علی‌اصغر زارعی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره دلایل کشورهای نفت‌خیز منطقه برای ارسال نفت از مسیری غیر از تنگه هرمز اظهار داشت: تنگه هرمز به لحاظ موقعیتی به صرفه‌ترین مسیر برای انتقال نفت کشورهای حاشیه خلیج‌فارس است، اما با توجه به رشد دانش و تکنولوژی نوین انتقال سوخت از طریق مبادی زمینی هم به لحاظ مقرون به صرفه بودن و هم به لحاظ اینکه بحث حوادث گاه و بیگاه از جمله جنگ تحمیلی علیه ایران و یا جنگ‌های خلیج‌فارس و بالا رفتن ریسک مطرح بوده، کشورهای منطقه را بر آن داشته که بدنبال مسیرهای جدید باشند.
وی افزود: اکنون اکثر کشورهای منطقه بدنبال مسیرهای جایگزین برای ایجاد امنیت صادرات نفت هستند، البته بخشی از برنامه‌های تدوین‌شده برای مسیرهای جدید هم به توصیه‌هایی از ناحیه کشورهای خریدار نفت منطقه برای دور شدن از ریسک تهدید برمی‌گردد.
این کارشناس بین‌الملل حوزه انرژی تصریح کرد: مسیر جدیدی که ایران برای انتقال نفت از مسیر پایانه جاسک و دریای‌عمان دنبال می‌کند، به صورت جدی از سال‌های گذشته حتی در سال‌های دفاع مقدس مطرح بوده، عربستان نیز در آن زمان با احداث خطوط لوله در دریای سرخ و بندر ینبع کنار دریای سرخ بخشی از نفت صادراتی عراق را هم ارسال می‌کرد.
وی تاکید کرد: ما با ایجاد خط لوله و پایانه صادراتی از جاسک در دریای‌عمان اکنون انحصار صادرات نفت را که صرفا از پایانه خارک انجام می‌شد و می‌توانست پاشنه آشیل محسوب شود، شکستیم و درواقع تهدید و آسیب‌ها را تقریبا کاهش داده‌ایم، این نگاهی است که اکثر کشورهای منطقه نسبت به مشکلات تنگه هرمز و خلیج‌فارس دارند و بدنبال مسیر جایگزین هستند.
زارعی بیان داشت: بنابراین یک بعد کاهش تهدید و ریسک‌ها و بعد دیگر مباحث اقتصادی و مقرون به صرفه بودن مسیرهای جدید است.
وی یادآور شد: استفاده از ظرفیت‌های جدید در دریای سرخ و عمان می‌تواند فاصله انتقال و صادرات نفت را از مسیر خلیج‌فارس کم کرده و دسترسی بهتری به بازارها پیش روی صادرکنندگان قرار دهد.
این کارشناس انرژی درباره از دست رفتن اهمیت تنگه هرمز تاکید کرد: نفت و انرژی یک بخش از اهمیت اقلیمی و استراتژیک تنگه هرمز است، قطعا هرمز همچنان به عنوان آبراه بسیار استرتژیک برای تردد کشتی‌های تجاری و ورود و خروج کالا مطرح است و کشورهایی مثل عراق، کویت، بحرین و قطر همچنان بهترین دسترسی را از تنگه هرمز دارند.