به گزارش ایرنا، در حالی که برخی رسانه‌های عرب همسو در بزرگداشت این رویداد و پیامدهای آن سخن می‌گویند و دستاوردهای السیسی را از زمان به قدرت رسیدنش تاکنون برشمرده‌اند، رسانه‌های دیگر به رنج و اندوه شهروندان مصری به دلیل سیاست‌های اقتصادی پرداخته‌اند؛ سیاست‌هایی که از نگاه این رسانه‌ها بی‌رحمانه بوده است و پس از به قدرت رسیدن السیسی هم موج اعتراض‌های مردمی را در پی داشت.
از نگاه الجزیره، روند سیاسی در مصر از سوم ژوئیه سال ۲۰۱۳ که در پی یک کودتای نظامی، محمد مرسی رئیس جمهوری پیشین این کشور از قدرت کنار زده شد، شاهد تحولات بزرگی بوده و مقامات جدید مصر تایید می‌کنند که پس از به قدرت رسیدن سیسی، مصر به سمت ثبات سیاسی و امنیتی پیش می رود.
ژوئن ۲۰۱۳ و در سالگرد تحلیف محمد مرسی پنجمین رئیس جمهوری مصر، شهرهای مختلف مصر عرصه تظاهرات علیه دولت جدید شد. مخالفان و در راس آنها محمد البرادعی خواهان کناره‌گیری محمد مرسی از قدرت و برگزاری انتخابات زودهنگام در مصر بودند که در پی تشدید اعتراض‌ها، وزرای کشور، امور خارجه، دفاع، محیط زیست، گردشگری، دادگستری و برنامه‌ریزی مصر و همچنین نخست وزیر دولت مرسی یکی پس از دیگری استعفا کردند.
اعتراض‌ها در نهایت موجب شد تا در شبانگاه سوم ژوئیه ۲۰۱۳ ارتش مصر با کودتایی محمد مرسی را از قدرت برکنار کرد و عبدالفتاح سیسی قدرت را در این کشور به دست گرفت.
اگر چه مرسی نخستین رئیس جمهوری این کشور به شمار می‌رفت که در پی انقلاب ۲۰۱۱ به شیوه دمکراتیک انتخاب شد اما پس از کودتا زندانی شد.
بی.بی.سی عربی در تحلیلی به نگاه جراید و رسانه‌های دیجیتال در خصوص کودتای سوم ژوئیه مصر حمله برخی نویسندگان به جریان سیاسی در منطقه بویژه اخوان المسلمین را در دستور کار قرار دادند و در مقابل دیگر نویسندگان هم نقطه نظرات متفاوتی از تحولات مصر در هشت سال دوران پس از کودتا ارائه کردند.
افرادی مانند «حسین یوسف» در برداشت هایی افراطی از وقایع سی‌ام ژوئن ۲۰۱۳ در مطلبی در یوم السابع آن کودتا را بزرگترین انقلاب در تاریخ مصر می‌داند و معتقد است انقلابی بود که تولد مصر بزرگ جدید را به تماشا نشست.
همچنین «احمد مختار» نویسنده مصری در روزنامه الاهرام، این رویداد را نقطه عطفی در تاریخ کشورش توصیف می‌کند که به زعم او، مردم مصر با این پیروزی وطن ربوده شده خود را بازیافتند.
«شریف عارف» نیز در همین روزنامه، تظاهرات مردمی ژوئن ۲۰۱۳ را بزرگترین راهپیمایی تاریخ مصر علیه «اشغالگر غاصب» که از نگاه او دین را وسیله‌ای برای تغییر هویت یک جامعه میانه‌رو قرار داده بود، قلمداد کرده است.
«بکر اویدا» هم در الشرق الاوسط لندن، سی‌ام ژوئن را یک نقطه عطف در تاریخ تظاهرات مردمی مصر می‌داند که باقی خواهد ماند.
همچنین به نوشته المصری الیوم، «مصطفی بکری» روزنامه‌نگار و عضو سابق مجلس مصر در ۲۰۱۲ و عضو فعلی مجلس نمایندگان در خلال برنامه «آخر النهار» کانال النهار به بازدید «آن پترسون» سفیر وقت آمریکا از مصر و دیدار او با تعدادی از سیاستمداران از جمله خیرت الشاطر قدرتمندترین رهبر اخوان المسلمین و نیز ژنرال محمد العسار از اعضای اسبق شورای عالی نظامی مصر که در آن هر گونه مداخله آمریکا در امور داخلی مصر را رد کرد، اشاره‌ای دارد.
بکری خاطرنشان کرد عبدالفتاح سیسی در اول ژوئیه ۲۰۱۳ با محمد مرسی و هشام قندیل دیدار و در آن، پیرامون تظاهرات میلیون‌ها مصری در خیابان‌های مصر گفت و گو کرد. سیسی از مرسی خواست که پاسخگوی خواسته‌های مردم باشد اما مرسی این اطمینان را به سیسی داد که شمار تظاهرکنندگان از ۱۲۰ هزار نفر هم تجاوز نمی‌کند و تصاویر منتشر شده فتوشاپی است.
بکری گفت که عباس کامل رئیس فعلی سازمان اطلاعات مصر در صبح روز سوم ژوئیه ۲۰۱۳ در تماس با محمد سلیم العوا، احمد فهمی و هشام قندیل از آنها خواست تا مرسی را ترغیب کنند که به مطالبات مردمی پاسخ دهد که به دنبال این تماس برای بازداشت مرسی تصمیماتی گرفته شد.
این سیاستمدار مصری السیسی را پسر مصر می‌نامد و می‌گوید تاریخ به یاد خواهد داشت که سیسی مصر را از خطر جنگ داخلی نجات داد و این مسیر را تاریخ برای همیشه ادامه خواهد داد.
اما مصر پس از به قدرت رسیدن سیسی هم شاهد اعتراض‌های مردمی بود؛ از زمان برکناری محمد مرسی اولین رئیس جمهوری غیرنظامی مصر اعتراضات در این کشور آغاز شد که درپی آن هزاران نفر از مخالفان کودتا به زندان افتاده و دها نفر نیز محکوم به اعدام شدند.
دولت سیسی پس از به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۳ گروه «اخوان المسلمین» که ریاست حزب تازه تاسیس آزادی و عدالت در آن زمان را به مرسی سپرده بود، یک گروه تروریستی نامید و دادگاه این کشور بیشتر رهبران آن را محاکمه کرد که برخی از آنها به اعدام و برخی دیگر به حبس ابد محکوم شدند.
گزارش چند ماه گذشته فعالان حقوق بشری مصر حاکی است که از سال ۲۰۱۵ به این سمت بیش از ۴۰ حکم اعدام در این کشور صادر و اجرا شده است. چندی پیش هم دادگاه استیناف مصر حکم اعدام ۱۲ نفر از رهبران «اخوان المسلمین» را تایید کرد. این افراد به سازماندهی تحصن در میدان «رابعه عدویه» و تجمعات مردمی در حمایت از «محمد مرسی» رییس جمهوری پیشین مصر متهم شده بودند.
این دادگاه همچنین احکام صادره شده علیه ۳۱ متهم دیگر در این پرونده را که به اسامی آنها اشاره نشده است، از اعدام به حبس ابد کاهش داد.
سال گذشته نیز، یک سازمان حقوق بشری غیردولتی از اجرای حکم ۱۶ زندانی سیاسی مصری خبر داد. این افراد به مشارکت در حملات علیه نیروهای نظامی این کشور متهم بودند.
نگاه رسانه‌های عرب به هشت سال دستاورد سیسی در حالی است که در نقطه مقابل دیگر رسانه‌ها از این سال‌ها به عنوان هشت سال تخریب، ویرانی ، ظلم و ستم توصیف کرده و در عین حال نسبت به سیاست‌های اقتصادی سیسی انتقاد دارند.
روزنامه لبنانی الاخبار با انتقاد از سیاست‌های اقتصادی اتخاذ شده از سوی رئیس جمهور مصر معتقد است که جمهوری جدید برای همه مردم مصر نیست و این در حالی است که ارتش ، پلیس و قضات در این حکومت، امتیازهای بی‌سابقه‌ای به دست آورده‌اند.
به نوشته این رسانه، در پی این سیاست‌ها، شهروندان مصری همچنان در خیابان‌های این کشور از وخامت اوضاع شاکی هستند.
در رسانه حزب آزادی و عدالت هم «عزالدین الکومی»، هشت سال پس از کودتای ۲۰۱۳ را هشت سال تخریب، ویرانی ، ظلم و ستم توصیف می‌کند. او می‌گوید «رژیم مصر در آن زمان از حمایت مادی و معنوی تمامی نیروهای شیطانی بین‌المللی، منطقه‌ای و محلی برای آزار اسلام گرایان و خنثی کردن موج بهار عربی برخوردار بود.»
همچنین «وائل قندیل» در روزنامه العربی الجدید مستقر در لندن، رخ‌دادهای ۳۰ ژوئن را «کودتا بر نیل» می‌خواند و در چرایی آن می‌نویسد رود نیل در تمام مدت ابزار فشار سیاسی بر مصر بوده است.
او معتقد است رود نیل برای سیسی تنها به مثابه یک کارت برنده در یک بازی سیاسی است که از آن در جهت منافع خود استفاده می‌کند.