به گزارش ایرنا، سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) که مقرّ آن در ایالت واشنگتن قرار دارد، نهادی متشکل از ۳۵ کشور قاره آمریکا از جمله کشورهای آمریکای لاتین است. این نهاد منطقه ای، در سال ۱۹۴۸ به منظور همکاری و همبستگی میان کشورهای عضو و با هدف نظارت بر انتخابات، در طول جنگ سرد پایه ریزی شد. اما طبق مستندات تاریخی، در واقع، نهادی ساخته دست آمریکا برای اجرای برنامه ها و دستورات واشنگتن از آب درآمد.
حال در میان رگبار اخبار دروغین، تصاویر دستکاری شده و گونه های متنوع تروریسم رسانه ای که در شبکه های اجتماعی و رسانه های بزرگ وابسته به آمریکا سعی در ارائه تصویری آشفته از کشور کوبا دارند، نظراتی مانند جریان فکری «بردلی ای فردن» مسئول موقت سازمان کشورهای آمریکایی ظاهر می شوند.
فردن با اشاره به ناآرامی اخیر کوبا جرأت کرد درباره مسائل داخلی یک کشور مستقل اظهارنظرهایی با اشتباهات فاحش داشته باشد.
حدود دو هفته پیش، هزاران کوبایی در اعتراضاتی از هاوانا تا سانتیاگو به خیابان ها آمدند و از محدودیت های همه گیری کرونا، سرعت واکسیناسیون و آنچه آنها بی توجهی دولت نامیدند ابراز ناخرسندی کردند.
فردن هیچ اشاره ای به منشأ این «اعتراضات» نمی کند که بیش از هرچیزی آشوب های تحریک شده از سوی کشور وی آمریکا بوده که از طریق شبکه های اجتماعی این ناآرامی ها را پیش می برد.
با این وجود، از اعضای این نهاد آمریکایی می خواهد که از وضعیت کوبا و صدها هزار شهروند معترض در ۱۱ ژوئیه خبر بگیرند.
فردن با پرداختن به مسئله نقض حقوق بشر و آزادی، دولت های عضو سازمان کشورهای آمریکایی را برای محکوم کردن کوبا تحریک می کند تا به زعم خود اصول اساسی منشور بین المللی را درباره مردم کوبا اجرا کند.
اما براساس تحلیل این گزارش، اگر کوبا عضوی از بدنه این سازمان موهوم آمریکایی نباشد، آنها با چه ترفند و قدرتی این کار را انجام خواهند داد؟
همانطور که «فیدل کاسترو» رهبر انقلاب کوبا در سخنرانی مراسم اختتامیه اولین کنگره جوانان آمریکای لاتین، در ۶ اوت ۱۹۶۰ پیش بینی کرده بود، OAS "ابزاری برای جلوگیری از انقلاب در آمریکا" بوده است.
همچنین نقش این سازمان در سازماندهی و تامین مالی مزدوران برای حمله به منطقه پلایا ژیرون کوبا و تلاش های سیاسی و دیپلماتیک شدید این سازمان برای منزوی کردن این کشور، منجر به خروج کوبا از این نهاد آمریکایی شد.
به روایت مستندات تاریخی، نقش این سازمان در قبال سایر کشورهای مقاومت آمریکای لاتین نیز به همین منوال بوده است. این سازمان با تهیه گزارشی کذب از انتخابات سال ۲۰۱۹ دستاویزی برای کودتا علیه مورالس و برکناری وی فراهم کرد. گزارشی که بعداً نادرستی آن اثبات شد. این سازمان همچنین از دولت خودخوانده و راستگرای «جنینه آنیس» که مرتکب قتل‌عام ناشی از کودتا شد و بولیوی را در رکود اقتصادی فرو برد، حمایت می‌کرد.
کشورهای چپگرای آمریکای لاتین ازجمله کوبا، ونزوئلا، بولیوی و ... همواره با مداخلات سیاسی و اخلال گری های خصمانه این سازمان مواجه بوده اند. ازجمله دخالت های آشکار این سازمان، حمایت از خوان گوایدو رهبر مخالفان ونزوئلا و به رسمیت نشناختن دولت قانونی نیکلاس مادورو بوده است.
ونزوئلا بر همین اساس و به دنبال تشکیک این سازمان در موضوع انتصاب اعضای جدید شورای ملی این کشور، سازمان کشورهای آمریکایی را به مهره سیاست خارجی آمریکا متهم کرد و از ۲۷ آوریل ۲۰۱۹ از این سازمان خارج شد و اعلام کرد این کشور نمی تواند عضو سازمانی باشد که در خدمت منافع امپریالیستی دولت آمریکاست.
به باور تحلیلگران سیاسی، سازمان کشورهای آمریکایی از زمان تاسیس خود در سال ۱۹۴۸، ابزاری درخدمت آمریکا بوده و اقداماتش در قبال کشورهای آمریکای لاتین مانند کوبا، بولیوی و ونزوئلا همواره براساس سناریو و خط مشی واشنگتن پیش رفته است و صلاحیت قضاوت و اظهارنظر درباره مسائل گوناگون سیاسی اجتماعی این کشورها را ندارد.
شش دهه تحریم و سیاست ظالمانه آمریکا علیه کوبا واقعیتی است که مردم این جزیره کارائیب را برای تامین کوچکترین حقوق انسانی‌شان به سختی انداخته است. حال که رفع تحریم‌ها، روشن‌ترین راه نجات مردم رنج‌کشیده این کشور آمریکای لاتین است، سران غربی با پاک کردن صورت مسئله، دولت کوبا را به «احترام به صدای معترضان» فرا می‌خوانند. فراخوانی که نه به معنای احترام به اصول دموکراسی ادعایی دولت‌های غربی، که پشت پرده آن، افزودن معضلی به عنوان بی‌ثباتی بر درد تحریم و مشکلات اقتصادی این کشور است.