یاسوج - ایرنا - حسین پناهی هنرمندی ساده و صمیمی بود که جملات کوتاه و اشعارش فلسفه زندگی را با زبانی ساده اما عمیق نمایان می‌کند.

زنده یاد پناهی کارگردان، بازیگر، شاعر و در واقع هنرمندی که معصومیت کلام و رفتارش باعث شد تا در اذهان مردم باقی بماند و نام و یادش برای همیشه ماندگار شود.

حسین پناهی ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهر سوق در استان کهگیلویه و بویراحمد متولد شد. او پس از اینکه تحصیلات ابتدایی را در بهبهان گذراند به خواست پدرش برای ادامه تحصیل به مدرسه آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات به محل تولدش بازگشت. او که در جامه روحانیت قصد داشت به مردم خدمت کند بر اثر اتفاقی مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و ناگهان همه چیز را رها کرد و به تهران آمد و چون علاقه خاصی به هنر و بازیگری داشت در مدرسه آناهیتا نام‌نویسی کرد و چهار سال در آنجا مشغول فراگیری اصول بازیگری و نمایشنامه‌نویسی شد.

حسین پناهی در فیلم‌های سینمایی متعددی ایفای نقش کرد که از آن جمله می‌توان به گذرگاه، گال، تیرباران، هی‌جو، نار و نی، در مسیر تندباد، ارثیه، راز کوکب، مهاجران، چاووش، سایه خیال، اوینار، هنرپیشه، مرد ناتمام، روز واقعه، آرزوی بزرگ، قصه‌های کیش (اپیزود اول: کشتی یونانی)، بلوغ، مریم مقدس و باباعزیز اشاره کرد.

 او در سریال‌هایی چون روزگار قریب، فرمان، شبکه، آواز مه، روزهای آرزو،  تصمیم نهایی، خندان، همسایه‌ها، یحیی و گلابتون، آبدارشاه، مادر، ثقةالاسلام تبریزی (۱۲ روز از تاریخ مشروطه)، امام علی(ع)، آژانس دوستی، دزدان مادربزرگ، آشپزباشی و قبله عالم، بی‌بی‌یون، شلیک نهایی، شاخه طوبی، روزی روزگاری، مثل یک لبخند، هشت بهشت، رعنا، گالش‌های مادربزرگ، کوچک جنگلی، تله‌تئاتر "ماجراهای رونالد و مادرش"، گلدان‌ها و آفتاب، گرگ‌ها، تله‌تئاتر "به سبک آمریکایی"، تله‌تئاتر "دو مرغابی در مه"، تله‌تئاتر "آسانسور"،  تله‌فیلم "قهرمان کیه" و در تله فیلم‌ها و تله تئاترهای زیادی ایفای نقش کرده است. پناهی در "آژانس دوستی" مجموعه ای که از تلویزیون پخش شد، توانست محبوبیت زیادی کسب کند. سادگی و لحن صمیمی او در این مجموعه و دیالوگ‌هایش جذابیت خاصی به این نقش در آن مجموعه داده بود. پناهی در این سریال نقش راننده‌ای ساده، تنها و شوریده حال را بازی می‌کرد که گویا روایت زندگی خود او بود چون بر اساس نظر بسیاری از افرادی که پناهی را می‌شناختند، وی در زندگی واقعی‌اش هم همین‌گونه ساده بود.

حسین علاوه بر بازیگری در حوزه شعر و شاعری هم نیز آثاری را از خود بر جا گذاشته است .وی شعر خود را به شیوه سپید و موج نو سروده است و حیرت، مرگ اندیشی، آرزوی بازگشت به روستا و کودکی مضامین شعر او است.

پناهی در ۱۴ مرداد ۸۳ در تهران برای همیشه دیده از جهان فرو بست.
در نوشته‌های حسین از مرگ هم نوشته است و به نوعی از ماه مرداد گفته است: ما بدهکاریم به کسانی که صمیمانه زما پرسیدند.
معذرت می‌خواهم
چندم مرداد است
و نگفتیم، چونکه مرداد گور عشق گل خونه آهنگ دل ما بوده است.