به گزارش ایرنا، نخستین سوالی که از هر فرد شاغلی در جامعه ما پرسیده می‌شود این است که حقوق و درآمد ماهانه شما چقدر است؟ هر چند این سوال جزو مسائل خصوصی هر فردی به شمار می‌رود ولی با این وجود همچنان جزو بیشترین پرسش‌های مطرح شده است.
در این بین خبرنگاران هم از این پرسش در امان نبوده و نیستند و همواره از آنان حتی از سوی مسوولان و مدیران پرسیده می‌شود؛ که بیشتر خبرنگاران با توجه به اینکه حق‌التحریر هستند، پاسخ می دهند بستگی به تعداد اخبار منتشر شده ما در یک ماه دارد؛ و همین سوال ثانویه دیگری را پیش می آورد، حال خبری چند؟
خبرنگار در این مواقع سرش را بالا می‌گیرد و سینه را جلو می‌دهد و بعد بادی در غبغب می‌کند و می‌گوید هدف ما عشق و علاقه بکارمان است نه میزان درآمد و پول آن.
واکنش طرف مقابل هم تقدیم نیشخندی و سپس گفتن این جمله تکراری و کلیشه‌ای است که هیچ کسی از عشق نان نمی‌خورد و ولی واقعیت این است که خبرنگاران سفره کوچک عاشقانه‌ای دارند که از آن نان می‌خورند.
آخرین بار افزایش دستمزدمان را یادمان نمی آید!
در زمانی که درآمد ماهانه کمتر از ۱۰ میلیون تومان برای خانواده چهار نفری زیرخط فقر محسوب می شود، می توان گفت جامعه خبرنگار به ویژه در خبرگزاری‌ها با دستمزدهایی که دریافت می‌کنند چندین کیلومتر زیر خط فقر هستند و بجایی هم رسیدند که دیگر با سیلی هم صورتشان سرخ نگه داشته نمی‌شود.
آری دستمزد خبرنگاران بحدی کم است که در این شرایط اقتصادی فشار زیادی بر آنان وارد شده و تعدادی را مجبور به داشتن کار دوم و سوم کرده است و برخی‌ها هم در این دوران بیکاری در داخل دایره سوختن و ساختن افتادند.
اگر هر سال حقوق کارکنان و کارگران افزایش پیدا می کند باید بگوییم یادمان رفته آخرین مرتبه‌ای که حق‌الزحمه ما خبرنگاران زیاد شد چه سالی بود.
حال با این اوصاف اگر بپرسید سخت‌ترین سوالی که از شما خبرنگاران با وجود اینکه همیشه خود پرسشگر بوده و هستید، پرسیده شده چیست؟ قطعا خواهیم گفت یکی از آنها همین سوال مربوط به دستمزد ماهانه است.
مشکلاتی که به قوت خود باقی است
کم‌توجهی به معیشت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران خود یکی از عوامل کاهش کیفیت اخبار و در نتیجه ریزش مخاطبان رسانه‌های رسمی و جذب بیشتر مردم به اخبار و مطالب منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی شده است.
نداشتن امنیت شغلی و اقتصادی همواره از دیگر دغدغه‌های مهم اهالی رسانه بوده و هست؛ امری که کارشناسان این حوزه معتقدند یکی از عوامل توسعه کشورها محسوب می‌شود.
بار دیگر ۱۷ مرداد که در تقویم ایران اسلامی به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده فرا رسید، روزی که خبرنگاران و روزنامه نگاران فرصتی پیدا می‌کنند و در انبوه مسائل و موضوعات مختلف در قالب برگزاری میزگرد، یادداشت و گزارش به بیان مشکلات تکراری و همیشگی خود که هر سال آنرا مطرح می‌کنند، می‌پردازند.
اگر در سال‌های قبل از شیوع کرونا طی مراسم جشنی و با حضور مسوولان ارشد استانی و کشوری دغدغه‌های خبرنگاران در روزی که به نام آنها نامگذاری شده، بیان می‌شد حال این قشر فقط در رسانه‌های خود باردیگر مشکلاتشان را می‌گویند تا شاید روزی مسوولی به آنها گوش فرا دهد نه فقط به شنیدن آن اکتفا کند.
مسئله دیگری که خبرنگاران با آن سال هاست دست به گریبان اند مربوط به بیمه است، علی‌رغم اینکه کار آنان جزو مشاغل سخت است ولی تعداد کمی از آنها بیمه رسانه که مشمول این بند است را شامل می‌شوند و مابقی اگر بیمه هم داشته باشند از نوع نویسندگان و هنرمندان بوده و این اجحافی در حق آنان است.
بی‌شک یک خبرنگار برای اینکه بتواند به رسالت خود به نحو احسن عمل کند باید هم از لحاظ جسمی و هم روحی سالم باشد و قطعا حفظ این سلامتی هم مستلزم هزینه هایی است که درصد بسیار کمی از این قشر توانایی تامین آنرا دارند و مابقی در تامین نیازهای اولیه زندگیشان هم مانده‌اند چه برسد رسیدگی به وضعیت سلامت روحی و جسمی.
علی‌رغم همه مشکلات پیش‌روی خبرنگاران که در این مطلب تنها به مهمترین آنها اشاره شد هنوز هم این قشر در راستای بیان و پیگیری مسائل مختلف جامعه و رساندن مطالبات و خواسته‌های مردم به گوش مسوولان تلاش می‌کنند و هیچ گاه قلم خود را برزمین نمی‌گذارند و هنوز هم با همه توان می‌نویسند.