در ادامه یادداشت ۱۶ مرداد ۱۴۰۰ روزنامه آرمان ملی به قلم احمد شیرزاد فعال سیاسی اصلاح‌طلب می خوانیم: در عالم شعار و لفاظی حرف‌های متفرقه‌ای هم زده می‌شود که اینها برای این است که در میز مذاکرات امکان نتیجه‌گیری بهتری باشد که تا اینجا مشکلی نیست؛ چراکه عده‌ای نفع‌شان در تخاصم ایران با قدرت‌های جهانی است و از این راه بیشتر سود فکری یا سود مادی می‌برند و تحت‌هیچ‌شرایطی تن به مذاکره و گفت‌وگو نمی‌دهند و حتی اگر بهترین قرارداد دنیا را هم مقابل‌شان بگذارند غرغر خواهند کرد. به‌نظر می‌رسد دولت ناچار به امضای برجام منتها با شکل جدید از آن خواهد بود و مجلس نیز ناچار است مهر تایید آن را بزند و این سرنوشت محتوم خواهد شد؛ چراکه جز این راه‌حل، کشور اداره نخواهد شد.
اما در آنچه در مورد تغییر برجام به شکل رسمی مطرح می‌شود، باید اذعان داشت که موضع ایران این است که برجام دست نخورده و مثل سابق اجرا شود، اما حال ممکن است که اجرای آن حالت مرحله‌ای پیدا کند؛ یعنی بر بخش‌هایی از آن توافق شود و اجرای باقی آن به تعویق بیفتد؛ تاکید می‌کنم این اتفاق ممکن است و هیچ اطلاعات خاصی در دست نیست؛ ولی به‌طور معقول اگر شما فقط بخواهید بر سر بود یا نبود یک‌بسته بحث کنید، این مذاکرات خیلی سخت پیش خواهد رفت.
درواقع جسم اصلی برجام همان چیزی است که بوده و بقیه قدرت‌های جهانی نیز روی همان مانور خواهند داد. از طرفی برای آمریکایی‌ها خیلی فرقی نمی‌کند که چه کسی آن طرف میز مذاکره نشسته باشد؛ اینکه وزیر خارجه‌ای که برای مذاکره روبه‌روی آنها نشسته از این جناح است یا از جناح دیگر، بلکه مهم این است که شخص مذاکره‌کننده از طرف حکومت اختیارات کافی را داشته باشد. اگر آقای سعید جلیلی بنشیند و اختیارات نداشته باشد با اینکه آقای ظریف بنشیند ولی اختیارات داشته باشد، آنها ترجیح می‌دهند با کسی وارد مذاکره شوند که اختیارات داشته و اتصال آن به بدنه حاکمیت محکم‌تر باشد. البته برای وزارت خارجه و مذاکرات از آقای باقری‌کنی صحبت به میان می‌آید که معلوم نیست چه میزان صحت داشته باشد.
وی قبلا سابقه‌ای در مذاکرات داشته است؛ ولی چنانچه عناصر ناشی، نابلد کار و کارآموز سیاست وارد این عرصه شوند، قطعا کار دست ایران داده و مذاکرات را کش خواهند داد. یک مذاکره‌کننده اگر هوشیاری و تسلط کافی به مباحث مذاکره نداشته باشد، کار را کند می‌کند. امید می‌رود آقای رئیسی دنبال کارآموزان سیاست برای وزارت امور خارجه نباشد. اکنون هر دو طرف ایران و آمریکا منافع خیلی جدی در برجام دارند. لغو تحریم‌ها به‌خصوص فروش نفت و تحریم‌های بانکی برای ایران حیاتی است و برای آمریکا نیز توقف توسعه برنامه هسته‌ای ایران خیلی حیاتی است. این توافق قطعا انجام خواهد شد، اما ممکن است که جزئیات شکلی آن تفاوت کند.