جواد فروغی در گفت و گو با ایرنا، افزود: در ابتدا باید از رسانه ها تشکر کنم چراکه در کوتاه ترین زمان ممکن با بهترین کیفیت اخبار المپیک را به مردم و جامعه رساندند، در مورد موفقیتی که در بازی های المپیک رقم خورد نیز باید بگویم شرایط من سخت تر از قبل است چرا که توقعات بالا رفته و این یک فشار مضاعف است، از سویی دیگر خود ورزشکار نیز سطح توقعاتش بالا می رود و می خواهد بهترین باشد. در رشته ای مانند تیراندازی هنر ورزشکار این است که شرایط سخت را مدیریت کند و باید این مساله را مد نظر قرار داد.
وی ادامه داد: در تیراندازی شرایط آنقدر متفاوت است که حتی فشار مثبت هم می تواند مخرب باشد و باید خیلی با دقت رفتار کرد، این که ورزشکار به ثبات برسد و بتواند آن را حفظ کند خیلی سخت است و نیازمند شرایطی است که باید یک ورزشکار خود را با آن وفق بدهد.
قهرمان المپیک توکیو در پاسخ به این سئوال که برای رسیدن به مدال چه مسیری را طی کرده، گفت: مسیر سخت، سنگلاخی و زمان بری را طی کردم. از ابتدای کارم که از بیمارستان شروع کردم به صورت آماتوری تیراندازی را دنبال می کردم و برنامه ای برای حضور در این سطح نداشتم. در المپیک ریو به عنوان یک ایرانی مشتاق ورزش رویدادهای قهرمانان کشورمان را دنبال می کردم، حتی نمی دانستم فینال تیراندازی چگونه برگزار می شود و چه قوانینی دارد. زمانی که دیدم الهه احمدی به عنوان یک بانوی ایرانی و مسلمان در چنین سطحی حضور دارد خیلی باعث تشویق من شد، هر چند وقتی این حضور به مدال منتهی نشد خیلی ناراحت شدم.
فروغی ادامه داد: تا سال ۹۶ من به تیراندازی آماتوری ادامه دادم و مسابقاتی در سطح دانشجویان و بیمارستان محل خدمتم را دنبال می کردم. در آن ایام به توصیه استاد غیاثی وارد گود حرفه ای شدم و در لیگ برتر و مسابقات آزاد فدراسیون حضور یافتم که بعد از آن به تیم ملی راه یافتم. رکوردهای خوبی را به دست آوردم و از مرداد ماه ۱۳۹۶ به عنوان ورزشکار تیم ملی در خدمت کشورم هستم.
وی یادآور شد: این مدال طلایی که به لطف خدا به دست آمد، اگر برنز هم بود خیلی ارزش داشت چرا که روند رو به رشد تیراندازی را نشان می داد. ما تا امروز در تپانچه چنین جایگاهی را نداشتیم و این عنایت خدا بود که چنین مقامی را به دست آوردیم.