در ادامه یادداشت ۱۴ مرداد ۱۴۰۰ روزنامه اعتماد به قلم وحید عذیری می خوانیم: پس از تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری آیت‌الله رییسی توسط مقام معظم رهبری، ایشان باید در تاریخ ۱۴ مردادماه ۱۴۰۰، که مصادف است با سالگرد صدور فرمان مشروطیت، در مجلس شورای اسلامی حضور یابند و مراسم تحلیف یا همان سوگند خوردن را در حضور مقامات داخلی و خارجی ادا نمایند. اما بر اساس آمار اعلام‌شده (تاکنون) ۱۱۵ مقام رسمی از ۷۳ کشور جهان اعلام آمادگی برای حضور در مراسم تحلیف کرده‌اند؛ از بین این مقامات ۱۰ رییس کشور در تراز سران کشورها، ۲۰ رییس مجلس، ۱۱ وزیر امور خارجه، ۱۰ مقام از وزرای دیگر کشورها و همچنین فرستاده ویژه و نواب روسای مجالس، روسای کمیسیون‌ها و هیات‌های پارلمانی در این مراسم حضور پیدا می‌کنند.
همچنین روسای مقامات ۱۱ سازمان بین‌المللی و منطقه‌ای، نماینده دبیرکل سازمان ملل، رییس اوپک، اتحادیه اروپا، اوراسیا، اتحادیه بین‌المجالس کشورهای اسلامی و آسیایی، سازمان اکو، سیکا و D۸ برای حضور در این مراسم دعوت شدند و اعلام آمادگی کردند. با توجه به استقبال گرم مقامات و نمایندگان خارجی جهت شرکت در مراسم تحلیف سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی ایران (آن هم در شرایط شیوع عالم‌گیر کرونا)، ناگفته پیداست که این سطح از مشارکت میتواند چه آثار مثبتی را در سطوح کشوری؛ منطقه ای و فرامنطقه‌ای داشته باشد. همانگونه که رهبری انقلاب در مراسم تنفیذ فرمودند، موضع‌گیری‌های آیت‌الله رییسی کاملا انقلابی بوده و باید همین شعارها و مواضع در دستور کار خود قرار گیرد.
در این راستا میتوان گفت که آیت‌الله رییسی در سطح منطقه‌ای، خواهان همکاری و همگرایی و به تبع آن صلح و امنیت برای کشورهای منطقه است. اما برای دست یافتن به این مهم، می‌بایست بین کشورهای بزرگ غرب آسیا نزدیکی و وفاق اندیشه و منافعی جمعی صورت پذیرد.
از جمله کشورهای مهم منطقه‌ای میتوان به عراق، قطر، عمان، امارات و به ویژه عربستان سعودی، در این زمینه اشاره کرد. با توجه به حوادثی که در سال‌های گذشته میان دو کشور بزرگ منطقه (ایران و عربستان) رخ داد و زیان‌هایی که این دو قدرت بزرگ از یکدیگر دیدند، میتوان گفت که حضور نمایندگان عالیرتبه سعودی، در مراسم تحلیف، گام بزرگی در جهت رفع مشکلات دو کشور باشد تا کدورت به وجود آمده، از بین برود و دوباره شاهد همکاری مثبت دو کشور باشیم.
لذا در جهت پربارتر شدن مراسم تحلیف دولت سیزدهم و همکاری‌های مثبت منطقه‌ای، لازم می‌دانم توصیه‌هایی به مقامات دو کشور بزرگ نام‌برده داشته باشم:
۱- دعوت رسمی از مقامات کشورهای حوزه خلیج‌فارس به ویژه عربستان سعودی و امارت در مراسم تحلیف؛
۲- دیدار دوستانه مقامات ایرانی و سعودی پس از مراسم تحلیف، در راستای تدوین روابط راهبردی؛
۳- بازگشایی مجدد سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها در خاک یکدیگر؛
۴- مذاکره در راستای حل و فصل کردن تضادهای منافع در منطقه (یمن، سوریه، عراق و ...)؛
۵- اطمینان‌دهی به مقامات سعودی از صنعت هسته‌ای ایران (عدم ساخت و تکثیر تسلیحات هسته‌ای)؛
۶- انتقال فناوری‌های روز به کشورهای منطقه (نانوتکنولوژی، پتروشیمی، انتقال فرمول واکسن کرونا و...)؛
۷- برگزاری رزمایش‌های نظامی مشترک با کشورهای همسایه، در خلیج‌فارس و دریای عمان؛
۸- دعوت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس از ایران جهت شرکت در نشست‌های این شورا؛
۹- تلاش جهت برگزاری هر چه با شکوه‌تر مراسم حج تمتع و عمره (با حضور پرشور زایران ایرانی).