بامداد پنجشنبه هفتم مرداد حمله‌ای به یک کشتی تجاری متعلق به شرکت صهیونیستی «زودیاک ماریتایم» در نزدیکی سواحل عمان اتفاق افتاد که به کشته شدن ۲ تن از خدمه آن منجر شد؛ رخدادی که باعث شد مقامات رژیم صهیونیستی و برخی متحدان تل‌آویو به سرعت ایران را عامل این اقدام خرابکارانه معرفی کنند.
نکته جالب توجه حواشی بود که به دنبال این رخداد به وجود آمد. دیروز رسانه‌های انگلیسی ادعایی تازه مطرح کردند و مدعی شدند نیروهای نظامی ایران یا وابسته به ایران کنترل کشتی دیگری را با نام «آسفالت پرینسس» را به دست گرفته‌اند.
در مقابل، سخنگوی وزارت امور خارجه اخبار منتشر شده پیرامون حوادث امنیتی پی در پی در آب‌های خلیج فارس و دریای عمان را کاملا مشکوک دانست و درباره هرگونه فضاسازی کاذب برای اغراض خاص سیاسی هشدار داد.
انگشت اتهام به سمت ایران در خلا مستندات
«نفتالی بنت» نخست وزیر رژیم صهیونیستی روز جمعه گذشته اعلام کرد که شواهد اطلاعاتی درباره دست داشتن ایران در حمله به نفتکش «مرسر استریت» موجود است و گفت که از جامعه بین‌الملل انتظار دارد به روشنی اعلام کنند که ایران مرتکب اشتباه بزرگی شده است.
مقامات آمریکا و انگلیس نیز با رژیم صهیونیستی همصدا شدند و بدون ارائه مدرک، این حمله را به تهران نسبت دادند. «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا در واکنش به حمله به کشتی مرسر در جنوب دریای عمان گفت که کشورش بررسی دقیقی درباره این حمله انجام داده و اطمینان دارد که این حمله کار ایران بوده است. بلینکن تهدید کرد که ایران باید منتظر «یک پاسخ مشترک» در قبال این حمله باشد.
«بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس نیز در واکنش به کشته شدن یک شهروند این کشور در حمله به نفتکش مرسر استریت، انگشت اتهام را به سمت ایران نشانه رفت و تهدید کرد «ایران باید با پیامدهای اقداماتش روبرو شود»
در نهایت کار به احضار سفیر و کاردار رسید. انگلیس و رومانی که شهروندانشان در این حمله کشته شده اند، سفیران ایران در لندن و بخارست را احضار کردند. ایران هم در واکنش کاردار انگلیس و سفیر رومانی در تهران را به وزارت امور خارجه احضار کرد و اتهامات علیه ایران را «شتابزده، متناقض و بدون سند و مدرک» خواند.
پاسخی به اتهام زنی‌های بی اساس
برخلاف ادعاهای مطرح شده از سوی دولت‌های غربی و رژیم صهیونیستی، بسیاری از ناظران تاکید دارند که حمله کار ایران نبوده و اتهام زنی به تهران با اهداف سیاسی انجام می گیرد؛ از جمله «ضمیر کابولوف» رییس اداره دوم آسیای وزارت امور خارجه روسیه با بیان اینکه دلیلی وجود ندارد که بتوان ایران را در خصوص حادثه کشتی مرسر استریت متهم کرد، گفت: در حالی که کشورهای غربی ایران را به شرکت در این حادثه متهم کرده اند، هیچ گونه مدرکی برای اثبات ادعای خود مطرح نکرده اند.
در مقابل این موج اتهام زنی ها به جمهوری اسلامی ایران، تهران این اتهامات را بی‌اساس خواند و «سعید خطیب‌زاده» سخنگوی وزارت امور خارجه ایران با رد این اتهامات گفت: «موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی از اتهام زنی‌های واهی دست بردارد.» او همچنین در ادامه با اشاره به اینکه تل آویو پیشتر هم چنین اتهاماتی به ایران وارد کرده است، افزود: اسرائیل باید بداند با این فرافکنی‌ها دردی از دردهایش دوا نمی‌شود و هرکس که باد بکارد طوفان درو خواهد کرد.
در حالی مقامات صهیونیستی همچون «یائیر لاپید» وزیر خارجه این رژیم از «تهدید تروریسم ایران» سخن به میان می آورند که اقدامات خرابکارانه و تروریستی تل آویو بر کسی پوشیده نیست.
«اسحاق جهانگیری» معاون اول دولت روحانی صبح روز دوشنبه ۱۲ مرداد با بیان اینکه صهیونیست‌ها با نفوذ در نفتکش‌های ایرانی، به آن‌ها صدمه زده‌اند، گفت: «به ۱۲ نفت کش ما آسیب زده و منفجر کردند. اسرائیل آدم می‌فرستاد داخل نفتکش ما و آن را منفجر می‌کرد.»
از حمله رژیم صهیونیستی به کشتی ایرانی «ساویز» در دریای سرخ تنها چندماه می گذرد؛ ساعاتی پس از انتشار خبر این حمله در فروردین ماه، «نیویورک‌تایمز» به نقل از یک مقام آمریکایی نوشت که اسرائیل، آمریکا را از حمله به کشتی ایرانی ساویز در دریای سرخ مطلع کرده است. کمی بعد، مقام‌های آمریکایی که نخواستند نامشان فاش شود به خبرگزاری «رویترز» گفتند آمریکا در حمله به این کشتی ایرانی در دریای سرخ نقش نداشته است.
پنج روز پس از مین گذاری صهیونیست‌ها در مسیر کشتی ساویز، بامداد یک‌شنبه ۲۲ فروردین ماه عملیاتی خرابکارانه در بخشی از شبکه توزیع برق تاسیسات غنی سازی نطنز انجام گرفت. رسانه های صهیونیستی این اقدام خرابکارانه را به حساب خود نوشتند و تاکید کردند اخلال در شبکه توزیع برق تاسیسات غنی سازی نطنز از طریق یک حمله سایبری انجام شده است.
همچنین، شهادت دانشمندان هسته ای کشورمان همچون ترور آذرماه پارسال «محسن فخری‌زاده» رییس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع، بخشی از برنامه شوم صهیونیست‌ها برای به جنگ کشاندن ایران و آمریکای ترامپ بود.
در پایان این پرسش به ذهن می رسد آمریکا، انگلیس و دیگر کشورهایی که اینک بدون در دست داشتن مستندات کافی، تهران را عامل این حملات معرفی کرده و تهران را به اقدام تلافی جویانه تهدید می کنند چرا در این سال ها در برابر اقدامات خرابکارانه و حتی تروریستی رژیم صهیونیستی در خاک ایران سکوت کرده اند؟
البته بخشی از پاسخ این سوال را باید در اقدام مشترک انگلیس و برخی از دولت‌ها برای کشاندن ایران به شورای امنیت در پی این حوادث دریایی جست‌وجو کرد که تلاش مشترک غربی- صهیونیستی برای راه انداختن دور تازه‌ای از فشارها علیه تهران را به تصویر می‌کشد.