموعه داستان هم از هنرجوهای این انجمن به چاپ رسیده است.
وی افزود: انجمن «انگشت جادویی» که در حوزه ادبیات کودک فعالیت می کند هم از نویسندگان درجه یک و شاخصی بهره می برد.
دهقان با بیان اینکه شیراز از انجمن های بسیار خوبی در حوزه شعر برخوردار است، گفت: انجمن شعر «بهار نارنج» در حوزه ادبیات فولکلور فعالیت های قابل توجهی داشته است و توانسته بعد از شاعران بزرگی مانند بیژن سمندر و یدالله طارمی چراغ شعر گویشی شیراز را روشن نگه دارد. همچنین انجمن شعر «باران» نیز در زمینه تربیت نسل جوان و پیشبرد شعر شهر شیراز کارهای قابل قبولی انجام داده است.
دبیر انجمن اهل قلم استان فارس با اعتقاد به اینکه شهر شیراز توانسته در زمینه تکریم اهالی قلم اتفاقات خوبی را رقم بزند، بیان کرد: خوشبختانه نخستین جایزه کتاب سال فارس با رویکرد احیای قلم و نام بزرگان این استان توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس برگزار شد. همچنین سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری شیراز در سالی که گذشت حمایت ویژه ای از نویسندگان، شاعران و مؤلفان شهر شیراز در زمینه تولید آثار داشته است.
وی بیان داشت: حدود ۶۰ جلد کتاب از نویسندگان این شهر به سفارش شهرداری شیراز منتشر شد. نویسندگان حق تألیف دریافت کردند و آثار آنها به چاپ رسید. البته تا پایان تیرماه هم حدود ۲۰ جلد کتاب دیگر از اهالی قلم شیراز رونمایی خواهد شد.
دهقان با اشاره به اینکه دوشنبه ۱۴ تیرماه مراسم و آیینی برای بزرگداشت روز قلم برگزار می شود، گفت: همان طور که پیشتر هم اشاره کردم، معضل اصلی در حوزه قلم نادیده گرفته شدن مسائل مربوط به اهالی قلم در سیاستگذاری های کلان کشور است. در واقع نیاز است یک قانون مدون و منسجم برای فراهم شدن شرایط مناسب جهت معیشت و رفاه اجتماعی اهالی قلم تصویب و اجرا شود تا افراد فعال در این عرصه بتوانند بدون غم نان و مشکلات معیشتی، نقش اثرگذار خود را در جامعه ایفا کنند.
وی ابراز کرد: امیدوارم ارزش واقعی اهالی و اصحاب قلم بیش از پیش در حوزه سیاستگذاری های کلان و تصمیماتی که در هیئت دولت و مجلس شورای اسلامی گرفته می شود مورد توجه قرار بگیرد.
شیراز شهر قلم و قلمداران نامدار
نگاهی به تاریخ فرهنگ و هنر ایران نشان می دهد که شهر شیراز از دیرباز دیار قلمداران نامدار و مهد فرهنگ وران شایسته ای بوده است که همچون نگینی درخشان بر تاج و قله افتخار کشور خودنمایی می کنند.
یک شاعر شیرازی معتقد است که شیراز شهر قلم است و قلمداران شیراز نه تنها میراث دار گنجینه بزرگی از گذشتگان هستند بلکه دریچه های جدیدی را به روی دنیای شعر و ادب گشوده اند.
صدرا ذوالریاستین که در نظم و نثر صاحب قلم است، اظهار کرد: شیراز لبریز از اهل قلم است. در هر کوی و برزنی از شیراز نوای دل انگیز شعر طنین انداز است. این شهر در هر محله ای چندین شاعر دارد و از انجمن های ادبی زیادی بهره می برد.
وی افزود: شهر شیراز از شاعران جوان و خوش آتیه ای برخوردار است که اکثر آنها از وارثان حافظ و سعدی هستند و با نوآوری ها و تیزبینی های خاصی که در اشعارشان دارند آبروی قلم و شعر را حفظ کرده اند.
این پژوهشگر و شاعر شیرازی، ادامه داد: شهر شیراز از نویسندگان چیره دستی نیز بهره می برد که آثار فاخری را خلق کرده اند. در حقیقت شیراز چشمان همیشه بیدار برای صیانت و پاسداری از قلم است.
وی به جایگاه رفیع قلم در آثارش اشاره کرد و گفت: قلم وجود من است. بیست اثری را که تاکنون خلق کرده ام نمودی از قلم است. به اعتقاد من قلم مقدس است و باید ثمره و بازدهی آسمانی داشته باشد.
ذوالریاستین با تأکید بر اینکه حرمت قلم باید حفظ شود، بیان کرد: اهمیت قلم بر کسی پوشیده نیست. قلم تقدسی خاص دارد که صاحبان آن ارزش و اعتبارش را به حق می دانند. لذا مردم و مسئولین می بایست حرمت و منزلت قلم را قدر بدانند و صاحبان قلم باید بیش از پیش پاس داشته شوند. امیدوارم کسانی که اعتبار و قداست قلم را درک می کنند همیشه سرفراز و ماندگار باقی بمانند.
وی به مشکلات گریبانگیر اهالی قلم اشاره کرد و یادآور شد: متأسفانه در جامعه ما شکاف عمیقی بین دارا و ندار وجود دارد و جامعه امروز ایران از شکاف میان فقیر و غنی در رنج است. اهالی قلم نیز مانند سایر مردم جامعه با مشکلات مالی رو به رو هستند و در تنگنای اقتصادی به سر می برند. امید است که در آینده ای نزدیک شاهد برطرف شدن مشکلات این قشر فرهیخته باشیم.
غم نان و سنگینی بحران کرونا بر شانه های اهالی قلم
اما مشکلات اهل قلم به وضعیت نامطلوب معیشتی و معضلات اقتصادی آنها محدود نمی شود. اواخر سال ۹۸ بود که کرونا سراسر جهان را در برگرفت و همه مناسبات و معادلات را به هم ریخت. شیوع این ویروس و متوقف شدن فعالیت های فرهنگی لطمات جبران ناپذیری را به فرهنگوران وارد کرد. البته پیش از گسترش این ویروس نیز اهالی قلم به دلیل افزایش نرخ کاغذ با معضلات بسیاری برای منتشر کردن آثار خود رو به رو بودند. اما پاندمی کرونا موجب شد انجمن های ادبی متعددی که سالها برای روشن نگه داشتن چراغ شعر و تولیدات ادبی تلاش می کردند، به تعطیلی کشیده شوند. اتفاقی که یک نویسنده و منتقد ادبی آن را باعث افت انجمن های ادبی از نظر کمی و کیفی می داند.
مجید خادم با بیان اینکه تعطیل شدن محافل رسمی ادبی تأثیرات منفی بر فعالیت های اهالی قلم گذاشت، اظهار کرد: با شیوع کرونا، فعالیت های اهالی قلم به شدت کاهش یافت. هر چند بسیاری از انجمن های ادبی پس از گسترش این ویروس، فعالیت های خود را از طریق فضای مجازی دنبال کردند اما سطح این انجمن ها از نظر کمی و کیفی با افت قابل توجهی مواجه شد.
وی افزود: کرونا نه تنها انجمن های ادبی را به تعطیلی کشاند بلکه موجب ایجاد حس رخوت و ناامیدی در بین اهالی قلم شد. تا پیش از شیوع این ویروس کارگاه های آموزشی را با حدود ۵۰ تا ۶۰ نفر برگزار می کردیم اما در حال حاضر این جلسات تنها با حضور ۱۵ شرکت کننده برگزار می شود.
این نویسنده شیرازی، اضافه کرد: هرچند کمیت برای ما مهم نیست اما کاهش تعداد مخاطبان جلسات ادبی پیام مثبتی ندارد.
خادم در بخش دیگری از سخنانش به بزرگداشت روز قلم اشاره کرد و گفت: نامگذاری یک روز به نام قلم در تقویم رسمی کشور هیچ گونه تأثیری بر ارتقا و تعالی جایگاه اهالی قلم ندارد. بسیاری از مردم نه تنها هیچ اطلاعی از روز قلم ندارند بلکه متوجه فرارسیدن این روز هم نمی شوند.
او بیان کرد: در واقع انتخاب روز ۱۴ تیرماه به عنوان روز قلم ریشه ای در تاریخ کشور ما ندارد و این انتخاب برخاسته از بطن فرهنگ و تاریخ جامعه ما نیست. می توان گفت جشن نوروز ریشه در ایران باستان دارد و این عید باستانی مراسمی با تاریخچه غنی از دوران قدیم است اما روز قلم بدون در نظر گرفتن ریشه های تاریخی آن، نامگذاری شده است.
وی بیان داشت: برای اینکه متوجه کم اهمیت بودن این موضوع از منظر مردم شویم کافی است یک نظرسنجی در جامعه انجام شود و از عموم مردم در رابطه با روز قلم پرس و جو کنیم. بدون شک درصد بسیار بالایی از مردم اطلاعی از این روز ندارند.
خادم عنوان کرد: مراسم مربوط به مناسبت ها و روزهای نامگذاری شده در تقویم رسمی کشور معمولا یا جنبه عزاداری و سوگواری دارند یا به صورت جشن و سرور برگزار می شوند. به اعتقاد من روز قلم روز سوگواری است.
وی اضافه کرد: شاید اگر روز قلم به عنوان یک روز سوگواری مطرح شود موضوعیت و اهمیت بیشتری پیدا می کند، تا هر سال در روز قلم به ما یادآوری شود که در چه وضعیت فرهنگی، اجتماعی و تاریخی هستیم و از نادیده گرفتن اهالی قلم دست برداریم.
خادم بیان داشت: با نگاهی به تاریخ کشور ایران و با توجه به زندگی کم‌رفاه و دشوار اهالی قلم در طول تاریخ در خواهیم یافت که اهل قلم از دیرباز مغضوب جامعه بودند و فرهنگ جامعه این افراد را آن طور که باید نپذیرفته است. متأسفانه جامعه این قشر را لایق برخورداری از یک رفاه ابتدایی هم نمی داند.
وی در رابطه با سطح برنامه های تدارک دیده شده برای روز قلم، گفت: برنامه های مربوط به روز قلم بیشتر جنبه نمایشی دارد و از سر رفع تکلیف است. هیچ کار عمیق و ریشه ای برای پاسداشت جایگاه اهالی قلم انجام نمی شود.
عضو هیات مدیره انجمن ادبی هنری حیرت، پیشنهاد کرد: در روز قلم باید ارتباط خاصی بین اهالی قلم و عموم مردم جامعه برقرار شود. به عنوان مثال بایستی به معرفی اهل قلم و آثار آنها در بیلبوردهای سطح شهر بپردازند یا زمینه را برای حضور صاحبان قلم در مدارس، فرهنگسراها و اماکن عمومی فراهم کنند.
وی لزوم توجه به بیمه اهالی قلم و برنامه ریزی برای دیدار با استاندار به عنوان بالاترین مقام اجرایی در استان فارس جهت برطرف کردن مشکلات این قشر را به عنوان دیگر برنامه های پیشنهادی خود برای گرامیداشت روز قلم مطرح کرد و گفت: متأسفانه اکثر داستان نویسان بزرگ ما با مشکلات مالی رو به رو هستند. اغلب آنها حقوق بازنشستگی دریافت می‌کنند. عده ای از آنها نیز نگهبان یا مسافرکش و در بهترین شکل ممکن کارمند اداره هستند. اگر نویسندگی به عنوان حرفه اصلی اهل قلم و نویسندگان نباشد، صاحبان قلم هرگز نمی توانند به کمال خود نزدیک شوند.
خادم انجمن های ادبی را آخرین پل ارتباطی اهالی قلم و تنها سنگر و پناهگاه صاحبان قلم دانست و گفت: اگر ارتباط اهالی قلم با یکدیگر قطع شود، نسل صاحبان قلم که به فرهنگ جامعه هویت می بخشند، منقرض خواهد شد. بنابراین باید انجمن های ادبی را با وجود تمام آسیب ها و مشکلاتی که دارند با قدرت حفظ کنیم تا زمانی که به وضعیت بهتری برسیم.
مهجور ماندگان عرصه قلم
برخی گمان می کنند که تنها شاعران و نویسندگان در زمره اهل قلم به شمار می روند اما اندیشه ورزی و نگاشتن، شالوده اصلی تمام آثار هنری است و هر اثر فاخر نمایشی، سینمایی و یا حتی موسیقایی نیز حاصل به ثمر رسیدن اندیشه ناب و قلم توانای هنرمندی است که این آثار را خلق کرده است. مترجمان و افراد فعال در عرصه رسانه نیز در جرگه اصحاب اهل قلم قرار دارند. بنابراین روز قلم تنها متعلق به شاعران و نویسندگان کتاب نیست بلکه این روز به همه کسانی که محصول اندیشه و آثارشان موجب خلق یک اثر ناب فرهنگی یا هنری می‌شود، اختصاص دارد.
یک فیلمنامه نویس شیرازی نیز بر این باور است که روز قلم بهانه خوبی برای تکریم و پاسداشت جایگاه اهالی قلم است اما این مناسبت آن طور که باید در میان مردم و حتی اصحاب قلم و اندیشه شناخته شده نیست و بسیاری از مردم هنوز هم برخی از فعالان در این عرصه مانند فیلمنامه نویسان و نمایشنامه نویسان را در جرگه اهالی قلم قرار نمی دهند.
محمدرضا حق نگهدار بر حفظ منزلت قلم و صاحبان آن توسط مسئولان تأکید کرد و اظهار داشت: ارزش و کرامت قلم بسیار بالاتر از آن است که برای بزرگداشت آن و صاحبانش به انجام کارهای ویترینی و اختصاص دادن روزی در تقویم بسنده کنیم. نماد روز قلم برای تجلیل از نویسندگان و آثار مربوط به اهالی قلم، تنها یک تلنگر است و آن طور که شایسته و در خور شأن اهالی قلم است به آنها توجه نمی شود.
وی با بیان اینکه باید به اهمیت جایگاه اهل اندیشه به عنوان یک سیاست کلان نگاه کنیم، گفت: متأسفانه در این سال ها تلاش جدی برای معرفی این روز و شناساندن چهره های شاخص فرهنگی در حوزه فیلم نامه نویسی و نمایشنامه نویسی صورت نگرفته است. بنابراین باید شرایطی فراهم شود که در طول سال فرصت هایی برای شناساندن این قشر و دیده شدن آثار آنها ایجاد شود.
حق نگهدار ادامه داد: متأسفانه در رسانه های عمومی آن طور که باید برای فرهنگ و اندیشه و به ویژه فعالیت های نوشتاری جذابیتی ایجاد نمی شود. به عنوان مثال اهالی قلم در بسیاری از برنامه های پرمخاطب تلویزیون جایگاهی ندارند.
این فیلمنامه نویس جوان عنوان کرد: اگر به معرفی خدمات ارزنده و آثار فاخری که از سوی صاحبان قلم خلق شده، بپردازیم نه تنها باعث افزایش انگیزه در میان هنرمندان این آثار می شویم بلکه با این کار موجبات استقبال هر چه بیشتر مردم از اهالی اندیشه را نیز فراهم می کنیم.
وی بیان کرد: اگر بررسی و پژوهشی میدانی انجام شود ما متوجه اجحاف بزرگی می شویم که در حق افراد فعال در این حوزه شده است.
حق نگهدار به شرایط نامطلوب زندگی اغلب فرهنگوران اشاره کرد و بیان داشت: من تصمیم گرفتم که با انجام کارهای پژوهشی و شناسایی بزرگان حوزه فرهنگ، ادب و هنر مجموعه ای را پیرامون زندگینامه و آثارهنری آنها به چاپ برسانم. این مجموعه که شامل زندگینامه و آثار ۱۷۰ نفر از فرهنگوران برجسته است در نیمه دوم سال جاری منتشر می شود. در طول این مدت و به واسطه عکاسی از چهره های فرهنگی برای چاپ این مجموعه فرصتی برای من فراهم شد که از نزدیک شاهد زندگی بسیاری از این بزرگان باشم. متأسفانه باید بگویم اکثر این هنرمندان بزرگ شرایط مطلوبی ندارند و بسیاری از آنها در فقر به سر می برند.
وی اضافه کرد: این چهره های باارزش فرهنگی با وجود شرایط سختی که در زندگی با آن رو به رو هستند هیچ گله و شکایتی نمی کنند. زیرا می دانند که اعتراض آنها راه به جایی نمی برد. در واقع متولی قوی در این حوزه وجود ندارد که بتواند به این اعتراضات رسیدگی کند.
حق نگهدار با اعتقاد به اینکه محجوب بودن اهالی قلم باعث شده که کمتر به مشکلات آنها توجه شود، گفت: اگرچه بسته ها و فعالیت های حمایتی دوره ای که در این حوزه شکل می گیرد، می تواند کمک شایانی به بهبود وضعیت هنرمندان و فرهنگ وران کند اما من معتقد هستم که به این مشکل باید به صورت اساسی تری رسیدگی شود.
وی اضافه کرد: در حال حاضر حوزه نشر به واسطه گران شدن کاغذ، از شرایط مناسبی برای چاپ و انتشار کتاب برخوردار نیست و اهالی قلم توانایی تأمین هزینه های چاپ و منتشر کردن آثار خود را ندارند. این اتفاق غم‌انگیزی است که صاحب اثر نمی تواند لذت چاپ آثارش را بچشد.
حق نگهدار با اشاره به اینکه استان فارس از نمایش نامه نویسان و فیلم نامه نویسان باارزش و توانمندی بهره می برد، گفت: متأسفانه بسیاری از آثار فیلم نامه نویسان امکان چاپ پیدا نمی کنند و در قالب یک اثر هنری دیده نمی شوند. این در حالی است که شرایط تولید فیلم یا اجرای نمایش هم برای برخی از این آثار فراهم نمی شود. این مسئله یکی از مهمترین چالش هایی است که فیلمنامه نویسان با آن رو به رو هستند.
وی گفت: نیاز است که به آثار فیلمنامه نویسان و نمایشنامه نویسان به عنوان یک قالب هنری باارزش و مجزا توجه شود و صاحبان این آثار هم بایستی دارای جایگاهی فراتر از جایگاه کنونی باشند. البته در گذشته نهادهایی به چاپ این فیلم نامه ها و نمایشنامه ها می پرداختند اما گرانی کاغذ مانع از ادامه این روند حمایتی شد.
حق نگهدار با بیان اینکه شیوع کرونا منجر به ایجاد ناامیدی عمومی در زمینه تولید آثار هنری شد گفت:گسترش کرونا ضربه مهلکی به اقتصاد در حوزه هنر وارد کرد. البته فیلم نامه نویسان در طول این مدت ممکن است آثاری را خلق کرده باشند اما متوقف شدن فعالیت های هنری باعث شد که نتوانیم نتیجه حاصل از خلق این آثار را مشاهده کنیم. امیدواریم با بهتر شدن شرایط و آغاز فعالیت های هنری شاهد به ثمر نشستن تلاش فیلم نامه نویسان باشیم.
وی با اشاره به اینکه مردم به آثار هنری بیشتر از جایگاه اهالی قلم اهمیت می دهند، گفت: در حال حاضر اکثر مردم از نظر اقتصادی با شرایط دشواری رو به رو هستند و در این شرایط محصولات فرهنگی در سبد خانوار سهم ناچیزی دارد. با این حال مردم تا آنجا که در توان دارند از آثار هنری حمایت می کنند. اما بهتر است که مردم با هنرمندان زمان خود آشنایی بیشتری داشته باشند و این موضوع مهم را مدنظر قرار بدهند که توجه به جایگاه صاحبان آثار هنری از خود اثر اهمیت بیشتری دارد. در برنامه های روزانه ما نباید آشنایی با آثار و چهره های تأثیرگذار هنری مورد غفلت واقع شود.
این فعال هنری گفت: از مسئولان خواهشمندم که ایجاد امنیت شغلی برای هنرمندان را در اولویت برنامه های خود قرار دهند. باید شرایطی مهیا شود که اهالی هنر از آزاد اندیشی و امنیت اقتصادی بیشتری برخوردار شوند.
حق نگهدار بیان داشت: همچنین می بایست زمینه مناسبی برای شکل گیری هر چه بیشتر انجمن های ادبی و افزایش تبادلات فرهنگی اهل اندیشه به صورت منظم و مستمر فراهم شود تا شاهد ایجاد انگیزه، بالا رفتن کیفیت آثار هنری و خلق آثار بیشتری از سوی افراد فعال در این عرصه باشیم.
وی با اعتقاد به اینکه هنرمندی که در تلاطم به دست آوردن لقمه نانی هست قطعا مجالی برای خلق آثار هنری نخواهد داشت، گفت: امیدوارم روزی فرا برسد که نویسندگان در سرزمین ما بتوانند زندگی خود را در شرایط اقتصادی بهتری پیش ببرند.
حق نگهدار ابراز داشت: همه نگرانی ما این است که روز قلم تنها در حد یک نام باقی بماند و در این روز فقط شاهد شعارها و گفت و گوهای تکراری باشیم. در واقع ما بیش از هر زمان نیازمند عمل در این حوزه هستیم. زیرا دادن شعار بطور صرف نمی تواند گره ای را از مشکلات این قشر فرهیخته باز کند.